Poem #7
Ad Drevicium epicediumwritten before 1510-12-24 first edition 1510-12-24
Early printed source materials:
| 1 | DANTISCUS 1510 (Ad Matthiam Drevicium epicedium) (in extenso) |
Prints:
| 1 | Dantisci Carmina (Ad Drevicium epicedium) No. 4, p. 30-32 (in extenso) |
| 2 | STARNAWSKI 2000 Patrimoine (Élégie funèbre pour Drévicius (Carm. IV)) No. 93, p. 222-223 (French translation, by P. Pietquin) |
Text & apparatus & commentaryPlain textText & commentaryText & apparatus
Parthus equum deflet saeva inter bella peremptum,
Arcum flet ruptum sparsaque tela Getes
Velocesque canes tristes flevere Molossi,
Deflentur cervi saepeque flentur aves.
Si multo teneat vultus ab imbre notam?
Perdisti siquidem crudeli sidere fratrem,
Qui domui fuerat firma columna tuae,
Indole qui magna mentis, virtutis alumnus,
Praecoqua et ingenii fuerat cui vena diserti,
Qui vario doctus noverat ore loqui,
Cui dederat formam et numeros formosus Apollo,
Mellifluos Pallas Mercuriusque modos,
Qui sensit, coepit crescere cuius honor.
Crevisset certe, longo durabilis aevo,
Si non mors coeptum corripuisset iter.
Fletibus est merito lacrimis quoque flendus obortis,
Humanus, prudens et amatus ab omnibus unus
Fraudibus hic caruit, calliditate, dolo.
Sincerus cunctis, hilaris, dilectus ubique,
Facetus, comis, fidus amicus erat.
Implebat multo nec sua labra Noto.
Quos sed ei superi tribuebant pronus honores
Cepit, dans dignis comia verba viris.
Si redimi lacrimis illius vita daretur,
Ast modo nil prosunt, praesul dignissime, questus,
Nil prosunt, quae dat, flumina larga, dolor.
Omnibus invisi scandenda est cumba Charonis
Et sunt tergemini colla videnda canis.
Nec Croesum gazae divitiaeve Midam.
Debentur morti, quaecumque sub aequore vivunt
Et quae terra parit, quae polus altus alit.
Nil homini firmum est, nihil est nece certius atra,
Umbra fugit, nisi fama manet, quam candida virtus
Efficit; ardentes non timet illa rogos.
Nil prodest, quod quis sit regum sanguine cretus,
Quod generis gestet stemmata parta sui.
Nec, quae consequitur, magna caterva iuvat.
Nil aurum, nil regna valent, nil pulchra iuventus,
Imperium, tituli nobilitasque nihil.
Occidimus, tumidis est vita simillima bullis,
Nulla potest saevas res mites reddere Parcas,
Lacrima textrices nullaque flectit anus.
Quare magnanimo de pectore pone querelas
Atque roges, superos ut petat ille choros.
Non ad terrenos est reditura Lares.
Arcum flet ruptum sparsaque tela Getes
Velocesque canes tristes flevere Molossi,
Deflentur cervi saepeque flentur aves.
5
Quis iustos gemitus aut quis, pater alme, reprendet,Si multo teneat vultus ab imbre notam?
Perdisti siquidem crudeli sidere fratrem,
Qui domui fuerat firma columna tuae,
Indole qui magna mentis, virtutis alumnus,
10
Inter praestantes fulsit ubique viros,Praecoqua et ingenii fuerat cui vena diserti,
Qui vario doctus noverat ore loqui,
Cui dederat formam et numeros formosus Apollo,
Mellifluos Pallas Mercuriusque modos,
15
Dignus amicitias procerum regisque favoresQui sensit, coepit crescere cuius honor.
Crevisset certe, longo durabilis aevo,
Si non mors coeptum corripuisset iter.
Fletibus est merito lacrimis quoque flendus obortis,
20
Et dignus fletu, dignus et est lacrimis.Humanus, prudens et amatus ab omnibus unus
Fraudibus hic caruit, calliditate, dolo.
Sincerus cunctis, hilaris, dilectus ubique,
Facetus, comis, fidus amicus erat.
25
Non gessit tumidos, ut multi, ad sidera vultus,Implebat multo nec sua labra Noto.
Quos sed ei superi tribuebant pronus honores
Cepit, dans dignis comia verba viris.
Si redimi lacrimis illius vita daretur,
30
Nemo foret, qui non saepe daret lacrimas.Ast modo nil prosunt, praesul dignissime, questus,
Nil prosunt, quae dat, flumina larga, dolor.
Omnibus invisi scandenda est cumba Charonis
Et sunt tergemini colla videnda canis.
35
Vultus Hylam non exemit, non Hectora virtus,Nec Croesum gazae divitiaeve Midam.
Debentur morti, quaecumque sub aequore vivunt
Et quae terra parit, quae polus altus alit.
Nil homini firmum est, nihil est nece certius atra,
40
Aequa falce senes haec metit et iuvenes.Umbra fugit, nisi fama manet, quam candida virtus
Efficit; ardentes non timet illa rogos.
Nil prodest, quod quis sit regum sanguine cretus,
Quod generis gestet stemmata parta sui.
45
Fulvi nil prosunt Pactoli ad vota liquores,Nec, quae consequitur, magna caterva iuvat.
Nil aurum, nil regna valent, nil pulchra iuventus,
Imperium, tituli nobilitasque nihil.
Occidimus, tumidis est vita simillima bullis,
50
Et cinis, et gelidis vermibus esca sumus.Nulla potest saevas res mites reddere Parcas,
Lacrima textrices nullaque flectit anus.
Quare magnanimo de pectore pone querelas
Atque roges, superos ut petat ille choros.
55
Umbra, semel Stygias est quae transvecta per undas,Non ad terrenos est reditura Lares.