List #2143
Ioannes DANTISCUS do Tiedemann GIESEHeilsberg (Lidzbark Warmiński), 1539-04-29
Regest polski:
Dantyszek wylewnie pozdrawia adresata i gorąco przeprasza za nieroztropne usprawiedliwianie w poprzednim liście złożenia podpisu w innym niż zazwyczaj miejscu. Nie przewidział, że Giese zinterpretuje to jako wyrzut wobec jego osoby, co pogłębi jego chorobę.
Dantyszka nie dziwi zmiana zdania wojewody chełmińskiego [Jana Luzjańskiego] w sprawie sejmu [pruskiego], ponieważ zna jego niestałość.
Za pośrednictwem królewskiego pokojowca, który przyniósł ekspedycję sejmową, Dantyszek napisał do wojewodów i kasztelanów oraz do rady Gdańska i rady Elbląga, aby - jeżeli w Malborku wciąż jeszcze panuje zaraza - zaczekać, aż król odpowie na list Dantyszka wysłany w sprawie [zmiany terminu i miejsca] sejmu [pruskiego].
Rękopiśmienne podstawy źródłowe:
Pomocnicze podstawy źródłowe:
Publikacje:
|
Tekst + aparat krytyczny + komentarzZwykły tekstTekst + komentarzTekst + aparat krytyczny
Reverendissimo in Christo Patri Domino, domino
Reverendissime in Christo Pater et Domine, frater et amice carissime ac honoran(de) or honoran(dissime)⌈honoran(de)honoran(de) or honoran(dissime)⌉.
Salutem non minorem, immo auctiorem in praesenti, quam on the margin⌈quamquam on the margin⌉ mea est, Dominationi Vestrae Reverendissimae a domino Deo opto et precor summopere, et hoc animo minime fucato aut simulate. Quod quidem eo teste scribo, cf. Vulg. Ps (G) 43.22 nonne Deus requiret ista? ipse enim novit abscondita cordis. Quoniam propter te mortificamur tota die; aestimati sumus sicut oves occisionis. ⌊qui novit abscondita cordiscf. Vulg. Ps (G) 43.22 nonne Deus requiret ista? ipse enim novit abscondita cordis. Quoniam propter te mortificamur tota die; aestimati sumus sicut oves occisionis. ⌋. Si fallo, triplici graviore, quam Dominationis Vestrae Reverendissimae est tertiana, corripiat me aegritudine.
Tantum abest, ut ego de addenda afflictione Dominationi Vestrae Reverendissimae cogitarim, cum ad illam cum hoc puero cf.
cf. Cic. Off. 1.81 Quamquam hoc animi, illud etiam ingenii magni est, praecipere cogitatione futura et aliquanto ante constituere, quid accidere possit in utramque partem et quid agendum sit, cum quid evenerit, nec committere, ut aliquando dicendum sit “non putaram”.; V. Max. 7.2.2 Scipio vero Africanus turpe esse aiebat in re militari dicere “non putaram”, videlicet quia explorato et excusso consilio quae ferro aguntur administrari oportere arbitrabatur. Summa ratione: inemendabilis est enim error, qui violentiae Martis committitur.; Sen. Dial. 4.31.4 Turpissimam aiebat Fabius imperatori excusationem esse “non putaui”, ego turpissimam homini puto. Omnia puta, exspecta ⌊Dicere, ut ille inquit, non putaram, prudentis non estcf. Cic. Off. 1.81 Quamquam hoc animi, illud etiam ingenii magni est, praecipere cogitatione futura et aliquanto ante constituere, quid accidere possit in utramque partem et quid agendum sit, cum quid evenerit, nec committere, ut aliquando dicendum sit “non putaram”.; V. Max. 7.2.2 Scipio vero Africanus turpe esse aiebat in re militari dicere “non putaram”, videlicet quia explorato et excusso consilio quae ferro aguntur administrari oportere arbitrabatur. Summa ratione: inemendabilis est enim error, qui violentiae Martis committitur.; Sen. Dial. 4.31.4 Turpissimam aiebat Fabius imperatori excusationem esse “non putaui”, ego turpissimam homini puto. Omnia puta, exspecta ⌋. Ego certe, cum cf.
Ceterum, quod magnificus dominus
cf.
Quod reliquum est, omitto, ne taedio Dominationem Vestram Reverendissimam afficiam.
Quam convalere et pristinae sanitati restitui meque ab ea amari opto summopere.
Ex
Reverendissimae Dominationis Vestrae frater deditissimus