Letter #2314
Ioannes DANTISCUS to Bona SforzaHeilsberg (Lidzbark Warmiński), 1540-05-05
English register:
Dantiscus thanks Queen Bona for standing for him and the Ermland Chapter before the King [Sigismund I Jagiellon] in the conflict with Alexander Sculteti. The Queen’s intercession/support resulted in the royal/King’s order for Sculteti to appear in person before instigator/Prosecutor of the Crown on May 24. Dantiscus asks for further support so that the instigator/Prosecutor of the Crown can start proceedings against [Sculteti] regardless of the defendant’s presence and based on testimony of the witnesses. He emphasises the harmfulness of Sculteti’s actions to both the diocese and relations in the Cathedral Chapter.
Dantiscus denies information that he has usurped power/authority – not belonging to the bishop – over monasteries in his subordinate towns. Monasteries are depopulated; in Wartenburg, there are only two Franciscans [Conventual], in addition - of poor health, so it is not like the denouncers claim there are fourteen or fifteen monks, including eight allegedly imposed by Dantiscus.
Dantiscus explains that he added to these two not fugitives and apostates but good and devout followers of the rule of Saint Francis / Francis of Assisi [Observants], exiled from the Land of Meissen by the Lutherans. He did it because of the scarcity of priests in his domain and spaciousness of the monastery buildings, which remained unused. He carried it out so that both could live according to their own rules and were subject to their own superiors, sharing only alms and table.
In order to free himself from false accusations, Dantiscus strenuously asks the Queen to order – for instance Stanisław Kostka, Prussian Treasurer – a visitation of the Franciscan monasteries in Braunsberg (Braniewo) and Wartenburg.
Manuscript sources:
|
Text & apparatus & commentaryPlain textText & commentaryText & apparatus
Serenissima Reginalis Maiestas et Domina, domina clementissima.
Humillimam orationum et servitiorum meorum commendationem.
Ex cf. BJ, 6657, f. 388v
clementer testetur, quod hoc genus hominum apud S(erenissimam) or S(acram)⌈S(erenissimam)S(erenissimam) or S(acram)⌉ Maiestatem Vestram refugium non habeat, dignetur mihi et
Ceterum, Serenissima Regina et domina mea clementissima, quod S(erenissima) or S(acra)⌈S(erenissima)S(erenissima) or S(acra)⌉ Reginalis Maiestas Vestra scribi mihi iussit certo se edoctam me ad
Verum, Serenissima Princeps, quisquis is fuerit, qui hanc delationem fecit, revera praepostere fecit, cum in praesenti et in hoc ipso die in oppido meo BJ, 6657, f. 389r
fratrum, cuiuscumque sit ordinis, apud et cum illis duobus agit. Tantum ms. Tuntum(!)
⌈TantumTantum ms. Tuntum(!)
⌉ abest, quod
Quod vero viros bonos et vitae sanctimonia probatos iis duobus Wartenbergensibus addere destinaram, eos, inquam, viros, qui non perfugae neque religionis erant desertores, sed regulae BJ, 6657, f. 389v
cooper<a>tores haberent; sicque cum illis duobus egeram, ut ipsi in sua regula et alii in sua viverent suisque quivis illorum praepositis oboedirent, eleemosinae tantummodo cum convictu et mensa omnibus essent communes. Si ob id merui adeo inique deferri, Dei iudicio relinquo.
Haec sunt, Serenissima Regina et Domina, domina mea clementissima, quae ad tuendam innocentiam meam me ipsa rei aequitas et veritas scribere compulit. Ea, ut S(erenissima) or S(acra)⌈S(erenissima)S(erenissima) or S(acra)⌉ Maiestas Vestra Reginalis clementer apud se expendere, boni consulere, et si quid gravioris suspicionis de me conceperit, in auras refundere dignetur, quantum possum humilius et impensius oro meque illi supplicissime commendo a Deoque Omnipotente Serenissimae Maiestati Vestrae Reginali aetatem diutissime florentem et prosperrimam faustaque iucunda et grata omnia precor ex animo.