Letter #6252
Ioannes SECUNDUS to Ioannes DANTISCUSMechelen, [1531, autumn]
Early printed source materials:
Prints:
| ||||||||||||||||||||||
Text & apparatus & commentaryPlain textText & commentaryText & apparatus
No. Epist. I.7
Ad Ioannem Dantiscum, praesulem Culmensem eundemque poetam epistula septima
Laus vatum, laus magna virum, quos infula vestit,
Ore melos Getico qui Latiale sonas,
In quem curarum bona pars secura recumbit
Regis, Sarmatidum cui famulatur humus.
Hospite, quo Scaldis sese miratur et Istri
Gurgitibus tumidis iam putat ire parem.
Hocne meas arteis etiam, Dantisce, manebat,
Ut traducendae te quoque teste forent?
Hei mihi, quid speras a caelatore poeta
Et cui vix primo tempora vere tepent?
Istam aciem pascat, si quid restabit ab aevo,
Phydiacae quondam quo viguere manus,
Cum Venus ipsa suae decus admirata figurae
Dixit: „Praxiteli visa ubi nuda fui?”
Cum poterant duri lapides mollescere ferro
Uvaque certanteis picta vocabat aveis,
Suspensosque animos sperata voce tenebat
Daedalus in tabula versicolore liquor,
Ausus ego temptare novas temerarius arteis,
Vix infausta rego caela negante manu.
Felix plebeios si tantum sculpere vultus
Dextera et ulterius non foret ausa vehi,
Obscuris cum nominibus neglecta iaceret,
Non hominum variis subdita iudiciis,
Cum domini pallore sui male nobilis esset.
Sed quid ego haec autem? Sera querela mea est.
E manibus nostris dudum vaga currit imago,
Quae pia caesarei numinis ora tenet.
Nec satis est illud, cupit hanc Dantiscus habere,
Ille, cui quicquam sit renuisse nefas.
Accipe, magne pater, tua iussa capessere fas est,
Tecum age, si laedet lumina forma rudis.
Mittimus in multas transfusum caesara formas.
Sic te velle, mihi dixerat ille tuus
Ledaeus vates, iuvenis dignissimus, in quem
Pars tibi diffusi multa favoris eat,
Qui sic ore modos et acuta temperat aure,
Ut cygnum melius non potuisse rear.
Illum, Ledaeis olim qui fusus in ulnis,
Velavit niveo corpore furta Iovis.
Mittimus et quaedam, quae te fortasse iuvabunt,
Inter quae dominae sit quoque forma meae,
Dilectae dominae, Venerem cui cedere Mavors
Noluit, hinc caeli non bene rexit iter.
Hic quoque flammivomis oculis formosa latebit
Vatis amatoris Iulia sculpta manu.
Iulia, quae nostris vivat celebrata Camoenis,
Donec Amor gemitus nesciet et lacrimas.
Ore melos Getico qui Latiale sonas,
In quem curarum bona pars secura recumbit
Regis, Sarmatidum cui famulatur humus.
Hospite, quo Scaldis sese miratur et Istri
Gurgitibus tumidis iam putat ire parem.
Hocne meas arteis etiam, Dantisce, manebat,
Ut traducendae te quoque teste forent?
Hei mihi, quid speras a caelatore poeta
Et cui vix primo tempora vere tepent?
Istam aciem pascat, si quid restabit ab aevo,
Phydiacae quondam quo viguere manus,
Cum Venus ipsa suae decus admirata figurae
Dixit: „Praxiteli visa ubi nuda fui?”
Cum poterant duri lapides mollescere ferro
Uvaque certanteis picta vocabat aveis,
Suspensosque animos sperata voce tenebat
Daedalus in tabula versicolore liquor,
Ausus ego temptare novas temerarius arteis,
Vix infausta rego caela negante manu.
Felix plebeios si tantum sculpere vultus
Dextera et ulterius non foret ausa vehi,
Obscuris cum nominibus neglecta iaceret,
Non hominum variis subdita iudiciis,
Cum domini pallore sui male nobilis esset.
Sed quid ego haec autem? Sera querela mea est.
E manibus nostris dudum vaga currit imago,
Quae pia caesarei numinis ora tenet.
Nec satis est illud, cupit hanc Dantiscus habere,
Ille, cui quicquam sit renuisse nefas.
Accipe, magne pater, tua iussa capessere fas est,
Tecum age, si laedet lumina forma rudis.
Mittimus in multas transfusum caesara formas.
Sic te velle, mihi dixerat ille tuus
Ledaeus vates, iuvenis dignissimus, in quem
Pars tibi diffusi multa favoris eat,
Qui sic ore modos et acuta temperat aure,
Ut cygnum melius non potuisse rear.
Illum, Ledaeis olim qui fusus in ulnis,
Velavit niveo corpore furta Iovis.
Mittimus et quaedam, quae te fortasse iuvabunt,
Inter quae dominae sit quoque forma meae,
Dilectae dominae, Venerem cui cedere Mavors
Noluit, hinc caeli non bene rexit iter.
Hic quoque flammivomis oculis formosa latebit
Vatis amatoris Iulia sculpta manu.
Iulia, quae nostris vivat celebrata Camoenis,
Donec Amor gemitus nesciet et lacrimas.