BCz, 242, p. 180

Serenissima Reginalis Maiestas et Domina, Domina mea clementissima. Humillimam fidelis meae servitutis commendationem.

Nolui omittere, cum haec posta per Gallias secreto mitteretur, quin scriberem, licet sit incertum, si istae ad Maiestatem Vestram Serenissimam perveniant nec ne; omnium hoc turbulentissimo tempore itinera clausa sunt, quo factum suspicor, quod iam ab 8 mensibus nullas a Maiestate Vestra Serenissima acceperim, quae alias pro gratia in me sua dignata fuit scribere frequenter.

Vigesima Februarii praeteriti ad longum scripsi de omnibus cum oratore caesaris, qui ad Serenissimam regiam et ad Vestram Maiestatem proficiscitur. Interea cum negotio ms. negotium(!) ⌈negotionegotio ms. negotium(!) ⌉ remissionis adohae hic feci, quae potui; ceterum hucusque responsum habere non potui, cum in hoc “curtarum”, ut vocant, conventu tot agenda se offerant, quod adhuc caesar huic rei intendere non posset; nihilo secius tamen dominus magnus cancellarius superiore die, cum ego dicerem me in ista expeditione desperare, me bene sperare iussit, asserens, caesarem non male affectum nihilque aliud obstare, quam quod adhuc sua maiestas privatis negotiis nollet occupari, donec magis ardua, quae ad praesens incumbunt, absolveret. Accedit etiam, quod his diebus dominus cancellarius podagra laborare coepit, qua domi in lecto per aliquot iam dies detinetur, unde hactenus ea in re nihil a me tractari potuit. Cum primum erit opportunum, nihil a me, quod expedire videbitur, ut semel tandem huius rei finem habere possimus, omittetur.

Bonus vir iste dominus Sigismundus Loffredus, de quo abunde scripsi in novissimis, obtinuit a caesare in Burgos eo die, quo caesar exivit, ut Neapolim redire posset, et nescio quas alias, ut vocant, mercedes; unde hic ad me venit et cum gaudio hanc suam absolutionem mihi recensuit, offerens se Maiestati Vestrae plurimum, dixitque vestem meam, quam ei commodo dederam, cum res suas ex Burgos praemisisset, sibi fortunatam fuisse. In his omnibus cum eo dissimulavi, donec de his, quae cum novissimis Maiestati Vestrae Serenissimae perscripsi, sciam, quid facere oporteat, ibitque hinc cum primis navibus, quae in Italiam sunt ms. se(!) ⌈suntsunt ms. se(!) ⌉ traiecturae, fortassis fidei suae poenas daturus.

BCz, 242, p. 181 De castro Barensi quid actum, hucusque aliud non scio, quam id, quod idem Loffredus mihi in Burgos rettulit, quod etiam hic mihi exposuit, dixitque superiore domino cancellario, quomodo Maiestas Vestra Serenissima cum officialibus in ducatu Barensi esset provisa; de castellano nihil respondit, dominum tamen Scipionem de Summa magnopere laudavit bonum virum esse et magnae in regno Neapolitano aestimationis et auctoritatis asserens; utinam uterino suo sit fidior Maiestatique Vestrae sit fidior commodior.

Cum ista adoha, ut castrum sit expeditum, nihil video, cur Maiestas Vestra Serenissima tot graves hic per me expensas ulterius facere debeat. Quinta decima huius mensis 4 anni praeterierunt, quo a {me(?)} Maiestate Vestra Serenissima Cracoviam exivi; quod redire cupio, non potest mihi imputari, praesertim cum nihil aliud agendum restat, quare Maiestati Vestrae Serenissimae suppliciter supplico, dignetur tandem cum gratia sua me revocare. Si quippiam adhuc esset agendum in servitium Maiestatis Vestrae Serenissimae, non faceret mihi mora fastidium; cum vero omnia ferme sint absoluta, praeter adoham, in qua brevi caesar mentem suam declarabit, nihil reliquum est, propter quod Maiestas Vestra Serenissima tantas impensas facere et me ulterius in his caloribus et flammis torrere debeat, quod incomparabili suae prudentiae et gratiae in me committo paper damaged⌈[to]to paper damaged⌉.

Quae alias in his bellis se hic offerunt, Maiestas Vestra Serenissima ex meis ad maiestatem regiam intelleget, in quibus etiam queror de mora mea et quod tam diu litteras non acceperim. Si hoc tempore Maiestas Vestra, ut consuevit, per Urbem scribere non potest, commodior erit via, quod Maiestas Vestra Serenissima litteras ad me in manus dominorum Welzerorum, qui sunt Augustae, transmittat, qui eas per secretos suos nuntios, ut solent, per Galliam huc semper cum aliis suis mittere possunt sine graviore Maiestatis Vestrae Serenissimae dispendio.

Alia pro hoc tempore non restant, quam quod me Maiestati Vestrae Serenissimae humillime commendo. Deus Optimus Maximus illam quam diutissime felicem et incolumem conservet.

Dat(ae) or Dat(um)⌈Dat(ae)Dat(ae) or Dat(um)⌉ celerrime ex Madritio oppido regni Toleti Hispaniae, 27 Martii anno Domini 1528.

Serenissimae Reginalis Maiestatis Vestrae humillimus servus Ioannes Dantiscus