Reverendissimo in Christo Patri et Domino, domino Ioanni Dei et Apostolicae Sedis gratia insignis ecclesiae Warmiensis antistiti meritissimo etc., domino meo gratioso

Reverendissime ac Inclite Antistes, domine quoque gratiose. A multis iam annis dicata servitia, nunc quoque eadem praecipua devotione renovo Vestraeque Reverendissimae Paternitati {Vestrae} offero quam possum officiosius.

Reverendissime ac Gratiose Domine.

Si umquam fata tristitiae materiam mihi dederint, nunc omnium maxime atque copiosius lugendi inflixere. Obiit enim huic civitati senator et consultor minime postremus, mihi etiam non abs re deplorandus. Cuius mortem Reverendissimam Paternitatem Vestram animo afficto laturam non dubito, ut cui erat ille et sincerus, et plane intimus. Qui mihi tam in causa religionis, quam in aliis multa fidebat, ergo rursus illi omnia ex animo confidenter loquebar credebamque. Cuius nunc mihi hic similis vix aliquis extat reliquus. Iure igitur tanti viri et maecenatis interitum (licet inevitabilem) cum aliquot lugeo, sed non cum omnibus etc. Hanc autem corruptae carnis legem necessariam feramus oportet. Quam nisi tulerimus, ad caelestes illas beatitudinis sedes evolare non licebit, quam immortalis illo Pater noster, omnium conditor et salvator, vita functo olim domino Georgio S. conferre dignetur. Haec pauca obiter scribere, quam officium meum omnino negligere malui. Temporis enim ratio atque brevitas plura non admisit.

Detentus sum iam aliquot diebus in causa Hieronimi Selislawski, qui revixit ac serenissimo Romanorum regi supplicavit multo de nobis querulando.

Cum his Reverendissimam Paternitatem Vestram in multa optata tempora felicem et incolumem fore exopto. Cui me unice commendo. Cuper[em] aliquando Reverendissimam Paternitatem Vestram coram videre et alloqui.

Datae celerius ex Dantisco, penultima Iunii anno 47.

Eiusdem Reverendissimae Paternitatis Vestrae devotissimus et ad obsequi[a] quaevis studiosissimus Iacobus Archimontanus scriba Dantiscanus

Magistro Iacobo

Salutem et felicitatem.

Spectate et Honeste Domine, amice in Christo dilecte.

Nihil erat in litteris ad serenissimam maiestatem regiam a reverendissimo domino episcopo Culmensi dictatis, quod nobis videretur immutandum, accommode enim eas ad causam ea[m], cuius mentionem faciunt, compositas invenimus. Ob idque non gravate vobis et dominis vestris in subscribendis et obsignandis illis morem gessimus easque per praesentem una cum binis alteris domino Ioanni a Werden reddendas. Quarum etiam in litteris nostris ad dominationem eius mentionem facimus, remittimus.

Tam amplas gratiarum actiones pro exiguis vel nullis potius vobis exhibitis beneficiis, litteris vestris addere erat superva <ca> neum. Utinam ferret occasi[o], ut in multis vobis possemus gratificari , faceremus haec lubentissime. Quod ut vobis de nobis persuadeatis, rogamus.

Atque vos feliciter valere optamus.

Ut

Reverendissimo in Christo Patri amplissimoque Domino, domino Ioanni Dei gratia insignis ecclesiae Warmiensis episcopo meritissimo etc., domino meo gratioso

Reverendissime in Christo Pater, antistes dignissime idemque gratiose domine. Debitum inserviendi officium cum precatione rectae valetudinis optataeque felicitatis Vestrae Reverendissimae Paternitati animo dudum devoto offero. Reve<re>ndissime et gratiose domine.

Quod suis ad me iam pridem datis litteris, omni paterno in me affectu conspersis, hactenus non responderim, boni, ut solet omnia, consulat, oro idque non neglegentiae, sed dirae podagrae, quae me post meum reditum illico deiectum egit hodieque inter parietes tenet, tribuere dignetur.

Quod nobilis olim domini Georgii Scheueke, sui, dum vixit, affinis innotissimi, ex hac mortalium luce decessum plurimi faciat animoque non minus, quam stilo, querulo prosequitur, facit plane pro sua in rempublicam huius nativae suae urbis studio et prudenter et officiose nimirum, expendendo, quam passa sit civitas ista in demortuo viro iacturam quemque ille cum animi dexteritate, tum in rebus et publicis et privatis, non quidem fastu aut praecipiti spiritu (ut quida<m>), sed lenitate et modestia gerendis statuendisque valuit, ne dicam, excelluerit. Quo nunc respublica orba aliorum consilio et sensu dirigenda relicta est. At moderatoribus istis eundem spiritum in clavo recte tenendo precor. Cuique rei eventum, ex futuris diebus requirendum puto.

Reverendissimae Paternitatis Vestrae litteras domino Hermanno Bremer perscriptas, paternae etiam erga me pietatis testes, legi. In quibus et podagrae exsecrandae mentionem, magno quidem nempe dominorum titulo compellatam offendi. Quod nominis iam vulgo aegritudini illi tributum non infitior. At cum sit dominorum, quo errore quave iniuria fiat, nescio, ut illa dominis deauratis phaleris obequitantibus omniaque nutu suo temperantibus vel neglectis vel praeteritis, nunc etiam in servos miseros aut forte rectius servorum servos gravi dolores impetu atque illo quidem nec suspiriis, compressis labris aditu atque nec dentium stridore, ne clamore nocturno placabili saeviat et debacchetur. Sed ego id, quod vitare nequeo, cum aliis incommodis feram, oportet hac etiam indignitate comitante, ut inter milia vix unus appareat, qui Iacobi, veterani istius reipublicae servitoris, vel iura vel respectu aliquo moveatur. Adeo quisque sibi soli placet suaeque tantum rei studio ducitur. Sed abeant ista cum aliis erroribus, in rem suam. Verumtamen hac insignis reipublicae ingratitudo adeo me afficit, ut, nisi anni ac reliqua rei meae domesticae condicio obstaret, aliud quodcumque consilium rerumque mearum rationem captarem. Sed de his iam nimium et forte ad Reverendissimae Paternitatis Vestrae taedium usque. In finem autem me ac meos servitiaque mea Paternitati Vestrae Reverendissimae commendo. Quam per Dei gratiam diu incolumem atque felicem fore, ex animo percupio.

Ex Dantisco, 25 Septembris Anno 1547.

Eiusdem Reverendissimae Paternitatis Vestrae ad vota deditissimus obsequentissimus Iacobus Archimontanus