Exspectabam in dies aut potius in horas litteras tuas, quibus meis pluribus exemplis ad te missis responderes. Sed cum eas tardiores prospicerem et ⌊caesar⌋ in ⌊Aragoniam⌋ iter adornaret, quem e vestigio eram consecuturus, non mihi quicquam fuit prius, quam filiam tuam ⌊Ioannam Dantiscam⌋ a ⌊matre⌋ abducere et cum omni devotione facessere id, quod postea etiam nihilo plus habiturus eram facturus, hoc est eandem uxorem ducere. Itaque pridie Calendas Iulias convocatis amicis non parvae auctoritatis, qui sua praesentia sponsalia mea dignati sunt honestare, in hospitio ⌊Fuggarorum⌋, ut convenerat, bonis auspiciis ⌊filiam tuam⌋ sponsam accepi. Quam postridie satis honorifice cum ⌊matre mea⌋, femina gravissima et honestissima, in vicum prope ⌊Metinam del Campo⌋ misi, ubi mater mea et domum et praedia habet, nimirum ut apud eandem ageret, discens et bonos mores et munia honestae mulieris, quae apud matrem ⌊Isabellam⌋ neutiquam didicisset. Interim dabitur opera, ut ipsa domina ⌊Isabella⌋ mutato instituto vitae frugi sit, quod omnino pollicetur, ubi
AAWO, AB, D. 131, f. 17v
et favorem et liberalitatem tuam, quam a nobis stipulata est, fuerit experta.
Vale Praesul Reverendissime.
AAWO, AB, D. 131, f. 18r
Domina ⌊Isabella⌋ socrus petiit a ⌊Fuggeris⌋ viginti illos annuos ducatos, quos tu per litteras tuas promiseras illi datum iri, cum primum ⌊filiam⌋ a se mitteret, sed cum illi respondeant, nihil tale a te in mandatis habere, ne coacta egestate mutet consilium recte vivendi, interim cogor illi dare. Gratum omnibus erit, ut ipsius hac de re memineris.