List #2807
Marco de la TORRE do Ioannes DANTISCUSCracow (Kraków), 1545-03-23
Regest polski:
Marco de la Torre pragnie być regularnie informowany o stanie zdrowia Dantyszka - pomyślne wiadomości na ten temat są dla niego ulgą w jego własnych zmaganiach z chorobą. Modli się, aby Dantyszek żył jak najdłużej dla dobra wiary i religii katolickiej, której jest ostoją.
Herezja szeroko rozpełzła się po [Wielkim] Księstwie Litewskim, Bóg zadbał jednak o obronę w osobie Marcina Kurka (Gallinius) z Proszowic. Marco de la Torre opisuje Dantyszkowi jego zawiłe losy.
Przed dziesięciu laty, po czterech latach służby u Marka de la Torre w charakterze notariusza, Kurek popełnił kradzież i spędził miesiąc w lochu zakonnym w Krakowie. Po odbyciu kary poprosił o przyjęcie do zakonu i posłanie do Czech, de la Torre odesłał go jednak do rodziców, aby z nimi naradził się co do swojej przyszłości. Ponieważ młodzieniec obstawał przy swoich prośbach, de la Torre posłał go na studia do Padwy. Kurek przyjął tam habit i w ciągu pięciu lat poczynił ogromne postępy w zakresie filozofii i teologii.
Po ukończeniu nauki, oszukawszy generała zakonu, że został wezwany przez Marka de la Torre do kraju, uzyskał bez opłaty dyplom doktorski i udał się do Rzymu. Tam podstępnie uzyskał od wielkiego penitencjarza jakieś zlecenie do biskupa krakowskiego, z którym (w świeckim stroju) przybył do Krakowa.
Dowiedziawszy się o tym, Marco de la Torre zgodnie z przepisami rozkazał go ująć, ale Kurek, zorientowawszy się w niebezpieczeństwie, uciekł i przez cztery lata wędrował po Królestwie, aż przypadkiem usłyszał go, wygłaszającego kazanie, biskup płocki [Samuel Maciejowski] i zabrał ze sobą do Brześcia. Tam kazał on przed królem [Zygmuntem I] zyskując ogromne uznanie. Został również przedstawiony młodemu królowi [Zygmuntowi II Augustowi] i wzbudził w nim nadzwyczajną gorliwość do zwalczania odstępców od wiary i moralności na Litwie. Biskup płocki porozumiał się z Markiem de la Torre, u którego Kurek uzyskał następnie przepisowe rozgrzeszenie i błogosławieństwo na dalszą, już legalną, działalność duszpasterską.
Marco de la Torre dziękuje Dantyszkowi za muszkat, którym leczy swoje stare członki.
Obiecuje wykonać swoje zadanie, kiedy królowa [Bona] odwiedzi go w jego komnacie w wigilię Zwiastowania [24 marca].
Sigmund von Herberstein przywiózł nowiny, że dwaj monarchowie [cesarz Karol V i król Francji Franciszek I] osiągnęli szczęśliwie porozumienie, rozpoczął się sobór w Trydencie, papież udał się do Bolonii, a Wenecjanie trwają w spokoju.
Uważa za zbędne ponawianie zaproszenia Dantyszka do korzystania z gościny w klasztorze. Prosi go, aby korzystał z rzeczy zakonu jak ze swojej własności.
| odebrano Heilsberg (Lidzbark Warmiński), 1545-04-06 Rękopiśmienne podstawy źródłowe:
Pomocnicze podstawy źródłowe:
| ||||||||||
Tekst + aparat krytyczny + komentarzZwykły tekstTekst + komentarzTekst + aparat krytyczny
Reverendissimo in Christo Patri, Domino, domino
AAWO, AB, D.6, f. 68rReverendissime in Christo Pater et Domine, domine observandissime.
Post singularem animi mei devotionem et perpetuam felicitatem.
Inter cetera, quae praecipue cordi meo insident, id unum est de prospera valetudine Paternitatis Vestrae Reverendissimae et suarum rerum auspicato successu intelligere, neque ipsa rem mihi gratiorem facere potest, quam saepiuscule me de statu suo, quando huc suum mittit nuntium, certiorem reddere. Hi enim Paternitatis Vestrae Reverendissimae fausti eventus me alioqui diuturno hoc male affectum languore mihi denuntiati mirifice solantur. Novi enim, quantum roboris et stabilitatis afferat catholicae fidei vigilantia et studium, et gravitas Paternitatis Vestrae Reverendissimae, ita, ut si suus fervens Dei zelus in illa provincia non intercederet, procul dubio iam illud usurpare possemus: cf. Verg. A. 2.325-326 Fuimus Troes, fuit Illium et ingens gloria Teucrorum ⌊fuimus
Orandus est igitur summis precibus Dominus Ihesus Christus, ut pro salute reipublicae Christianae vitam Paternitatis Vestrae Reverendissimae dignetur cf. Vulg. Ps (G) 70:18 usque in senectam et senium Deus ne derelinquas me ⌊usque in senectam, seniumcf. Vulg. Ps (G) 70:18 usque in senectam et senium Deus ne derelinquas me ⌋ protendere illique vires immittere, ut huic pestilentissimo morbo cf. S. Ioannis Damasceni Historia De Vitis Et Rebus gestis Sanctorum Barlaam Eremitae et Iosaphat Regis Indorum: omnia similia sunt torrenti impetu magno in profundum maris ruenti ⌊tamquam torrenti in nos ruenticf. S. Ioannis Damasceni Historia De Vitis Et Rebus gestis Sanctorum Barlaam Eremitae et Iosaphat Regis Indorum: omnia similia sunt torrenti impetu magno in profundum maris ruenti ⌋ indies magis ac magis occurrere atque impetum eius arcere et removere possit.
In
Exacti iam fere sunt anni decem, quod adolescens quidam de
AAWO, AB, D.6, f. 68vneretur, videns se diffamatum, multis instetit precibus, ut eum ad ordinem nostrum acceptaremus ac in
Hoc
Quod cum intellexissem, dedi operam, ut caperetur, nam summus pontifex inhibuit poenitentiariae dispensationem similium fugitivorum et praelatis ordinis per breve mandat eos captivandos et cogendos ad ordinem. 
AAWO, AB, D.6, f. 69r Plocensis
Sicque (ut tandem finem rei imponam) serenissimo
Hisque proximis diebus ad cubiculum meum descendens
Si plus nimio, quam par fuerat, prolixus fui written over e⌈eii written over e⌉rim, ignoscat, quaeso, Paternitas Vestra Reverendissima, rei enim ipsius natura me ad hoc adegit.
Quod in fovendis meis senilibus artubus muschato curae sit, Paternitati Vestrae Reverendissimae magnas habeo et ago gratias.
Munus meum cum sacra
Nova scribenda nulla talia emergunt, nisi quae magnificus dominus 
AAWO, AB, D.6, f. 69v
Valeat Vestra Reverendissima Paternitas in utroque homine sospes diutissime.
Dat(ae) or
Dat(um)⌈
Dat(ae)
Dat(ae) or
Dat(um)⌉
Eiusdem Paternitatis Vestrae Reverendissimae obsequentissimus frater
Postscript:
De hospitio nihil memini in litteris, quia non erat opus repetere, quod toties Paternitati Vestrae Reverendissimae viva voce fuerat inculcatum. Utatur enim pro arbitrio nostris rebus, ac si eas dominii titulo et possessorii vindicasset etc.