Forte et hodie graviter soles ferre, quod in discessu nostro circa ⌊Enum⌋ ita abrute ab invicem discesserimus[1]. Quod satis mihi perspectum habeo, nam ad te nunc post reditum meum ex ⌊Hispaniis⌋ aliquas ⌊⌋ misi[2], numquam mihi respondisti. Quid ms. Quis(!)
⌈QuidQuid ms. Quis(!)
⌉ in causa fuit, sis ipse iudex, nam pro certo sperabam tibi in itinere posse obviari. Diutius tum, quam spondebas, ut credo, dormivisti. Si in ea pertinecia pertinacia perseveras, facile coniecturandum mihi est, qualem erga me amorem gesseras, nam fila tenuiora de facili rumpuntur. Constantem te semper credidi, nec te tam levem aerem a me alienari et hodie mihi persuadeo. Plura equidem scriberem, si tibi accepta scirem. Dum cognovero, faciam, quod experiar re. Praesentibus serenissimo ⌊regi⌋ litteris meis supplico, ut consulat et adnuat, ut habeam, quod mihi ⌊mater⌋ serenissimae ⌊reginae⌋ promisit suis litteris, sigillo et chirographo[3]; ut et tu pro me intercedas et responsum huc in ⌊Posonium⌋[4] mittas, plurimum peto. Immo et plura scripsissem, si diutius expectasset nuntius. Vale et me ama, ego equidem te plurimum amo.