Magnifico domino Ioanni Dantisco, serenissimi regis Poloniae secretario et oratori dignissimo, domino et ut fratri observandissimo etc.

In curia regis catholici

Mi Dantisce, sis salvus et fortunatus.

Responderam paucis ante diebus illis litteris, quas ad me ex Hispania dederas. Unde nihil erat, quod denuo scriberem, sed cum Lodovicus hic canonicus collegii nostri istuc esset profecturus, admonuit me amor erga te meus, ne sine nostris ad te litteris eum paterer proficisci. Quin ide <m> amor et studium erga te effecit, ut illud ipsum nihil, quod erat, fieret aliquid vel invitis philosophis omnibus, qui ex nihilo contendunt nihil fieri posse. Nos in diem exspectamus, quod profeceritis cum rege catholico de hereditate dominae meae. Ea sperat te ad causam magnum adiumentum allaturum tum serenissimi regis tui, immo nostri, auctoritate et intuitu, tum tuo ipsius ingenio et industria. Idque ego de te audacter spondere ausus sum, unde conari te decet, ut bona fide et pro te et pro sponsore persolvas. Ex Sarmatia tua post editam a regina filiam nihil novi. In diem tamen exspectamus eum, qui iam quartum ab hinc mensem a domina mea cum muneribus ad puerperium spectantibus missus fuerat. Eum biduo antequam regina pareret constat pervenisse.

De caesare eligendo adhuc omnia incerta sunt. Gallorum rex incredibili et ante hac inaudita largitione electores et plerosque Germaniae principes adortus est. Rex Carolus noster neque deest sibi neque minoribus, ut aiunt, pollicitationibus rem gerit. Utcumque tamen Germaniam totam longe propensiorem familiae Haustriacae, quam regi Galliae constat esse. Non desint, qui opinentur regem nostrum Poloniae, si ad imperium strenue adnitatur, non ultimae spei inter candidatos fore. Electores polliciti sunt ad Dominicam Rosae comitia se ingressuros ac fore, ut intra mensem tertium caesarem elegerint. Dii vertant bene. Sed ego velim abs te fieri certior de rebus Hispanis, ecquid loquuntur de caesare, ecquid de amicitia inter Gallum et Hispanum firmanda. Ea enim, quae istinc afferentur, tamquam fonti propinquiora, putabo verissima. De te vero domina mea diligenter perscripsit oratoribus suis, ut nihilo secius tibi quam sibi ipsis nihil patiantur deesse. Sed tu interea fac, valeas et me ames.

Neapoli, XXVIII Martii 1519.

Chrysostomus tui studiosissimus