Visits: 71
» CORPUS of Ioannes Dantiscus' Texts & Correspondence
Copyright © Laboratory for Source Editing and Digital Humanities AL UW

All Rights Reserved. No part of this publication may be reproduced or transmitted in any form or by any means, electronic or mechanical, including photocopy, recording or any other information storage and retrieval system, without prior permission in writing from the publisher.

Letter #3638

Johann LOHMÜLLER to Ioannes DANTISCUS
Königsberg, 1538-04-04
            received Löbau (Lubawa), [1538]-03(!)

Manuscript sources:
1fair copy in Latin, BCz, 1595, p. 1039-1042

 

Text & apparatus & commentaryPlain textText & commentaryText & apparatus

 

BCz, 1595, p. 1042

Reverendissimo in Christo Patri et Domino, domino Ioanni ecclesiae Varmiensis episcopo, optime merito domino colendissimo

BCz, 1595, p. 1039

Obsequia mea addictissima semper praemissa.

Reverendissimae in Christo Pater et Domine, domine colendissime.

Memoria teneo Reverendissimam Dominationem Vestram pristinum diuturnum silentium meum semel, ea lege, si iterum non committatur, condonavisse. Quantum igitur vitio mihi vortendum sit, si modo datis commodissimis causis et argumento scribendi, silere videar. Admirari itaque et adorare imprimis cogor divinam maiestatem (quae more suo ac placito, ludere semper in humanis rebus consuevit), ut utrumque nostrum a primis fere cunabulis benefico quidem affectu, sed dispari gradu, semper duxerit.

In Reverendissima siquidem Dominatione Vestra longe egregius specimen tam ingenii, quam fortunae elucescere fecit eandemque praecedere, et in primo ferme apice ceu cervice fortunae me vero longo passu sequi et in umbilico ipso consistere concessit. Ita tamen, ut nemo nostrum sine summo piaculo fortunam incusare queat, eam penitus novercam habuisse.

Et ut rem planius teneat Reverendissima Dominatio Vestra (quam scio fortunarum quoque mearum sciendi cupidam et amantem esse) eam minime latere velim fortunam meam Livonicam non plane occubuisse, immo emersisse denuo caputque aliquantulum extulisse, me scilicet ad hoc, quod candidissimo ac pientissimo principi Borussiae servitio a consiliis addictus sum. In functione pristini muneris syndicatus Rigensis, Riga, city in Livonia, on the mouth of Daugava river, seaport, member of Hanseatic League, today capital of LatviaurbisRiga, city in Livonia, on the mouth of Daugava river, seaport, member of Hanseatic League, today capital of Latvia metropolis BCz, 1595, p. 1040 ac primariae Livonia (Livland, Inflanty), estate of Livonian Order, today part of Latvia and EstoniaLivoniaeLivonia (Livland, Inflanty), estate of Livonian Order, today part of Latvia and Estonia, licet absens, quoad vivam, provisum esse, diplomate desuper sufficienti nuper accepto. Quare propria ovando fortuna, fronte hilari atque fausta, et ob id ad sacra triumphantis fortunae adeunda instructior.

Reverendissimae quoque Dominationi Vestrae congratulor pontificatu novo ac splendidiori, primario scilicet Prussia, region in central Europe, bordered by Pomerania, Poland, Lithuania and Livonia. From 1466 Prussia was divided into Royal Prussia (Prussia Regalis), which was a part of the Kingdom of Poland, and Teutonic Prussia (Prussia Ordinis Theutonici) – covering the remnants of the former territory of the Teutonic Order’s state in Prussia. In 1525, the Order’s last Grand Master, Albrecht von Hohenzollern, converted to Lutheranism and became the first lay duke in former Teutonic Prussia (dux in Prussia), which from then on was called Ducal Prussia (Prussia Ducalis). At that time, as a result of the treaty of Cracow, Ducal Prussia became a fief of the kings of PolandBorussiaePrussia, region in central Europe, bordered by Pomerania, Poland, Lithuania and Livonia. From 1466 Prussia was divided into Royal Prussia (Prussia Regalis), which was a part of the Kingdom of Poland, and Teutonic Prussia (Prussia Ordinis Theutonici) – covering the remnants of the former territory of the Teutonic Order’s state in Prussia. In 1525, the Order’s last Grand Master, Albrecht von Hohenzollern, converted to Lutheranism and became the first lay duke in former Teutonic Prussia (dux in Prussia), which from then on was called Ducal Prussia (Prussia Ducalis). At that time, as a result of the treaty of Cracow, Ducal Prussia became a fief of the kings of Poland, adauctae, precans id tam ipsi, quam communi patriae Borussiae, felix commodumque futurum. Denique hoc plane habeo persuasum Reverendissimam Dominationem Vestram contra commune proverbium (honores mutant mores) deinceps eandem erga me sem permansuram, meque solito suo et antiquo amore et gratia prosecuturam esse.

Quam quidem Reverendissimam Dominationem Vestram felicissime et semper valituram exopto.

Eiusdem Reverendissimae D(ominationi) or D(ominationis)D(ominationi)D(ominationi) or D(ominationis) Vestrae devotissimus Johann Lohmüller (Johann Lomoller), probably identical with author of epithalamium prepared for Barbara Szapolyai and Sigismund I's wedding in 1512, for which Dantiscus could write the opening epigram ("Ad lectorem"); town clerk in Riga; 1543 Prussian envoy (together with Andreas Rippe) to Vilnius to King Sigismund II August (AGUSIEWICZ, p. 57)Iohannes LohmullerJohann Lohmüller (Johann Lomoller), probably identical with author of epithalamium prepared for Barbara Szapolyai and Sigismund I's wedding in 1512, for which Dantiscus could write the opening epigram ("Ad lectorem"); town clerk in Riga; 1543 Prussian envoy (together with Andreas Rippe) to Vilnius to King Sigismund II August (AGUSIEWICZ, p. 57)

Postscript:

Mitto iam secundo ad Reverendissimam Dominationem Vestram has litteras, quandoquidem vereor, cf. Johann LOHMÜLLER to Ioannes DANTISCUS Königsberg, 1538-01-05, CIDTC IDL 3611quascf. Johann LOHMÜLLER to Ioannes DANTISCUS Königsberg, 1538-01-05, CIDTC IDL 3611 prius dudum dederim, ob absentiam eiusdem Reverendissimae Dominationis Vestrae aut neglectas, aut deperditas esse.