Dantyszek odsyła Giesemu z powrotem dyspozycje królewskie dotyczące spraw, które należy poruszyć na następnym sejmie [pruskim]. Zapewnia o swojej gotowości usłużenia adresatowi, uważa jednak, że konieczne będzie wybadanie nastrojów kolegów [tj. pozostałych senatorów pruskich]. Przesyła mandat (apertae litterae), jaki wystosował do wojewody chełmińskiego [Jana Luzjańskiego]. Pozostawia Giesemu decyzję, czy go dostarczyć i rozjuszyć wojewodę. Jeżeli mandat nie poskutkuje, skorzystają z królewskiego pełnomocnictwa.

Dantyszek deklaruje osobiste omówienie z adresatem sprawy jego siostry mniszki [Małgorzaty Giese], oferując wszelką pomoc w granicach sprawiedliwości.

Dantyszek żartobliwie wita Giesego w „klubie chorych na podagrę”. Wysyła mu maść z kwiatu muszkatołowego. Pragnie, aby pomogła ona Giesemu na bóle i obrzęki tak, jak pomogła jemu samemu.