Popierając wyrażone w liście otwartym radców pruskich do króla [Zygmunta I] prośby, Dantyszek zwraca się do adresata o pomoc w nakłonieniu władcy, by łaskawiej niż poprzednio odniósł się do ich postulatu w sprawie przeniesienia sejmu [pruskiego] na dzień św. Michała [29 września], a także by w przydziale godności po śmierci kasztelana elbląskiego Ludwika Mortęskiego uwzględniono opinię radców pruskich.

Po raz kolejny zwraca się też o pomoc w pomyślnym załatwieniu sprawy kasztelana gdańskiego [Achacego Cemy], dotyczącej jeziora Drużno.

Dantyszek prosi adresata o obronę przed tymi, którzy wyłącznie jego obarczają odpowiedzialnością za decyzje podejmowane kolegialnie przez radców [pruskich]. Ostrzega, że jeśli w każdej sprawie będą musieli pisać do króla wspólnie, opóźnienia stąd wynikające okażą się szkodliwe dla spraw władcy, a przez to i dla państwa.

Dantyszek usprawiedliwia się przed Maciejowskim, że z powodu osłabienia wzroku w liście do niego i króla posłużył się ręką skryby. Sygnalizuje, że wkrótce wraz z [Tiedemannem Giese] opiszą niecne postępowanie, którego obaj doświadczyli jako biskupi chełmińscy ze strony tamtejszych poddanych królewskich.

Dantyszek oczekuje także pomocy adresata w związku z rozprzestrzenianiem się wśród elit w [Prusach Królewskich] luteranizmu.