List #6231
Ioannes DANTISCUS do Bona SforzaBraunsberg (Braniewo), 1544-05-17
Regest polski:
O działalności posłów królewskich [Mikołaja Dzierzgowskiego, Samuela Maciejowskiego, Janusza Latalskiego, Piotra Służewskiego, Feliksa Srzeńskiego] na sejmie [Prus Królewskich] królowa dowie się z jego listu do króla [Zygmunta I], załączonego do niniejszego listu, jako że biskupa płockiego [Maciejowskiego] nie ma już na miejscu. Dobrze się stało, że biskup [płocki, Maciejowski] przybył osobiście, gdyż inaczej sprawy mogłyby przybrać gorszy obrót. Tutaj [w Prusach Królewskich] znajdują się ludzie, miasta i miasteczka, które nie chcą przymusu takiego, jak w Królestwie [Polskim], i bardzo zależy im utrzymaniu wolności i przywilejów. Królowa postąpiła słusznie, że za jego rekomendacją wstawiła się u króla o wysłanie biskupa płockiego [Maciejowskiego]. Kiedy Maciejowski wróci do niej, tak jak postanowił, 21 maja, królowa dowie się od niego, jak wygląda sytuacja w Prusach oraz co będzie korzystne na przyszłość.
Dantyszek napisał do króla [Zygmunta I], w jaki sposób niektórzy Polacy wystawiają go na pośmiewisko w Rzymie, w tym wobec czterech kardynałów [Gian Pietro Carafy, Juana Álvareza de Toledo, Pierpaola Parisio, Bartolomea Guidiccioniego], którzy rozpatrują sprawę Alexandra [Scultetiego], słusznie skazanego przez monarchę na banicję ze wszystkich podległych mu ziem. Królowi przypisuje się zdziecinnienie i utratę rozumu, spowodowane podeszłym wiekiem. Twierdzi się, że w rządzeniu Królestwem jest całkowicie zależny od zdania innych osób, w tym podkanclerzego [Maciejowskiego]. O pozostałych sprawach nie godzi się pisać, ale szerzej przedstawi je biskup płocki [Maciejowski] po swoim powrocie.
W sprawie banicji Alexandra Scultetiego Dantyszek prosi królową, aby nie zważała na osoby wstawiające się za heretykiem na dworze królewskim, lecz starała się, aby wyrok został utrzymany w mocy, a mieszkańcy jego diecezji [warmińskiej] nie byli dręczeni bullami z Rzymu.
Starosta rogozieński [Stanisław Sokołowski] nie odpowiedział na list królowej, gdyż poprawił swoje zachowanie wobec żony [Hanny Czernej], która tak jak Dantyszek jest wdzięczna monarchini [za wcześniejszą interwencję].
Rękopiśmienne podstawy źródłowe:
| ||||||||||
Tekst + aparat krytyczny + komentarz Zwykły tekst Tekst + komentarz Tekst + aparat krytyczny
BJ, 6657, f. 398v
Serenissima Reginalis Maiestas et Domina, domina clementissima. Humillimam servitiorum et orationum mearum commendationem.
Quae in proximo nostro 
BJ, 6657, f. 399r
dominos regios
Scripsi etiam serenissimae
Qua de re Serenissimae Maiestati Vestrae humillime supplico, si qui pro 
BJ, 6657, f. 399v
patrocinetur, quin potius ad hoc studiose intendere, ut decretum regium contra proscriptum integrum maneat et viri boni Serenissimae Maiestatis Vestrae servitores apud
Quod
Ex