» Korpus Tekstów i Korespondencji Jana Dantyszka
Copyright © Pracownia Edytorstwa Źródeł i Humanistyki Cyfrowej AL UW

Wszelkie prawa zastrzeżone. Zabrania się kopiowania, redystrybucji, publikowania, rozpowszechniania, udostępniania czy wykorzystywania w inny sposób całości lub części danych zawartych na stronie Pracowni bez pisemnej zgody właściciela praw.

List #84

UNKNOWN do Ioannes DANTISCUS
s.l., [1524 — 1530]


Rękopiśmienne podstawy źródłowe:
1czystopis język: łacina, AAWO, AB, D. 66, k. 95 + f. [1] missed in numbering after 95

Pomocnicze podstawy źródłowe:
1regest język: angielski, XX w., CBKUL, R.III, 31, Nr 438, 95

 

Tekst + aparat krytyczny + komentarzZwykły tekstTekst + komentarzTekst + aparat krytyczny

 

AAWO, AB, D.66, f. 1v unnumbered after f. 95

Magnifico et generoso domino, domino Ioannes Dantiscus (Johannes von Höfen, Ioannes de Curiis, Jan Dantyszek, Johannes Flachsbinder) (*1485 – †1548), eminent diplomat and humanist in the service of the Jagiellons, neo-Latin poet; 1530-1537 Bishop of Kulm; 1537-1548 Bishop of ErmlandIohanni DantischoIoannes Dantiscus (Johannes von Höfen, Ioannes de Curiis, Jan Dantyszek, Johannes Flachsbinder) (*1485 – †1548), eminent diplomat and humanist in the service of the Jagiellons, neo-Latin poet; 1530-1537 Bishop of Kulm; 1537-1548 Bishop of Ermland, serenissimi regis Poloniae secretario, ac ora paper damaged[ac ora]ac ora paper damagedtori dignissimo etc., domino plurim paper damaged[plurim]plurim paper damagedum observando etc.

AAWO, AB, D.66, f. 95r

Alfonsus Primus rex Aragonum adoptatus a quadam regina Neapolis nomine Iohanna Secunda, quae successit regi Ladislao, eius fratri, expulso rege Renato Gallo et adepto regno Neapolitano transportavit ibi Ferdinandum Primum, eius filium naturalem. Cui Ferdinando dedit in uxorem Isabellam, dominam Claromonte, neptem ex sorore cuiusdam principis Tarenti nomine Iohannis Antonii de Baucio de Ursinis, ex qua ipse Ferdinandus genuit quattuor mares et duas feminas, videlicet Alfonsum, Federicum, Iohannem, Franciscum, Helionoram, ducissam Ferrariae, et Beatricem reginam Ungariae. Alfonsus duxit uxorem Ipolitam Mariam filiam legitimam et naturalem Francisci Sforczia ducis Mediolani. Ex hac vivente patre genuit Ferdinandum, Isabellam et Petrum. Ille Alfonsus successit patri in regno et vocatus est rex Alfonsus Secundus. Ferdinandus, eius filius ex dispensatione pontificis habuit in uxorem Iohannam eius amitam, filiam legitimam et naturalem Ferdinandi Primi, eius avi susceptam, et procreata ex Iohanne uxore secunda filia legitima et naturali regis Aragonum Iohannis nomine et fratris supradicti Alfonsi Primi. Hic successit patri et vocatus fuit Ferdinandus Secundus et sine filiis obiit on the marginet sine filiis obiitet sine filiis obiit on the margin. Iohanna eius uxor habitis civitatibus et terris tam pro dotibus matris quam suis, licet pluries fuerit temptatum transeundi ad 2-a vota, permansit semper vidua usque ad mortem. Isabella soror dicti Ferdinandi Secundi nupta Iohanni Galeacio Maria Sforczia duci Mediolani procreavit ex eo Franciscum et dominam Bonam nunc reginam Polloniae et aliam filiolam in infantili aetate defunctam, et Franciscus praedictus moritur Galliae. Petrus vero adolescens moritur on the marginmoriturmoritur on the margin. Regi Ferdinando Secundo, quia sine herede propria(?) decessit, Federicus eius patruus successit, cui erat uxor Isabella de Baucio, filia quondam Pyrrhi de Baucio principis Altamure, ex qua habuit AAWO, AB, D.66, f. 95v tres mares et duas feminas, quorum primogenitus et dux Calabriae Ferdinandus nomine in castro Sativae(?) detentus a quodam rege catholico, in Catalunia hactenus permanet. Caesar 2-o genitus, qui erat apud regem Gallorum, in eius adventum in Italiam fluxu periit. Alfonsus tertiogenitus cum sororibus et regina eorum matre Ferrariae penes ducem suum consobrinum reperitur. Hic Federicus regno expulsus Galliae moritur.

Iohannes tertiogenitus Ferdinandi Primi Romae cardinalis et iuvenis moritur et Franciscus eius frater similiter iuvenis migravit ad patres.

Post haec regnum Neapolitanum pervenit ad regem catholicum.