Visits: 170
» CORPUS of Ioannes Dantiscus' Texts & Correspondence
Copyright © Laboratory for Source Editing and Digital Humanities AL UW

All Rights Reserved. No part of this publication may be reproduced or transmitted in any form or by any means, electronic or mechanical, including photocopy, recording or any other information storage and retrieval system, without prior permission in writing from the publisher.

Letter #2117

Bona Sforza to Ioannes DANTISCUS
Cracow, 1539-03-18
            received Seeburg (Jeziorany), [1539]-05-18

Manuscript sources:
1fair copy in Latin, in secretary's hand, BCz, 3465, p. 277-280

 

Text & apparatus & commentaryPlain textText & commentaryText & apparatus

 

BCz, 3465, p. 280

Reverendo in Christo Patri, domino Lucius Tarquinius Collatinus Ioanni DantiscoLucius Tarquinius Collatinus episcopo Warmiensi, sincere nobis dilecto

BCz, 3465, p. 277

Bona Dei gratia regina Poland (Kingdom of Poland, Polonia)PoloniaePoland (Kingdom of Poland, Polonia), magna dux LithuaniaLituaniaeLithuania, Rus (Russia)RussiaeRus (Russia), Prussia, region in central Europe, bordered by Pomerania, Poland, Lithuania and Livonia. From 1466 Prussia was divided into Royal Prussia (Prussia Regalis), which was a part of the Kingdom of Poland, and Teutonic Prussia (Prussia Ordinis Theutonici) – covering the remnants of the former territory of the Teutonic Order’s state in Prussia. In 1525, the Order’s last Grand Master, Albrecht von Hohenzollern, converted to Lutheranism and became the first lay duke in former Teutonic Prussia (dux in Prussia), which from then on was called Ducal Prussia (Prussia Ducalis). At that time, as a result of the treaty of Cracow, Ducal Prussia became a fief of the kings of PolandPrussiaePrussia, region in central Europe, bordered by Pomerania, Poland, Lithuania and Livonia. From 1466 Prussia was divided into Royal Prussia (Prussia Regalis), which was a part of the Kingdom of Poland, and Teutonic Prussia (Prussia Ordinis Theutonici) – covering the remnants of the former territory of the Teutonic Order’s state in Prussia. In 1525, the Order’s last Grand Master, Albrecht von Hohenzollern, converted to Lutheranism and became the first lay duke in former Teutonic Prussia (dux in Prussia), which from then on was called Ducal Prussia (Prussia Ducalis). At that time, as a result of the treaty of Cracow, Ducal Prussia became a fief of the kings of Poland, Prussia, region in central Europe, bordered by Pomerania, Poland, Lithuania and Livonia. From 1466 Prussia was divided into Royal Prussia (Prussia Regalis), which was a part of the Kingdom of Poland, and Teutonic Prussia (Prussia Ordinis Theutonici) – covering the remnants of the former territory of the Teutonic Order’s state in Prussia. In 1525, the Order’s last Grand Master, Albrecht von Hohenzollern, converted to Lutheranism and became the first lay duke in former Teutonic Prussia (dux in Prussia), which from then on was called Ducal Prussia (Prussia Ducalis). At that time, as a result of the treaty of Cracow, Ducal Prussia became a fief of the kings of PolandMasoviaePrussia, region in central Europe, bordered by Pomerania, Poland, Lithuania and Livonia. From 1466 Prussia was divided into Royal Prussia (Prussia Regalis), which was a part of the Kingdom of Poland, and Teutonic Prussia (Prussia Ordinis Theutonici) – covering the remnants of the former territory of the Teutonic Order’s state in Prussia. In 1525, the Order’s last Grand Master, Albrecht von Hohenzollern, converted to Lutheranism and became the first lay duke in former Teutonic Prussia (dux in Prussia), which from then on was called Ducal Prussia (Prussia Ducalis). At that time, as a result of the treaty of Cracow, Ducal Prussia became a fief of the kings of Poland etc. domina

Reverende in Christo Pater, sincere nobis dilecte.

Habentes in bona memoria promissionem illam Vestrae Paternitatis, quam huc rediens ad nos ex legatione sua a serenissimo domino Ferdinand I of Habsburg (*1503 – †1564), from 1521 Archduke of Austria, from 1526 King of Bohemia and Hungary, Croatia and Slavonia as Ferdinand I, 1531-1558 King of the Romans, 1558-1564 Holy Roman Emperor; son of Philip I the Handsome and Joanna the Mad of Castile, a younger brother of Charles V of HabsburgRomanorum regeFerdinand I of Habsburg (*1503 – †1564), from 1521 Archduke of Austria, from 1526 King of Bohemia and Hungary, Croatia and Slavonia as Ferdinand I, 1531-1558 King of the Romans, 1558-1564 Holy Roman Emperor; son of Philip I the Handsome and Joanna the Mad of Castile, a younger brother of Charles V of Habsburg fecit coram nobis liberaliter Paternitas Vestra, quod inter Anna Wachsschlagerin (Anna Woszczkowa) (†before 1547-03)Annam VosczkowaAnna Wachsschlagerin (Anna Woszczkowa) (†before 1547-03) et eius adversarios voluit se interponere Vestra Paternitas, ut omissa controversia res utrimque amicabiliter componeretur, sic ut ea compositio et nobis, et ipsi viduae, et omnibus denique hominibus non esset displicitura. Induximus tandem hanc miseram et calamitosam Anna Wachsschlagerin (Anna Woszczkowa) (†before 1547-03)feminamAnna Wachsschlagerin (Anna Woszczkowa) (†before 1547-03), ut concordiam cum suis adversariis medio Vestrae Paternitatis ineat. Quod Vestrae Paternitati declarare voluimus. Quam ab eius promisso hortamur ac monemus, ut Paternitas Vestra, sicut vir prudens et episcopus catholicus, cui pacem conciliare et contentiones hominum tollere convenit, curet, ut Anna Wachsschlagerin (Anna Woszczkowa) (†before 1547-03)eam viduamAnna Wachsschlagerin (Anna Woszczkowa) (†before 1547-03) cum suis adversariis bonis et honestis mediis reconciliet, controversiam tollat et finem illi debitum imponat.

Habito respectu ad Anna Wachsschlagerin (Anna Woszczkowa) (†before 1547-03)eiusAnna Wachsschlagerin (Anna Woszczkowa) (†before 1547-03) tot labores et fatigas, ad impensas, damna et ad aetatem eius annosam ad paupertatem denique ac ad debita, in quae prolapsam illam scimus, habita etiam ratione ad hoc, quod Wachsschlager maritusWachsschlager eius, post cuius mortem haec tragoedia orta est, nullas aut modicas facultates, sicut audimus, ad eam intulit, per quem illa ad hanc miseriam devenit, dignum esse iudicamus, ut aequitatis ratio in hac re habeatur. Itaque iterum atque iterum Vestram Paternitatem hortamur, ut verbo et promissioni suae nobis hac in re factae nunc demum Paternitas Vestra satisfaciat et controversiam hanc ita transigat, ut ex hoc facto suo merito a nobis ac ab aliis omnibus bonis laudetur. Id, quod nobis est pergratum futurum.

Bene valeat Vestra Paternitas.

Ex commissione propria sacrae reginalis maiestatis