Visits: 649
» CORPUS of Ioannes Dantiscus' Texts & Correspondence
Copyright © Laboratory for Source Editing and Digital Humanities AL UW

All Rights Reserved. No part of this publication may be reproduced or transmitted in any form or by any means, electronic or mechanical, including photocopy, recording or any other information storage and retrieval system, without prior permission in writing from the publisher.

Person or Institution #1006
Rector, doctors and masters of the University in Frankfurt an der Oder

Rector, doctors and masters of the University in Frankfurt an der Oder

Correspondence between Dantiscus and Rector, doctors and masters of the University in Frankfurt an der Oder

List Database Full text

Results found: 1

preserved: 1 + lost: 0

1IDL 2635 Rector, doctors and masters of the University in Frankfurt an der Oder to Ioannes DANTISCUS, Frankfurt an der Oder, 1543-03-01
            received Heilsberg (Lidzbark Warmiński), 1543-03-29

Manuscript sources:
1fair copy in Latin, in secretary's hand, UUB, H. 155, f. 68- 69
2copy in Latin, 18th-century, LSB, BR 19, No. 58
3register with excerpt in Latin, English, 20th-century, CBKUL, R.III, 30, No. 141

Auxiliary sources:
1register in Polish, 20th-century, B. PAU-PAN, 8250 (TK 12), f. 22, 20

 

Text & apparatus & commentaryPlain textText & commentaryText & apparatus

 

UUB, H. 154, f. 69v

Reverendo in Christo Patri ac Domino, domino Iohanni, ecclesiae Warmiensis Praesuli, domino nostro gratioso

Philippus Sagius Philippus SagiusPhilippus Sagius Marienburgensis, homo Prutenus, et cum tibi, Reverende Domine, non ignotus, tum vero etiam deditissimus optimarum artium, quibus ab ineunte aetate in Prussia, region in central Europe, bordered by Pomerania, Poland, Lithuania and Livonia. From 1466 Prussia was divided into Royal Prussia (Prussia Regalis), which was a part of the Kingdom of Poland, and Teutonic Prussia (Prussia Ordinis Theutonici) – covering the remnants of the former territory of the Teutonic Order’s state in Prussia. In 1525, the Order’s last Grand Master, Albrecht von Hohenzollern, converted to Lutheranism and became the first lay duke in former Teutonic Prussia (dux in Prussia), which from then on was called Ducal Prussia (Prussia Ducalis). At that time, as a result of the treaty of Cracow, Ducal Prussia became a fief of the kings of PolandPrussiaPrussia, region in central Europe, bordered by Pomerania, Poland, Lithuania and Livonia. From 1466 Prussia was divided into Royal Prussia (Prussia Regalis), which was a part of the Kingdom of Poland, and Teutonic Prussia (Prussia Ordinis Theutonici) – covering the remnants of the former territory of the Teutonic Order’s state in Prussia. In 1525, the Order’s last Grand Master, Albrecht von Hohenzollern, converted to Lutheranism and became the first lay duke in former Teutonic Prussia (dux in Prussia), which from then on was called Ducal Prussia (Prussia Ducalis). At that time, as a result of the treaty of Cracow, Ducal Prussia became a fief of the kings of Poland operam dederat, facilius discendarum gratia Frankfurt an der Oder (Francofurtum ad Oderam, Traiectum ad Viadrum), city in eastern Germany, Brandenburg, seat of university Alma Mater Viadrina founded by Joachim I Nestor Elector of Brandenburg in 1506FrancophordiamFrankfurt an der Oder (Francofurtum ad Oderam, Traiectum ad Viadrum), city in eastern Germany, Brandenburg, seat of university Alma Mater Viadrina founded by Joachim I Nestor Elector of Brandenburg in 1506 huc in academiam nostram superiori anno se contulit et in celebri hoc omnis generis litterarum ludo rectissima studia sua <per> annum ita coluit, ut omnibus nobis, quibus est ipse cognitus (est autem universo iam collegio nostro notissimus) non vulgarem sui spem expectationemque fecerit planeque persuaserit, si fortuna iniqua et durum telum paupertas ei non obstiterit, in doctum ac praestantem virum brevi eum evasurum.

Quae cum ita sint, et nobis quidem constet humanissimo et optimo iuveni nullas opes esse, quibus ipse se alere et studia sua tueri casusque suos sustentare possit, adeo, ut egestate adductus nuper famulum hic in academia nostra egerit communem, non dubitavimus rogatu eius has pro ipso ad Reverendam Dominationem Tuam litteras dare proque tua erga omnes doctrinae pietatis studiosos homines voluntate liberalitateque abs te petere, ut, quemadmodum saepe alias multorum subvenire inopiae consuevisti, ita et nunc egregii huius iuvenis tenuitati benignitate tua succurrere digneris. Et quoniam Christianae et catholicae religionis UUB, H. 154, f. 68v litterarumque sacrarum mire est amans, proventibus alicuius in tua ditione sacerdotii eius rationibus ita consulere velis, ut annua stipe aliquamdiu otium eius foveat.

Qua is beneficencia tua tibi devinctus confectis suis studiis (quae quidem biennio aut ad summum triennio est confecturus) et ad te postea reverti, id, quod ipsi maxime est in votis, et tibi imprimis non incommodam aliquam navare operam suorumque studiorum fructus aliquos uberiores et maturiores promovere possit. Tametsi, ne nos quidem interea aut ullo tempore locoque ubi occasio oblata fuerit, eius emolumenta sumus neglecturi neque certe sollicitudinem, quam de illo semel suscepimus, deposituri. Id si Reverenda Dominatio Tua, ut speramus, effectum nobis dederit, apud ipsum quidem optime omnino rectissimeque posuerit. Promittimus enim atque spondemus Reverendam Dominationem Tuam dignos e suo munere fructus perpetuae eius gratitudinis et memoriae percepturam.

Nobis autem, qui praeclara indole adulescentes et studiorum laude morumque probitate, et vitae pietate integritateque insignes praecipue diligere solemus, non minus gratum fecerit ac si in nos ipsos beneficium id contulerit. Certe quicquid ei commodaveris, id totum et universum in eo nobis existimabimus commodavisse. Ac de tua quidem voluntate, qua es bonitate atque munificentia, cum nos plane on the marginplaneplane on the margin non dubitemus, UUB, H. 154, f. 69 tum is, pro quo haec scribimus, plurimum sane confidit sibique omnino pollicetur has litteras nostras maximum apud Reverendam Dominationem Tuam pondus esse habituras. Quae ne eum spes fallat, maiorem in modum etiam atque etiam rogamus. Bene valeat Reverenda Dominatio Tua.