Visits: 220
» CORPUS of Ioannes Dantiscus' Texts & Correspondence
Copyright © Laboratory for Source Editing and Digital Humanities AL UW

All Rights Reserved. No part of this publication may be reproduced or transmitted in any form or by any means, electronic or mechanical, including photocopy, recording or any other information storage and retrieval system, without prior permission in writing from the publisher.

Letter #2852

Stanisław HOZJUSZ (HOSIUS) to Ioannes DANTISCUS
Cracow, 1545-[08] — 1545-[09]

Early printed source materials:
1ARCHINTO p. Aiiij r-v (in extenso)

Prints:
1HE 1 No. 198, p. 193-194 (in extenso; Latin register)
2STARNAWSKI 1977 p. 190 (in extenso)

 

Text & apparatus & commentaryPlain textText & commentaryText & apparatus

 

Stanisław Hozjusz (Stanisław Hosz, Stanislaus Hosius) (*1504 – †1579), diplomat and theologian; 1534-1538 secretary to the Bishops of Cracow Piotr Tomicki and Jan Chojeński; 1538-1549 royal secretary; 1538-1549 Canon of Ermland (Warmia) and from 1539 Cantor; 1540-1550 Canon of Cracow; 1549-1551 Bishop of Kulm (Chełmno); 1551-1579 Bishop of Ermland; in 1560 elevated to Cardinal; 1561-1563 Papal Legate to the General Council of Trent; in 1573 appointed Grand Penitentiary to Pope Gregory XIII (SBKW, p. 95-96; KOPICZKO 2, p. 129-130)Stanislaus HosiusStanisław Hozjusz (Stanisław Hosz, Stanislaus Hosius) (*1504 – †1579), diplomat and theologian; 1534-1538 secretary to the Bishops of Cracow Piotr Tomicki and Jan Chojeński; 1538-1549 royal secretary; 1538-1549 Canon of Ermland (Warmia) and from 1539 Cantor; 1540-1550 Canon of Cracow; 1549-1551 Bishop of Kulm (Chełmno); 1551-1579 Bishop of Ermland; in 1560 elevated to Cardinal; 1561-1563 Papal Legate to the General Council of Trent; in 1573 appointed Grand Penitentiary to Pope Gregory XIII (SBKW, p. 95-96; KOPICZKO 2, p. 129-130) se servitutemque suam commendat.

Quem ad me Celsitudo Tua misit libellum, ut typis excudendum curarem, eum et legi ipse, et legendum aliis, quos intelligebam excellenti iudicio praeditos esse, communicavi. Qui idem de illo omnes, quod Celsitudo Tua, iudicabant, et Latine, et pie, et erudite scriptum et dignum esse, quem Christianae veritatis studiosi manibus cotidie versarent, ut quae nimium altercando multis, pro dolor, in locis prope iam est amissa veritas, ea ex brevi hoc libello elucescere possit. Secutus itaque iudicium Tuum, Praesul doctissime,feci, et quidem alacri animo, ut eum citra moram aliquam et cunctationem pervulgandum curarem.

Ceterum quae sint occupationes meae, non ignorat Celsitudo Tua. Per eas mihi minime vacavit ipsi laborem hunc sumere providendi, ne quos typographus errores admitteret. Solent autem parum feliciter ea procedere, quae quis oculis agat alienis. Quare si non omnino mendis libellus vacat, dabit veniam Celsitudo Tua atque undis istis negotiorum, quibus obruor, assignabit.

Pietatem autem hanc tuam, qua gregi tuo prospicere conaris, ne doctrinis variis et peregrinis abducatur, non possum equidem non laudare plurimum. Deus tam sanctos conatus istos Celsitudinis Tuae provehat ac fluctuantem quidem, sed numquam tamen mergendam Petri naviculam ad optatae tranquilitatis portum perducat. Qui et Celsitudinem tuam nobis diu sospitet ac omni felicitatis genere cumulet.