Letter #1762
Ioannes DANTISCUS to [Tiedemann GIESE]Löbau (Lubawa), 1537-11-03
English register: Dantiscus informs Giese about the visit to Lubawa of Hermann Bremer, plenipotentiary of Maurycy Ferber’s heirs, who tried to persuade Dantiscus to agree to Johann von Werden’s wishes. Having been refused, Bremer returned to Przezmark, taking Dantiscus’ letter to the testamentary executors with him. Dantiscus encloses a copy of this letter so that Giese and his colleagues (the Warmia canons) will know what line of conduct to take. Dantiscus also informs him that the letter received from Johann von Werden (letter from Przezmark, October 31, 1537) contains no reaction to Dantiscus’ decision sent through Hermann Bremer. Giese’s brother, who brought Dantiscus Werden’s letter, has left Dantiscus 1000 Hungarian florins and is returning to Przezmark today. Dantiscus is sending Giese a copy of the reply to the letter sent by the Prussian Council from Grudziądz to the king. He also encloses letters received from the Cracow bishop and Nipszyc. Dantiscus informs Giese that following the talks Dantiscus’ brother Bernard (von Höfen) held with Iacobus (Ludovicus Decius), it has been decided that the money will be transferred to Rome through the Fuggers’ bank for security reasons. As soon as he gets well, Bernard will deliver the money to Iacobus in Toruń, and then leave immediately for Cracow to hold talks with Georg Hegel on this matter. He will also make sure that, if the Grand Chancellor (Jan Chojeński) goes to the Roman king (Ferdinand I Habsburg) on a mission, the Vice-Chancellor (Paweł Wolski) will post the king’s letter to the pope, written by Giese. Postscript: Dantiscus informs Giese that he has posted a reply to the congratulatory letter to them both, personally written and sent to them by Duke Albrecht. He encourages Giese to reply to Albrecht as well.
Manuscript sources:
Prints:
| ||||||||||||||
Text & apparatus & commentaryPlain textText & commentaryText & apparatus
Reverendissime Domine, Frater et Amice carissime ac honorande. Salutem et fraterni amoris commendationem.
Post abitum hinc Dominationis Vestrae Reverendissimae venit huc dominus Hermannus a Bremen allegatus ab heredibus reverendissimi olim domini Mauritii episcopi Varmiensis, multaque mecum ratione testamenti in iis, quae et nobilis dominus Ioannes a Verden ad me scripsit, suis nixus persuasionibus egit, verum non persuasit, ususque sum ad eum hoc argumento: Do tibi omnia, quae habeo Romae, Gdani et alibi, non igitur acciperet ea, quae hic habeo, quod enim alibi est, hic non est. Ad hoc dissolvendum retulit se rursum ad castrum Preuschmarckt, unde instructus venerat, obtinuit tamen ad dominos testamentarios litteras a me eius tenoris, cuius est iis adiuncta copia, quae si reddetur, sciet Dominatio Vestra Reverendissima cum aliis suis collegis, quid facere debeat. Ad ea frater Dominationis Vestrae Reverendissimae, qui mille apud me aureos Hungaros reliquit, ex Preuschcmarckt, ubi adhuc dominum Hermannum offendit, nullum responsum in litteris, quas dominus Ioannes a Werden ad me dedit, reportavit. Quid moliantur experiemur brevi. Hodie hinc Dominationis Vestrae Reverendissimae frater ad dominum a Werden revertitur, ut fortassis ex eius litteris clarius intelliget. Rediit item et nuntius meus, quem ex Graudencz cum litteris consilii nostri ad maiestatem regiam miseram. Quid rescriptum sit, ex adiuncto litterarum exemplo Dominatio Vestra Reverendissima habebit. Mitto et litteras reverendissimi domini Cracoviensis communisque amici nostri domini Nipschicz, quas metiri seu expendere oportet non quales sunt, sed qualis sit homo, qui scripsit; quod si Dominationi Vestrae Reverendissimae cognitum non esset, retinuissem. Frater meus Bernardus rediens ex Toronia cum domino Iacobo Ludovici sic convenit, quod pecuniae nostrae apud illum numeratae consignataeque maneant, significetque suis litteris domino Georgio Hegel, quod istiusmodi summa apud se reposita sit, ut commodo tempore cum fraternis pecuniis Cracoviam mittantur. De quibus cum sic Georgius Hegel certus factus fuerit, securius dominis suis ut Romae reddantur scribere possit. Ea missio visa mihi est longe tutior quam illa, quam prius conceperamus. Curabo itaque, ut quam primum frater meus Bernardus melius ex impetigine, quae illi iis diebus ex exanthematis et pusulis erupit, habuerit, {ut} pecuniis nostris Thoroniae relictis quantum potest citius Cracoviam se conferat, et cum Georgio Hegel in omnibus negotia nostra absolvat. Quod si dominus cancellarius episcopus Cracoviensis {non} aberit ad serenissimum forsan Romanorum regem ablegatus, aget nihilominus frater meus aliorum amicorum meorum opera apud dominum vicecancellarium, quod litterae a Dominatione Vestra Reverendissima praescriptae ad pontificem a maiestate regia dabuntur. Alia in praesens non restant, quam quod Dominationem Vestram Reverendissimam felicissime bene valere cupio. Domino Felici communi amico nostro omnibusque bonis fratribus nostris omnia fausta precor. Scripsi fere in ipso meridie, tanta fuit caligo, ad lucernam.
Lubaviae, III Novembris 1537
Reverendissimae Dominationis Vestrae integerrimus frater Ioannes episcopus Culmensis, postulatus Varmiensis
Postscript:
Quibus modis nobis utrisque illustrissimus dominus dux vicinus noster congratulatur, ex litteris eius manu scriptis Dominatio Vestra Reverendissima intelliget. Cui heri rescripsi mittens nuntium meum cum litteris domini Nipschicz, pollicitusque sum pro Dominatione Vestra Reverendissima, quod et illa cum gratitudine respondebit. etc.