Multorum amicorum meorum cotidianis precibus fatigatus, nuper ad Dominationem Vestram Reverendissimam litteras dederam, quidem in commendationem cuiusdam Hispani iuvenis tum honesti, tum litterati, qui vehementer ambiebat nuptias filiae Dominationis Vestrae, quam in Hispaniis reliquit. Verum dum Dominatio Vestra mihi tardiuscule respondet, intelligo ex amicorum litteris eundem iuvenem, qui tum procum agebat, factum esse maritum filiae Dominationis Vestrae Reverendissimae matrimoniumque utrimque consumatum transactumque esse, quod Deus bene fortunet. Proinde cum ita res ceciderit, Dominationem Vestram studiose hortor, velit meminisse se esse patrem puellae et praefatum iuvenem, quem mihi amici ab eruditione et modestia certatim commendant, non gravetur promovere. Accepi his diebus aliquot litteras Dominationis Vestrae Reverendissimae inscriptas, quas complusculos dies apud me remoratus sum eo, quod non haberem ullam mittendi commoditatem. Nam hoc in loco nullus est usus postarum et raro hinc istuc commeatur. Nunc vero nactus opportunitatem cuiusdam nuntii Vratislaviensis eas ad Dominationem Vestram transmitto ex quibus, ni fallor, plenius intelliget negotium filiae suae. Nam sunt et inter illas litterae ipsius adolescentis, qui, quantum intelligo, nescio quid rei non magni momenti a Dominatione Vestra flagitat. Quamobrem eandem affectuosissime rogo et obtestor, ut tum propter nomen filiae, cuius ille iam maritus effectus est, tum in gratiam et intuitum meum praefatum adolescentem velit habere commendatissimum ad quod paternus amor et ipsa honesti ratio ac amicorum preces Dominationem Vestram Reverendissimam flecteri debent.

Nova habentur ex Sclavonia pro horum temporum co[ndi]cione satis grata. Nam dominus Ioannes Catzia[ner] regiae Romanorum etc. maiestatis capitaneus supremus h[abet] exercitum XX milium exercitatorum militum qu[em] basan Albaegraeciae non audet cum suis copiis exspe[ctare], sed pedem referre conatur, quem dominus Ioannes Catzianer acriter insequitur. Si quid successerit [litteris] dignum, Dominationi Vestrae significabo, quamprimum potero, qu[amvis] tabellariorum operam non habeamus hic usque quaque obviam.

Negotia pacis Hungaricae ita adhuc incerta sunt, [ut], quid de illis ad Dominationem Vestram scribam, nescius sim, na[m] vaivoda oratores suos, qui hic aderant, re indecisa V[aciam] revocavit. Tractatus tamen non sunt penitus dirupti, quod vero ex ipsis contigerit Dominationem Vestram ante meum ex hoc, loco discessum diligenter admonebo.

Quam Dominus Deus diutissime sospitet. Cui me et officia mea tamquam domino et amico meo colendissimo commendo.

Datum Cremniciae, secunda Septembris anno 1537.

Eiusdem Vestrae Reverendissimae Dominationis servitor oboedientissimus tamquam filius Ioannes Lundensis