Reverendissimo domino, domino Ioanni Dantiscano Dei gratia episcopo Culmensi, domino suo gratiosissimo.

Perpetuam felicitatem exoptat ac plurimum sese commendat.

Etsi me pudor prohibet puerum infimae eruditionis nulliusque propemodum litteraturae litteras dare ad Reverendissimam Paternitatem Tuam, in litteris magnae quidem celebritatis et auctoritatis virum et extra totius doctrinae aleam positum, tamen in tanto vel privato meo, vel publico totius Borussiae gaudio facere non possum, quin tester apud Reverendissimam Paternitatem Tuam subitum hoc animi gaudium, profitear laetitiam, quam profecto incredibilem animo cеpi, cum Reverendissimam Paternitatem Tuam summo regis Sigismundi sacratissimi principis domi forisque venerandi simulatque reginae inclytae consensu, miro procerum applausu praesulem creatum esse intelligo, et cum numquam dubium fuerit, quin tibi omni laude praestanti viro in omni genere studiorum tam exacte perfecto, ut nihil sit, quod praeterea desideretur, quem Platones ipsi, quem Cicerones, quem Fabii suorum ordini inseruissent, nulli non honores iampridem dignitatesque deberentur, tamen posteaquam auditum est praesulem te Culmensem factum esse, tanta universi quidem, sed praecipue parens meus venerandus, heros honorum et vitae dignitate illustris, nominis Reverendissimae Paternitatis Tuae studiosissimus simulatque ego puer duodecimum egressus annum, qui litterarum sacra veneror, affecti laetitia sumus et ineffabili gaudio perfusi deliniti demulcti, ut maiori et iustiori quisquam nemo possit, quod eum provehi ad ingentes titulos aspiciam virum, cuius honestis disciplinis et auctoritas, et humanitas ita suffragatur, ut tantum crescere spes mea et fiducia, quantum Reverendissimae Paternitatis Tuae vel fortuna, vel dignitas merito debeat. Quapropter, in hac animi mei praecipua quadam voluptate, praecipuam quoque gratulandi rationem desiderarem, nisi tecum mihi hoc est, cum homine peritissimo et supramundanae sapientiae ardua superanti res esset, cuius insignis prudentia quasi lynceis oculis in ipsa quoque hominum praecordia introspiciat, illud autem neutiquam omiserim viderim mihi Sigismundum regem Poloniae excellentissimum nulla ex parte non egregium maxima conservandae religionis сonstantia clarum, ceu via quadam regia ad immortalem gloriam tendere, qui viros augeat honoribus et eruditos, et graves, nec delitescere sub modio, quod dicitur, praeclarum virtutis lumen patiatur. Sed de his in praesentiarum tacebo, de quibus longiore subsellio agendum puto, tuarum laudum copiam et excellentis huius laetitiae ac voluptatis meae ingentis causas modulatiori accentu decantarem, et quod Tua Reverendissima Paternitas episcopatum Culmensem, quod sane sacerdotium sicuti amplissimum ita opulentissimum est indepta, nisi subverere{re}as culpa ingenii mei detexere vel deterere, ad quas nondum idoneus, his praeludiis tota mente et ingeniosis viribus me comparo. Interim Deum Optimum Maximum deprecabundus adorabo, ut haec dignitas Reverendissimae Paternitatis Tuae non ad inanem gloriam, quae mortis est imago, sed ad vitam salutemque proficiat, ut et cum divo Aurelio Augustino doceamur terrena calcare et caelestia sitire. Me totum, quantus quantus sum, Reverendissimae Paternitati Tuae dedico et clientelam aс voluntariam trado servitutem. Dispeream, si cornu quidem copiae, aut virgulam divinam pluris, quam Reverendissimae Paternitatis Tuae amicitiam et favorem fecerim.

Aveto, Amplissime Antistes, ecclesiae sanctae columen, sacra, quod aiunt, ancora et dulce decus patriae, adsis illi semper propitius sisque felix nobis famulis tuis et Reverendissimae Tuae Paternitati plurimum confidentibus. Dignitatem tuam extollat, quaesumus, in sacro fidelium coetu pium ac coeleste numen.

Datae ex Arce Mariana, anno ab hominum genere restituto post millesimum qingentesimo tricesimo, die vero 7 Augusti.

