Dantyszek otrzymał list Giesego wraz z załącznikami. Jest mu przykro, że oszust [Wojciech Kijewski] narzucił Giesemu swoją wolę za pośrednictwem posłańca dostarczającego bulle [Vicentza Walha]. Gdyby Giese przed zapłaceniem zapytał Dantyszka o opinię, posłaniec odszedłby z niczym.

Dantyszek zamierza wkrótce wysłać na dwór królewski posłańca, któremu powierzy list do Georga Hegla z pytaniami w sprawie rachunku i rozliczenia z Fuggerami. W ślad za posłańcem ze szczegółowymi poruczeniami wyruszy Fabian (Wojanowski) Damerau. Dantyszek zawiadomi Giesego o efektach tych działań.

Podoba mu się breve, którego kopię Giese mu wysłał, i obiecuje ze swej strony dołożyć starań, byleby tylko porozumieli się w sprawie dogodnego terminu konsekracji. Wkrótce uda się z Felixem [Reichem] i doktorem [Mikołajem] Kopernikiem w objazd, aby objąć władzę [w diecezji], a następnie podąży do katedry. Tam [we Fromborku] podejmie decyzję w sprawie terminu i poinformuje Giesego. Obiecuje dostarczyć Giesemu brakujące elementy stroju potrzebnego na konsekrację; prosi o przesłanie miar dla rochety i sandałów.

Dantyszek zwraca Giesemu list Dietricha von Reden, obszerniejszy niż ten, który sam dostał. Przekazuje zapomnianą wcześniej prośbę dziekana krakowskiego Samuela Maciejowskiego o polecenie go Giesemu i zapewnia, że uprzednio polecił Giesego Maciejowskiemu i innym panom i przyjaciołom. Radzi, by Giese napisał z podziękowaniami do Maciejowskiego, a przede wszystkim do króla (Zygmunta I ) i królowej (Bony Sforzy). Zyska w ten sposób przyjaźń jego i podkanclerzego [Pawła Dunina-Wolskiego].

Dantyszek informuje Giesego o wizycie Johanna von Werden, który odjechał poprzedniego dnia.

Wysyła kopię z trudem uzyskanego i przesłanego mu przez Maciejowskiego listu królewskiego w sprawie [Anny] Wachsshlagerin (Woszczkowej). Sugeruje zachowanie w tej sprawie sekretu aż do sejmu [Prus Królewskich]. Uznaje treść listu za satysfakcjonującą.