Na prośbę księcia [Albrechta Hohenzollerna], którego list otrzymał z rąk powracającego od niego posła królewskiego, Dantyszek odnosi się do kwestii układów w sprawie konfliktu Prus z mistrzem Zakonu Krzyżackiego [Waltherem von Cronberg].

Dowiedziawszy się od Albrechta, że król rzymski [Ferdynand Habsburg] poprosił króla Zygmunta I o wysłanie na sejm Rzeszy w Ratyzbonie komisarzy, Dantyszek (zastrzegając, że nie jest dość kompetentny, by ferować wiążące opinie), doradza Zygmuntowi, aby zażądał od Ferdynanda instrukcji (modos et articulos), jak doprowadzić do zgody. Na tej podstawie Zygmunt będzie mógł odpowiednio pokierować działaniami swoich komisarzy.

Zważywszy na działania Cronberga podczas poprzedniego sejmu Rzeszy w Norymberdze, Dantyszek wyraża jednak wątpliwość, czy negocjacje w ogóle mają sens. Sugeruje również, że warto w tej sprawie grać na zwłokę.

Dantyszek usprawiedliwia się, że z powodu słabości ręki dyktuje list sekretarzowi, co wyjaśniał już w liście, wysłanym do króla trzy dni wcześniej przez własnego posłańca.