Eiusdem Reverendissimae Dominationis Vestrae perpetuus servus Stanislaus Balinski de Byelawi sua ma<n>u

Reverendissimo in Christo Patri et domino, domino Ioanni, Dei gratia episcopo Varmiensi, domino et patrono suo colendissimo

Reverendissime in Christo Pater et domine, domine mihi colendissime. Salutem perpetuamque servitiorum commendationem.

Relatum mihi est nuperrime per famulum Reverendissimae Paternitatis Vestrae Reverendissimam Paternitatem Vestram ad novas sedes Warmienses ex Culmensibus remeasse, quod ut sit faustissime, id ex animo Reverendissimae Paternitati Vestrae faveo. Gratulor itaque Reverendissimae Paternitati Vestrae, quod ad tantum honoris fastigium pervenerit, quodque ex minori in altiorem statum evecta sit, tum quoque meis gratulor, qui sub sede Reverendissimae Paternitatis Vestrae constituti sunt, et eos Reverendissimam Paternitatem Vestram habere patronum atque episcopum. Quam humillime rogo, dignetur respectum atque intuitum habere meritorum olim parentis mei, quae ille in Reverendissimam Paternitatem Vestram atque alios praedecessores Reverendissimae Paternitatis Vestrae praestitit. Quamvis mihi dubium non sit Reverendissimam Paternitatem Vestram in me aliquantulum commotam fuisse, partim culpa mea, partim etiam ex aliorum relatu falsissimo, qui fortasse mihi invidebant, ut haberem Reverendissimae Paternitatis Vestrae gratiam, sed Deus Omnipotens Maximus, qui vindex omnium rerum est, suo tempore eorum ulciscetur calumniam, illi enim vindictam commisi, et ipse retribuet. Atque utinam mihi id exoptare potuissem, ut adhuc essem in servitio Reverendissimae Paternitatis Vestrae saltem ob eam rationem, ut cum maiori gratia a Reverendissima Paternitate Vestra discessissem, quam discesserim, sed divino mihi succurrente auxilio spero Reverendissimam Paternitatem Vestram futuram in me propensiorem, quam fortasse umquam antehac fuerit. Ego vero, si in quapiam re erga Reverendissimam Paternitatem Vestram excesserim, p[e]to humillime, ut id non spontaneae voluntati meae imputet, verum magis meam iuventutem improbet, nam, dum vixero, poenitebit me Reverendissimam Paternitatem Vestram aliqua re offendisse. Nemo enim potest ilico sapere, nisi primum malo accepto sapiat, quod ego merito malum nuncupare censeo, eam ob causam, quod Reverendissimam Paternitatem Vestram mihi infensam habeam. Id unum mihi tamen dolorem abstrahit atque spe quadam consolatur, quod si in qu[a]piam re aliquando per meam incuriam in exhibendis Reverendissimae Paternitati Vestrae servitiis erraverim, potero facillime mea sedulitate atque diligentia adimplere. Novitates si Reverendissimae Paternitati Tuae scribere debeam, ingemiscens cum ploratu describam palatinum sceleratissimum Moldaviensem regi nostro maximam iacturam facere. Quodque non usque adeo dolendum esset, si damnum inferretur patriae ab aliquo hoste violentiore, sed a tam levi inimico tot nobis iniciuntur pericula atque discrimina, arces diruuntur, villae incendio conflagrantur, populus in captivitatem ducitur, alii trucidantur. Quod ego hic brevissime Paternitati Vestrae Reverendissimae perstringo, nam scio plura alios Reverendissimae Paternitati Vestrae in ea re scripsisse. Ceterum, quod statum meum attinet, is(!) quoque ut Reverendissimae Paternitati Vestrae lateat, nolo. Sum in servitio illustris et magnifici domini palatini Cracoviensis, quem mihi agnosco dominum esse clementissimum, apud quem fungor scribae officio. Nihil aliud est, quod Reverendissimae Paternitati Vestrae scribend[um] esse censerem. Commendo me itaque in gratiam Reverendissimae Paternitatis Vestrae. Dominus Deus Reverendissimam Paternitatem Vestram una cum matre sua dulcissima, fratribus, sororibus atque propinquis diu sospitem, inc[o]lumem felicissimeque florentem conservet.

Datum Pyotrkowiae, sedecima Februarii, anno Domini M-o D-o XXXVIII.

Reverendissimae Paternitatis Vestrae famulus deditissimus Stanislaus Balins[ky] a Byelawy