List #2001
[Ioannes DANTISCUS] do [Sigismund I Jagiellon]Heilsberg (Lidzbark Warmiński), 1538-11-26
Regest polski:
Dantyszek otrzymał list od króla [Zygmunta I Jagiellona]. Listy skierowane do wojewodów pruskich przekazał natychmiast biskupowi chełmińskiemu [Tiedemmannowi Giese]. Obiecuje dołożyć starań, by woli króla stało się zadość.
Dantyszek zaprzecza wysuniętym wobec niego [w liście królowej Bony] oskarżeniom, jakoby sam zadecydował, że pieniądze z podatku powinny być przechowywane w ratuszu toruńskim. Przypomina królowi o dotyczącym tej sprawy liście Rady Pruskiej z 9 października 1537. Jako pierwszy senator bywa zmuszony do przekazywania królowi kolegialnych decyzji Rady. Zapewnia o swoim poszanowaniu dla autorytetu i godności królewskiej.
Rękopiśmienne podstawy źródłowe:
Publikacje:
| ||||||||||||||||||
Tekst + aparat krytyczny + komentarzZwykły tekstTekst + komentarzTekst + aparat krytyczny
Serenissime etc.
Accepi litteras ad me Serenissimae Maiestatis Vestrae unacum aliis ad harum terrarum dominos palatinos, quas evestigio ad reverendissimum dominum episcopum Culmensem misi. Satisfietque haud dubie voluntati Serenissimae Maiestatis Vestrae, cui me, ut consuevi semper, quoad eius fieri poterit, obsequentissimum accommodabo.
Perscriptum est ad me, quasi ego solus sim auctor, quod pecunia in usus harum terrarum pro Serenissima Maiestate Vestra contributa in praetorio Thoronensi conservari debeat. Idipsum quam verum sit, litterae consiliariorum sub harum terrarum sigillo ex conventu Graudentino IX Octobris anni Domini MDXXXVII ad Serenissimam Maiestatem Vestram datae declararunt. Porro quod ego de iis Serenissimam Maiestatem Vestram suppliciter commonuerim, effecit officium meum, in quod me hic Serenissima Maiestas <Vestra> statuere dignata est, cum enim consiliarii in iis terris bis dumtaxat in anno conveniant, non possunt, si quid scribendum ad Serenissimam Maiestatem Vestram occurrit, omnes sub communi sigillo hoc facere, sed ad praesidentem praecipui quidam illorum scribunt, ut illud, quod necessarium videtur, nomine omnium in notitiam Serenissimae Maiestatis Vestrae deducat. Cum itaque in hoc hic Serenissimae Maiestatis Vestrae consilio eum locum habeam, id quod praedecessores mei fecerunt, negare non potui.
Quod si ea de re, quae omnium consensu fit, mihi exprobrari culpaque impingi debeat soli, satius erit, ut me contineam, non tamen eam non curantiam rebus Serenissimae Maiestatis Vestrae commodo futuram existimo, cuius dignitatis ac auctoritatis tanta est apud me ratio atque existimatio, ut nulla de re in terris possit mihi esse maior, priusque meipsius obliviscar, quam tot in me collatorum beneficiorum Serenissimae Maiestatis Vestrae fieri umquam possim immemor, in eoque numquam mihi monitore opus erit, modo dominus Deus eandem Serenissimam Maiestatem Vestram nobis diutissime incolumem et superstitem conservet.
Quod a divina clementia, quantum totis eniti viribus possum, orare non desino Serenissimaeque Maiestati Vestrae eiusque solitae in me gratiae supplicissime me commendo.
Ex Heilsberg, 26 Novembris MDXXXVIII.