Liczba odwiedzin: 845
» Korpus Tekstów i Korespondencji Jana Dantyszka
Copyright © Pracownia Edytorstwa Źródeł i Humanistyki Cyfrowej AL UW

Wszelkie prawa zastrzeżone. Zabrania się kopiowania, redystrybucji, publikowania, rozpowszechniania, udostępniania czy wykorzystywania w inny sposób całości lub części danych zawartych na stronie Pracowni bez pisemnej zgody właściciela praw.

List #2531

Cornelis DE SCHEPPER & Godschalk ERICKSEN (SASSENKERLE) do Ioannes DANTISCUS
Brussels, 1542-01-30

Regest polski:

Powróciwszy z Niemiec, gdzie przebywał m.in. u landgrafa heskiego [Philip I of Hesse] i arcybiskupa Köln [Hermann zu Wied], De Schepper odebrał dwa nadane w sierpniu [1541] listy Dantyszka [IDL 6923 (letter lost), IDL 6924 (letter lost)]. Pierwszy z nich zawierał wzmiankę o gdańskim piwie, drugi o rogach łosi. De Schepper cieszy się, że Dantyszek ma się dobrze.

Zawiadamia, że (zgodnie z instrukcją [Nicolasa Perrenot de] Granvelle) posłał rogi do Ioanninusa Bourchonusa. Załącza list Granvelli do Dantyszka [IDL 2519]. Piwo dotarło do Brugge, piły je królowa Maria [of Hungary] i siostra królowej Szkocji [Louise of Lorraine, siostra Marie de Guise], która nigdy wcześniej nie próbowała piwa, piła więc z niechęcią (cum nausea). Wielu sądzi, że piwo to ma działanie lecznicze, kiedy bowiem De Schepper dodał do niego imbiru (asara baccara) i jagód lauru (lauri baccae), pomogło jego żonie [Elisabeth Donche] na kaszel.

De Schepper zawiadamia o zakończeniu przez cesarza [Charles V von Habsburg] sejmu w Ratyzbonie (lipiec [1541]) i jego podróży do Italii, oraz o klęsce poniesionej przez chrześcijan pod Budą. Przyczyn klęski upatruje w bierności dysydentów niemieckich i łatwowierności brata Jerzego [Utješenović’a], Bálinta Töröka i innych Węgrów wobec obietnic tureckich.

Następnie opisuje nieudaną wyprawę cesarza do Algieru w celu odbicia miast zajętych przez tureckich i mauryjskich piratów. Podczas wyprawy wielu dworzan utraciło część swego mienia, a duża część okrętów została zniszczona, nie zginął jednak nikt znaczący. W wyprawie wziął udział szwagier De Scheppera, Cornelis van Zegherscapelle. Po powrocie cesarz udał się do Valladolid i planuje kolejną wyprawę do Afryki. W Niderlandach zarządzono modlitwy dziękczynne za szczęśliwy powrót cesarza z wyprawy.

De Schepper opisuje narastające zagrożenie ze strony Francji w stosunku do Niderlandów i Niemiec. Król [Francis I de Valois] zażądał od księcia Lotaryngii [Antoine le Bon] przekazania mu terytorium Chàtenois. Jest to dogodne miejsce ataku na księstwo Luksemburga i biskupstwa zachodnich Niemiec. Niemcy nie dostrzegają tego niebezpieczeństwa, cesarz wyczerpuje siły na wojnę z Turkami i wewnętrzne konflikty, a tymczasem Francja rośnie w siłę. Wysunięto też ostatnio przeciwko cesarzowi zarzut, jakoby dążył on do zguby świata chrześcijańskiego. De Schepper, podobnie jak Dantyszek, pragnie odsunąć się od polityki.

De Schepper informuje, że we Francji odzyskał wpływy admirał Philippe de Chabot. Przy pomocy kochanki króla [Anne de Pisseleu d' Heilly] odsunął on od władzy konetabla [Anne] de Montmorency.

De Schepper twierdzi, że rzeczywistą przyczyną niechęci między cesarzem i królem Francji i grożącej wojny nie było zajęcie Mediolanu ani Księstwa Nawarry, lecz gniew boży za grzechy ludzi. Latem ubiegłego roku wiele tysięcy ofiar pochłonęła też w Niemczech zaraza. De Schepper z przerażeniem zauważa intensywne dążenie króla Francji do przejęcia władzy cesarskiej. Uważa je za realne w obliczu podziałów oraz upadku cnót wojennych w Niemczech. Niektórzy Niemcy przysięgli nawet wierność królowi Francji. De Schepper przytacza historyczne przykłady upadku imepriów. Pisze też, że krążą pogłoski o tym, że Francuzi mają oficjalnie zaproponować [na sejmie] w Spirze posunięcia przeciwko cesarzowi. W Niderlandach odbyło się ostatnio zgromadzenie, na którym ludność została poinformowana, jak należy zachować się w wypadku inwazji wrogów.

De Schepper opisuje sytuację w regionie nadbałtyckim. Król Danii Chrystian odrzucił propozycję posła cesarskiego, aby przedłużyć rozejm. Podobno również król Szwecji [Gustav I Vasa] szykuje się do wojny. Niderlandy poinformowały zatem listownie władców Polski oraz księstw i miast nadbałtyckich o przewidywanych w wypadku wojny utrudnieniach w handlu i żegludze.

De Schepper zawiadamia, że Godschalk [Ericksen] wraz z Bartholomeusem Hallerem i Miklosem Oláhem znaleźli się po bitwie pod Budą w posiadłościach węgierskich królowej Marii, skąd wyjechali na prośbę mieszkańców, lękających się, że obecność posła cesarskiego sprowadzi na nich gniew Turków. Oláh udał się na dwór króla rzymskiego [Ferdynanda], Haller – do Norymbergi, Godschalk zaś powrócił do Niderlandów. Arcybiskup Palermo [Jean Carondelet] usunął się z dworu, jest proboszczem u Św. Donatiana w Brugge i przekazuje pozdrowienia Dantyszkowi.

