Jan Lewicki z radością udzielił gościny powracającemu z długiej podróży siostrzeńcowi (nepos) Dantyszka. Zawitał on do niego, gdyż odmówiono mu noclegu w Czerwińsku z powodu restrykcji związanych z zarazą. Chwali nadzwyczajne zdolności, roztropność, umiarkowanie i ogładę młodzieńca.

Lewicki współczuje Dantyszkowi, że ponownie popadł w niełaskę u króla i królowej. Dziwi się, że mimo tak wielkich zasług Dantyszka dają oni wiarę oszczerstwom zawistników.

Zapewnia go o swojej niezmiennej miłości i czci.

Dziwi się, że brat Dantyszka Bernard nie odwiedził go jeszcze, mimo składanych od dwóch lat obietnic. Chętnie by go sam odwiedził, ale nie wie, czy będzie mu miły. Prosi Dantyszka o przypomnienie Bernardowi, że obiecał mu pomóc w nabyciu dużego ogiera rozpłodowego o specyficznych cechach i umaszczeniu.

Ponieważ jest urodzaj, Lewicki chętnie wyśle duży wóz płodów rolnych, jeśli Dantyszek zasygnalizuje jakieś potrzeby. Chętnie spełni też wszelkie inne jego życzenia.