Letter #6766
Caspar URSINUS Velius to Ioannes DANTISCUSs.l., [1531, August/September]
Early printed source materials:
| ||||||
Text & apparatus & commentaryPlain textText & commentaryText & apparatus
Magnifico domino, serenissimi Poloniae regis oratori, nunc episcopo Culmensi etc. C. Ursinus Velius salutem
Dum tu Menapiis digressum maxime fortes
augustum in Belgas, Dantisce, secutus abires
legatus regis prudens sapientis et aequi,
nos una augusti cum principe fratre recepit
inclyta Romanis olim Agrippina Colonis
et nunc divitiis ac moenibus aucta, virisque
Inde per adversum vario molimine Rhenum
usque Maguntiacas lenti raptamur ad arces,
ac Drusi antiquam celso super aggere molem,
cum Vuenceslao, nosti quem pectore magnum
Loxanoque meo, nosti quem corpore pulchrum,
sed nec mente minus validum, ut neque turpior ille est.
Hic quam pene nigri vidissem limina ditis
Cocytique atras pro Rheni fluctibus undas
tranassem, gelidos haurit dum fracti liquores
impulsa ad scopulum sub flumine navis acutum
hic mihi quae fuerant dicenda ad caesaris aures
pontificesque sacros, regesque, ducesque togatos
nuper amicorum sunt aedita parva coacta,
queis equidem adiunxi, quae scripsi fervidus olim
Hadelium contra, qui carmine polluit atro
sed falso, et gentis praeclarum nomen et urbis.
Debuit hoc pridem iam nostra Thalia Polonis
debuit altrici mens grata fideliter urbi
post haec Vangionas peragravimus usque reversi
oppidulum, leniqua per sola pinguia tractu
Danubio modicus miscetur flumine Vuerda,
vnde per immensum festinis labimur amnem
lintribus Austricis et tandem exponimur oris
tectaque iam Lincii dudum exoptata subimus
hic ego non multos degens cum principe soles
illius imperio mox moenia pulchra reversi
quamvis afflictae belli modo clade Viennae
quartus ibi historiae liber additus, et miserandum
Pannonii interitum regis, regnique ruinam
mandavi scriptis, et nostro carmine dignas
Austria iam fundit bello convulsa querelas
auxiliumque tuum Germania magna, fidemque
implorat, si quid reliquum mihi temporis esset
scriptori belli totum id cedebat Achivi
et libris Caesar quibus ipse sua inclyta facta
extulit et docuit civilis damna tumultus
tradentique tuos demens Catilina furores
necnon perfidiam Numidae et scelera impia regis
caetera tam longae curta cum nocte dici
tempora dilecta cum coniuge suaviter egi
quae me foeminea fecit modo prole parentem
cuius ab amplexu nuper discedere iussus
rursum sollicitae tero limina sedulus aulae
o qui tum fletus, lamentaque quanta fuerunt
durius in terris nil coniuge vivit amante
alter ubi alterius caret assuetudine dulci
mi desyderium dilectae coniugis atque
susceptae nuper sobolis, praesentia lenit
regis et effulgens divino gratia vultu
qui cum me referam Romani ad caesaris aulam
mox ubi consilio Spiram properabit habendo.
Illic, quod votis exopto frequentibus, omnes
incolumes tecum cupide complectar amicos
Valdesium ante alios iamdudum gestio, cuius
manat ab ore decens ac non sine pondere sermo
doctus et ille quidem paucis bene multa profari.
