Sacratissimam Maiestatem Vestram latere nolim, quod cum ad Serenissimum Dominum meum rediissem, quaesivit a me quid in negotio banni contra illustrissimum ducem in Prussia nunc a Sacra Maiestate Vestra esset responsum, non potui dicere aliud quam quod Sacra Maiestas Vestra et ob malam valetudinem et ob alia magis ardua negotia huic tunc rei intendere non potuisset, sed ad Status Imperii remisisset, quorum mihi decretum expectare non erat integrum, meque ob id cubicularium serenitatis eius Ratisbonae reliquisse, qui et a Statibus Imperii, et a Sacra Maiestate Vestra, cum ad relationem meam, tum etiam ad litteras serenitatis eius reportaret responsum. Retinuit me igitur hic serenissimus dominus meus quousque cubicularius ille rediret, qui a Statibus Imperii nil retulit, a Sacratissima autem Maiestate Vestra litteras habuit, quae referunt, quod in re iustissima ea quae decreta sunt, mutari non debeant, nihilominus tamen partes suas Sacram Maiestatem Vestram interposituram apud partem adversam, ut ab executione banni per biennium supersedeat. Cum autem adhuc non constat Sacram Maiestatem Vestram idipsum apud partem adversam transegisse, res pendet in dubio. Proinde ne qui interea fieret, quod novam in his periculosis temporibus excitare posset tragediam, pro mea summa fide et observantia erga Sacram Maiestatem Vestram humillime supplico, velit clarius ea in re mentem suam serenissimo domino meo declarare, quo non semper maneret ansa, qua mutuum amorem et benevolentiam, quae est inter Sacram Maiestatem Vestram et serenissimum dominum meum, atque eam observantiam qua serenissimus dominus meus Sacram Maiestatem Vestram prosequitur, reddere possem in dies arctiorem. Quod si quippe praeter rationem istius banni contra subditos serenissimi domini mei terrarum Prussiae agi inciperetur, continuo subditorum Imperii Sacrae Maiestatis Vestrae apud nos cessaret commercium. Quantum inde Imperio accederet incommodis, cum ea ex regno et terris serenissimi domini mei non haberet quae educi solent, illi sensuri sunt, qui his egent. Et cum semper omnes conatus et studium meum intenderim, toties, et tot annis apud Sacram Maiestatem Vestram existens orator, ut inter Sacrae Maiestatis Vestrae et serenissimi regis mei subditos bona vicinitas et utrumque tranquillitas conservaretur, illas et ad praesens etiam summopere procurare cupio. Quae ut per gratiam et incomparabilem prudentiam Sacrae Maiestatis Vestrae maneat incorrupta, iterum atque iterum Sacram Maiestatem Vestram suppliciter supplico, cui me, cum servitiis et facultatibus meis, qualescumque illae sint, humillime commendo.