Magnifice Domine, Amice carissime et honorande. Salutem Magnificentiae Vestrae et omnem precor felicitatem.

Cum nuper in tot turbis et negotiis Cracoviae occupati commode inter nos convenire non potueramus, maxime in eo, quod pertinet ad colloquium habitum a Magnificentia Vestra cum illustrissimo domino Ioanne Alberto marchione Brandenburgensi, cum legationis munere Magnificentia Vestra apud caesaream maiestatem fungeretur, non potui mihi temperare, quin hinc ea de re Magnificentiam Vestram amice commonerem. Quandoquidem idem illustrissimus princeps de hoc cum Magnificentia Vestra habito colloquio me per litteras suas certiorem reddidit a meque pro iure mutuae nostrae amicitiae , quam in aula caesaris, cum ex urbe in Hispaniam applicuisset, mecum per quinque continuos annos contraxit, impense postulavit, ut Magnificentiae Vestrae de promissa ad serenissimam maiestatem regiam intercessione mentionem facerem et, si quid ad eandem possem adminiculi, praestarem. Quantum se mea facultas ad impetrandum quidpiam a serenissima maiestate regia extendit, non est Magnificentiae Vestrae incognitum. Si quid ad id, quod ab avunculo suo nepos petit, suffragium meum valeret, vel si sic Magnificentiae Vestrae videbitur, quod forsan sit valiturum, praescribat: impartam non gravate. Princeps enim iste, non solum quod cum serenissima maiestate regia sanguinis necessitudine coniunctus est, verum etiam quod serenissimae maiestati regiae me praesentissimo teste libenter inservivit semper – idipsum et Magnificentia Vestra testabitur – non parum gratiae a serenissima maiestate regia promeruit. Cuius ratione pensio certe aliqua bono huic principi et ex sorore nepoti a maiestate regia deberetur, quae vel beneficio aliquo ecclesiastico compensari posset. Ea in re si quid Magnificentia Vestra effecit vel adhuc mea adhibita opera faciendum putat, ipse, iuxta hoc Virgilianum, “subibo humeris nec me labor iste gravabit”, modo mihi Magnificentia Vestra, quid per me fieri velit, designet. Hunc ego principem multis apud Magnificentiam Vestram laudibus extollerem , estque inter omnes, quos umquam aut vidi, aut novi, pro innumeris eius virtutibus laudatissimus, nisi certo compertum haberem, quod eum Magnificentia Vestra abunde noscat, virtutesque eius non inexploratas habeat. Quapropter a Magnificentia Vestra rogo plurimum, quantum potest, apud serenissimam maiestatem regiam votis eius faveat, meque de omnibus, quo in cardine haereant, ut certo rescribere possim, certiorem reddat Magnificentia Vestra, quam diutissime et prosperrime valere et vivere cupio ex animo.

Datae Lubaviae, XVI Martii MDXXXVII

Reverendissimo in Christo Patri, Domino, domino Ioanni Dei gratia episcopo Culmensi, domino et amico plurimo gratioso et honorando

Miłościwy Księże Biskupie.

Rad bych i zdrowiu, i wszytkiemu dobremu Waszej Miłości tak jako sam swemu. Daj, Panie Boże, Waszej Miłości zdrowie na długie czasy.

Tak jako mi Wasza Miłość teraz raczył pisać o brata książęcia pruskiego, tedy rad bych Jego Miłości służył i przyczynami do krola jego miłości i wszelakimi obyczajmi, tak jakom powinien, jedno jako Wasza Miłość wie dobrze, iż moja przyczyna u krola jego miłości tak jako sługi mało może być pożyteczna jeho miłości. A wszakoż, co może być ze mnie, chcę jego miłość i zalecać, i wszelakiem obyczajem się do krola jego miłości przyczyniać o to, co bych baczył być ku czci a pożytku jego miłości.

Przy tym się łasce a przyaźniej Waszej Miłości poruczam.

Datum Cracoviae, XXVIII Martii 1537.

Eiusdem Vestrae Reverendissimae Dominationis addictissimus Petrus Opalenski castellanus Gnesnensis, curiae magister regiae maiestatis

Magnifice Domine, Amice carissime et honorande. Salutem omnisque felicitatis accessum

Gratissimum mihi fuit, quod Dominatio Vestra mei non immemor per generosum dominum Nibschicz salvere me suaeque mihi benevolentiae offerre propensionem iussit. Quam mihi luculentioribus verbis, ut est dicendi non imperitus, quam ut a me scribi possint , favoremque ac amicissimum affectum Dominationis Vestrae in me resque meas recensuit. Pro qua erga me humanitate comitateque non vulgari Magnificentiae Vestrae magnas habeo gratias, daturus operam sedule, ut per continua benemerita mihi Magnificentiam Vestram reddere possim benevolentiorem, modo quibus in rebus gratificari ex usuque et ex re Magnificentiae Vestrae esse valeam, mihi explorate sit cognitum , utque favoris haec in me Magnificentiae Vestrae propensio in dies capiat incrementum, quam magni apud me facio et estimo. Impense oro non gra<va>te, quibus modis illam mihi in dies habeam auctiorem, edocere me velit Magnificentia Vestra.

Quam diutissime optime valere omnibusque honorum ornamentis decoratiorem fieri summopere cupio.

Ex castro meo Lubaviensi, XXVIII Septembris MDXXXVII.

Reverendissimo in Christo Patri, domino, domino Ioanni Dei gratia episcopo Chulmensi ac electo et nominato Warmiensi, domino suo colendissimo

Reverendissime in Christo Pater, domine, domine colendissime.

Post servitiorum meorum solitam commendationem.

Habeo Vestrae Reverendissimae Dominationi plurimas gratias de ista gratia et propensione, quibus me minus sibi meritum complectitur idque gratiosissimis litteris suis sufficientissime testari dignata est. Quam humanitatem et benevolentiam Vestrae Reverendissimae Dominationis utinam ego aliquando promereri possem. Vicissim rogo, ut me ea propensione et affectu, et amore, prout coepit, prosequi semper non dedignetur, et ubicumque mea servitia in rem suam accomodare possit, illis semper pro voto suo uti velit, plurimum rogo.

Nova hic in aula nulla sunt, praeter quaedam vetera et seditione plena, de quibus postea Vestrae Reverendissimae Dominationi scribere possum.

Cum his me et servitia mea gratiae Vestrae Reverendissimae Dominationis plurimum commendo. Quae valeat felicissime.

Datae Cracoviae, 15 Octobris 1537.

Eiusdem Vestrae Reverendissimae Dominationi deditissimus Petrus Opalenski castellanus Gnesnensis et curiae magister etc.