Etiam nunc aveo Corneli grandia linguae
verba, simul doctas audire ac discere voces
sive hic iudicio pulchro cuiuslibet aevi
explicat historias, seu cantat amabile carmen
aut academiae sublimis acumina promit
audiam et exactum recitare poema rotundo
ore pium vatem quem antiqua Panhormus alumnum
aedidit et pulchro Gentilem nomine dixit
qui res augusti bene gestas ordine scribit
sed tua precipue tua sunt mihi carmina cordi
leniter, et puri labentia fluminis instar
dii tibi divitias, formanique decusque dederunt,
ingentiumque ingens, ac mentis acumen honestae
vive, vale, atque boni facias leve carmen et aequi.
augustum in Belgas, Dantisce, secutus abires
legatus regis prudens sapientis et aequi,
nos una augusti cum principe fratre recepit
inclyta Romanis olim Agrippina Colonis
et nunc divitiis ac moenibus aucta, virisque
Inde per adversum vario molimine Rhenum
usque Maguntiacas lenti raptamur ad arces,
ac Drusi antiquam celso super aggere molem,
cum Vuenceslao, nosti quem pectore magnum
Loxanoque meo, nosti quem corpore pulchrum,
sed nec mente minus validum, ut neque turpior ille est.
Hic quam pene nigri vidissem limina ditis
Cocytique atras pro Rheni fluctibus undas
tranassem, gelidos haurit dum fracti liquores
impulsa ad scopulum sub flumine navis acutum
hic mihi quae fuerant dicenda ad caesaris aures
pontificesque sacros, regesque, ducesque togatos
nuper amicorum sunt aedita parva coacta,
queis equidem adiunxi, quae scripsi fervidus olim
Hadelium contra, qui carmine polluit atro
sed falso, et gentis praeclarum nomen et urbis.
Debuit hoc pridem iam nostra Thalia Polonis
debuit altrici mens grata fideliter urbi
post haec Vangionas peragravimus usque reversi
oppidulum, leniqua per sola pinguia tractu
Danubio modicus miscetur flumine Vuerda,
vnde per immensum festinis labimur amnem
lintribus Austricis et tandem exponimur oris
tectaque iam Lincii dudum exoptata subimus
hic ego non multos degens cum principe soles
illius imperio mox moenia pulchra reversi
quamvis afflictae belli modo clade Viennae
quartus ibi historiae liber additus, et miserandum
Pannonii interitum regis, regnique ruinam
mandavi scriptis, et nostro carmine dignas
Austria iam fundit bello convulsa querelas
auxiliumque tuum Germania magna, fidemque
implorat, si quid reliquum mihi temporis esset
scriptori belli totum id cedebat Achivi
et libris Caesar quibus ipse sua inclyta facta
extulit et docuit civilis damna tumultus
tradentique tuos demens Catilina furores
necnon perfidiam Numidae et scelera impia regis
caetera tam longae curta cum nocte dici
tempora dilecta cum coniuge suaviter egi
quae me foeminea fecit modo prole parentem
cuius ab amplexu nuper discedere iussus
rursum sollicitae tero limina sedulus aulae
o qui tum fletus, lamentaque quanta fuerunt
durius in terris nil coniuge vivit amante
alter ubi alterius caret assuetudine dulci
mi desyderium dilectae coniugis atque
susceptae nuper sobolis, praesentia lenit
regis et effulgens divino gratia vultu
qui cum me referam Romani ad caesaris aulam
mox ubi consilio Spiram properabit habendo.
Illic, quod votis exopto frequentibus, omnes
incolumes tecum cupide complectar amicos
Valdesium ante alios iamdudum gestio, cuius
manat ab ore decens ac non sine pondere sermo
doctus et ille quidem paucis bene multa profari.
Etiam nunc aveo Corneli grandia linguae
verba, simul doctas audire ac discere voces
sive hic iudicio pulchro cuiuslibet aevi
explicat historias, seu cantat amabile carmen
aut academiae sublimis acumina promit
audiam et exactum recitare poema rotundo
ore pium vatem quem antiqua Panhormus alumnum
aedidit et pulchro Gentilem nomine dixit
qui res augusti bene gestas ordine scribit
sed tua precipue tua sunt mihi carmina cordi
leniter, et puri labentia fluminis instar
dii tibi divitias, formanique decusque dederunt,
ingentiumque ingens, ac mentis acumen honestae
vive, vale, atque boni facias leve carmen et aequi.