Wiersz #60
Hendecasyllabi ad Georgium Sabinum. 3napisany 1547-02-26 — 1547-04-30 pierwodruk 1558
Podstawy źródłowe - stare druki:
| 1 | SABINUS 1563 s. 331-332 (in extenso) |
| 2 | DANTISCUS 1764 (Ad eundem) s. 155-156 (in extenso) |
Publikacje:
| 1 | DANTISCUS 1938 (Jedenastozgłoskowce do Jerzego Sabina) Nr 18. 3, s. 192-194 (polski przekład, Jan Michał HARHALA) |
| 2 | Dantisci Carmina (Hendecasyllabi ad Georgium Sabinum 3) Nr 46. 3, s. 214-216 (in extenso) |
| 3 | Antologia 1985 (Jedenastozgłoskowce do Jerzego Sabina) Nr 3, s. 232--233 (polski przekład, Edwin JĘDRKIEWICZ) |
| 4 | DANTISCUS 1973, 1987 (Hendecasyllabi ad Georgium Sabinum / Jedenastozgłoskowce do Jerzego Sabina) Nr 3, s. 96-99 (in extenso; polski przekład, Anna KAMIEŃSKA) |
| 5 | STARNAWSKI 2001 s. 36 (ekscerpt) |
Tekst + aparat krytyczny + komentarzZwykły tekstTekst + komentarzTekst + aparat krytyczny
Leporis, salis, eruditionis
Plenum, quem toties videre avebam.
Ex hoc ingenii libens acumen
Transcurri; neque Pegasum volantem,
Quem clarum tibi stemma iussit esse
Caesar, praeterii, nec hoc, amicis
Quidquid Pierides tuae dicarunt.
Deberem siquidem, sed est supellex,
Scis, quam curta mihi, sub hac palaestra
Iam pridem qui Heliconidas reliqui.
Ingratus tamen esse nolo totus:
Quam mitto, veniam dabis; placere
Quod possit tibi forte, deinde mittam.
Doctis hendecasyllabis, Sabine,
Pro quo tot precibus simul profusis
Exposcis veniam, licet sit usto
Dignus stigmate, contumax Iopas,
Qui tangens fidibus chelyn malignis
Cives reddere, dixerat fidem quos
Infregisse; docere quod nequibat.
Poenas ferre graves calumniator
Coram iudicio, quod ergo fugit,
Mortem coniugis optimique Bembi,
Tecum condolui, piis utrisque,
Orans, Manibus ut quies beata
Nobis, quando vocabimur, petamus!
Nulli cedere nam solet propinquans
Cunctis terminus a Deo locatus.
[1] Lucretia nostra - possibly a reference to cf.