» CORPUS of Ioannes Dantiscus' Texts & Correspondence
Copyright © Laboratory for Source Editing and Digital Humanities AL UW

All Rights Reserved. No part of this publication may be reproduced or transmitted in any form or by any means, electronic or mechanical, including photocopy, recording or any other information storage and retrieval system, without prior permission in writing from the publisher.

Letter #2606

Stanisław HOZJUSZ (HOSIUS) to Ioannes DANTISCUS
Cracow, 1542-12-04
            received Heilsberg (Lidzbark Warmiński), 1542-12-16

Manuscript sources:
1fair copy in Latin, autograph, BCz, 1618, p. 519-522 (467-470)

Prints:
1HE 1 No. 124, p. 132 (in extenso; Latin register)

 

Text & apparatus & commentaryPlain textText & commentaryText & apparatus

 

BCz 1618, p. 470

Reverendissimo in Christo Patri Domino, domino Ioanni Dei gratia espicopo Varmiensi, domino colendissimo

BCz 1618, p. 467

Reverendissime in Christo Pater et Domine, domine colendissime.

Officiosissimam servitutis meae commendationem.

Recte sibi de fide mea et observantia erga se Reverendissima Dominatio Vestra persuadet: quae cum quasi hereditaria mihi sit, numquam committam, ut opinionem illius de me fefellisse videar. Quae misit ad me Reverendissima Dominatio Vestra, ea per id tempus ita fuerunt apud me, ut praeter reverendissimum dominum meum Plocensem nemo viderit. Cui ego interpretatus ea sum omnia, quae postea s(erenissimae) or s(acrae)s(erenissimae)s(erenissimae) or s(acrae) maiestati regiae narravit, a qua litteras habebit Reverendissima Dominatio Vestra, quae per cubicularium brevi mittentur, quibus consilium sibi dari, quemadmodum iis motibus obviam venire possit, postulat. Et fieri potest, ut praevertat Mauricium cubicularius. Venit huc ex Gedano quidam. Ex eo cum quaererem, quid ibi esset novi: “Nihil”, respondit, “nisi quod per reverendissimum dominum citati sunt ad maiestatem regiam duo civium magistri; qui ipsi non venient, sed mittitur syndicus, qui biduo post meum discessum erat profecturus”. Cui ego: “Quid”, inquam, “habet cum illis negotii reverendissimus dominus Varmiensis; an ei debent aliquid?”. Nescire se dixit, neque esse causam in citatione expressam, sed suspicari multos, BCz 1618, p. 468 agi de censu quodam, qui cum ecclesiis sive ministris earum debeatur, ab istis non persolvitur. “At quid ea res”, inquam, “pertinet ad reverendissimum dominum Varmiensem, cum in Gedanenses, qui extra dioecesim eius sunt, iurisdictionem nullam habeat?”. Sibi id compertum non esse, respondit; se narrare, quae vulgo dici audiat: hunc enim esse rumorem, quod eos dominus Varmiensis hidden by binding[nsis]nsis hidden by binding episcopus citari fecerit.

Haec ego ideo scribenda Reverendissimae Dominationi Vestrae putavi, ut quod aliunde quoque fortasse scit, quis esset Gedani de citatis his rumor, cognosceret. Quantum ex reverendissimo domino intellexi, male consulent rebus suis citati, si praesentes ipsi ad praescriptum sibi diem non affuerint. Scripsit ea de re reverendissimus dominus ad dominum Culmensem episcopum, ut auctor eis esset, quo ipsi se sisterent. Ego quoque diligenter eum, ut idem faceret, sum cohortatus. Quid futurum sit, res indicabit hidden by binding[t]t hidden by binding. Litteras autem domini Culmensis una cum responso Reverendissimae Dominationis Vestrae dedi reverendissimo domino legendas, qui eas non sine admiratione legit. Quae postularunt domini consiliarii, concessa sunt omnia praeter unum illud, ut episcopi regni accisam pendant. Ad hoc enim non prius consentire voluerunt, quam adducti essent domini episcopi terrarum Prussiae cum clero suo ad BCz 1618, p. 469 contributionem solvendam, quae in synodis fuerit decreta. Plura Reverendissimae Dominationi Vestrae scribam per cubicularium.

Deum precor, ut illam diu servet incolumem et felicem. Cuius me gratiae commendo.

Cracovia, pridie Nonas Decembres, 1542.

Eiusdem Reverendissimae Dominationis Vestrae servitor deditissimus Stanislaus Hosius cantor et canonicus Varmiensis

Postscript:

S(erenissima) or S(acra)S(erenissima)S(erenissima) or S(acra) maiestas regia valet iam melius. In triduo fore speramus, ut tollat grabatum suum et ambulet.