BCz, 242, p. 187

Salutem.

Accepi hic tuas, mi carissime Eobane, vere amicas, veteris hidden by binding⌈[eris]eris hidden by binding⌉ tui in me amoris plenas litteras, quas mihi a te commendatus hidden by binding⌈[tus]tus hidden by binding⌉ doctor Ioannes Rudelius reddidit. Ceterum non egebas apud me hidden by binding⌈[me]me hidden by binding⌉ iampridem cognitum tibi amicum ea, qua uteris, excusatione, quod raro hidden by binding⌈[raro]raro hidden by binding⌉ ad me scribis et quodforsan hinc, cum minime sim in malum hidden by binding⌈[um]um hidden by binding⌉ suspicax, nescio quam sinistram suspitionem de te concipere debuerim, can hidden by binding⌈[can]can hidden by binding⌉dorem animi mei cognitum iam a multis habens annis non hidden by binding⌈[non]non hidden by binding⌉ metientem amicitias emolumentis aut quibusvis aliis fucis palpones vicissim et non amici utuntur. Neque plurisest apud hidden by binding⌈[ud]ud hidden by binding⌉ me corporum quam animorum coniunctio, illa plerumque praesentia au hidden by binding⌈[au]au hidden by binding⌉dit, haec sui desiderio numquam non esse grata potest, neque umquam dulci hidden by binding⌈[lci]lci hidden by binding⌉ caret memoria, per quam absentem absens auditque videtque. Quare hidden by binding⌈[are]are hidden by binding⌉, licet corporibus per satis ampla spatia dissiti sumus,quod te tuamque dulcissimam consuetudinem, qua toties oblectatus sumplus quam hidden by binding⌈[quam]quam hidden by binding⌉ suaviter, in mentem reducere soleo saepius et non secus, atque si praesens hidden by binding⌈[ens]ens hidden by binding⌉ esses, iucunde et – quod tuum fuit – poetice tecum confabulari,tantum abest hidden by binding⌈[best]best hidden by binding⌉, quod vel minima in re concepta inter nos amicitia diminui possit hidden by binding⌈[ossit]ossit hidden by binding⌉ aut apud me suspitionem mutuo nostro amori non convenientem admit hidden by binding⌈[mit]mit hidden by binding⌉tere, et hoc tibi certo de me persuade. Fuit mihi non vulgariter gratum hidden by binding⌈[gratum]gratum hidden by binding⌉, quod te audio ad ecclesiam propius accessisse decanatumque, ut vocant, vivarium suscepisse, quo Musas tuas non aquis solum ex Helicone hidden by binding⌈[one]one hidden by binding⌉, verum etiam mero mero frequenter exhilaras. Quod si mihi esses pro hidden by binding⌈[ro]ro hidden by binding⌉pinquior, non possem committere, quin et Cererem nostram Gda hidden by binding⌈[da]da hidden by binding⌉nensem adderem, quae, ut scis, non enervos etiam reddere solet versus hidden by binding⌈[rsus]rsus hidden by binding⌉, quo Homerus tuus tanto exiret armatior atque robustior, quam hidden by binding⌈[quam]quam hidden by binding⌉vis certo sciam illi nihil te ductore defuturum. Scribis mihi hidden by binding⌈[ihi]ihi hidden by binding⌉, carissime Eobane, quod fides tua constabit firmissime in eo, quod polli hidden by binding⌈[lli]lli hidden by binding⌉citus sis Ratisbonae te mihi Homerum tuum dedicaturum. Idipsum gratissimo suscipio animo, verum, cum videam adeo ingens immortalitatis beneficium me non esse meritum, non possum non pudore a hidden by binding⌈[a]a hidden by binding⌉ffici, qui non habeam unde tibi solvendo esse possim. Animi ta hidden by binding⌈[ta]ta hidden by binding⌉men gratitudo et quicquid praestare gratitudinis valeo non hidden by binding⌈[non]non hidden by binding⌉ umquam deerit. De Campense nostro quod cupis fieri, quid rerum hidden by binding⌈[um]um hidden by binding⌉ BCz, 242, p. 188 aut ubi agat, certior, paucis accipe ex novissimis, quas ab eo habui in mense Augusto Romae ms. Romae in mense Augusto(!) ⌈in mense Augusto Romaein mense Augusto Romae ms. Romae in mense Augusto(!) ⌉ datas. Scribit se bene tractari a cardinale Contareno Veneto, et quod multae bonae ei condiciones offerantur, quasilli ex animo faveo, verum longe mihi esset gratius, si rursus ad me in vetus nostrum contubernium redire velit. Possem illi, factus pauloante coadiutor, ut vocant, Varmiensis, longe magis quam prius commodare. Ab eo tempore nihil de eo compertum habeo Tu(?). Tu cura, mi carissime Eobane, ut cum coniuge tua tuisque omnibus faustissime valeas. In tot hic Reipublicae et meis negotiis domino doctori Rudelio ad tuam commendationem, ut volui, otiosus et ex re eius esse non potui, neque tantum mihi fuit temporis, ut illi vale, consilio tum nostro astrictus, quando has a me expetebat, coram dicerem, immo has post eius discessum nescio cui alteri dari iussi. Parces igitur dabisque veniam, si tibi ad singula in ea celeritate non responderim. Nihil mihi facturus gratius quam si me tuis humanissimis et pro more nostro poeticis litteris saepius inviseres. Iterum vale.

Cracoviae ex comitiis, XX Ianuarii anno Domini MDXXXVII