De Schepper opisuje karierę kościelną Georga von Österreich oraz jego uwięzienie przez króla Francji, który jako przyczynę podał odwet za śmierć posłów francuskich Cesare Fregoso i Antonio Rincona, jakoby zamordowanych przez sługi cesarza w Księstwie Mediolanu. Zdaniem De Scheppera padli oni ofiarą zbójców, natomiast Georg von Österreich został uwięziony z powodu niechęci mieszkańców Liège do niego jako nowego biskupa.

De Schepper zawiadamia, że Maximiliaan van Egmond jest zdrowy i przebywa we Fryzji. Hrabia Fryzji Johan [Cirksena] poślubił nieślubną córkę [Dorothea of Austria] cesarza Maksymiliana. Młody van Gaasbeek, [Daniel] De Heulle i Frédéric de Melun mają się dobrze. Pan de Praet [Louis of Flanders] cierpi z powodu podagry. Jego syn [John of Flanders] ożenił się z córką [Jacqueline] pana de Beveren [Adolfa of Burgundy].

De Schepper przekazuje najnowsze wieści z Węgier o inwazji Turków oraz o zdobyciu Marano [Lagunare] przez sługi króla Francji. Jeśli król nie zechce Marano, mają oni podobno zamiar zaoferować je sułtanowi tureckiemu. Ubolewa nad kondycją czasów, w których przyszło im żyć, bliską zagładą chrześcijaństwa i odejściem ludzi od wiary. Opisuje przejawy upadku wiary w poszczególnych krajach Europy.

De Schepper przekazuje Dantyszkowi wyrazy oddania od Lazarusa Tuchera i Wolfganga Hallera, który ma trzy córki. Żona Hallera jest w ciąży. Żona De Scheppera [Elisabeth Donche] przebywa w Brugge z dwiema córkami, ta z pierwszego małżeństwa [Catharina Laurijn] wkrótce ma wyjść za mąż. Dziewięcioletni syn De Scheppera pobiera pierwsze nauki.

De Schepper zawiadamia, że bacularius [Adolphus de Scornaco] zajmuje sie studiami w Lowanium, oczekując na dochody z prebendy w Utrechcie, a Lieven Algoet podążył z cesarzem do Afryki i Hiszpanii. Podaje też informacje o osobach znanych Dantyszkowi z dworu cesarskiego: panu Courrières [Jean de Montmorency], [Philibercie] z Montfalconnet, panu Roeulx [Adriaan van Croÿ I], de Boussu, oraz o synu Wilhelma von Rogendorf [Krzysztofie].

De Schepper oferuje swoje pośrednictwo w korespondencji z Eustachym Knobelsdorfem, który, zdobywszy sobie w Lowanium dobre imię jako człowiek uprzejmy i skromny, wyjechał do Paryża.

Here starts the letter added by Godschalk Ericksen

Godschalk, odwiedziwszy De Scheppera pod jego nieobecność spowodowaną wezwaniem na dwór, podejmuje pisanie przerwanego przez przyjaciela listu. Przekazuje Dantyszkowi życzenia w imieniu swoim i znajomych. Pamięć o Dantyszku trwa zawsze w ich sercach, niekiedy też podsycana jest piwem z Jopen.

Godschalk jest zmęczony służbą [dworską] i zamyśla zostać duchownym. Posiada kanonikat moguncki, ale książę Holsztynu [Christian III von Oldenburg] sprzeciwia się przeniesieniu tam jego herbu z Holsztynu i Danii. Dzięki wstawiennictwu Johanna Weze uzyskał od [króla rzymskiego] Ferdynanda nominację na kanonikat w Liège, nowy biskup Liège mianował jednak na to miejsce jakiegoś chłopca, z którym Godschalk zamierza procesować się w Rzymie. Jeśli wygra proces, osiądzie w Liège, a jego dochody uzupełni przyznana przez cesarza pensja z opactwa św. Mikołaja w Veurne we Flandrii.

Here continues the letter by Cornelis De Schepper

De Schepper, powróciwszy z dworu, znalazł w swoim liście dopiski Godschalka. Nie wątpi, że będą one miłe Dantyszkowi. Informuje go, że otrzymał rozkaz udania się nazajutrz do Spiry. Zawsze ma w pamięci łaskawość doznaną od Dantyszka. Pozdrawia jego braci, siostry i przyjaciół.


            odebrano Heilsberg (Lidzbark Warmiński), 1542-04-08

Rękopiśmienne podstawy źródłowe:
1czystopis język: łacina, autograf, AAWO, AB, D. 6, k. 51-56
2kopia język: łacina, XX w., B. PAU-PAN, 8244 (TK 6), a. 1542, k. 5r-14v
3regest z ekscerptami język: łacina, angielski, XX w., CBKUL, R.III, 31, Nr 346CBKUL, R.III, 31, Nr 347

Pomocnicze podstawy źródłowe:
1regest język: niemiecki, XX w., B. PAU-PAN, 8249 (TK 11), k. 390

Publikacje:
1DE VOCHT 1961 Nr DE, 434, s. 348-352 (angielski regest; ekscerpt)
2Españoles part II, Nr 86, s. 264-269 (ekscerpt język: hiszpański przekład)
3CEID 2/2 (Letter No. 80) s. 468-485 (in extenso; angielski regest)
Podobizny źródeł dostępne tylko po zalogowaniu

Pełny tekst dostępny tylko po zalogowaniu