List #1872
Ioannes DANTISCUS do Tiedemann GIESEAllenstein (Olsztyn), 1538-07-13
Regest polski:
Dantyszek cieszy się z listu Giesego i z jego dobrego zdrowia.
Poprzedniego dnia pisał w skrócie z Olsztynka (Hohenstein), jak się mają ich wspólne sprawy; radzi Giesemu być dobrej myśli – kiedy wreszcie nadejdą bulle, wrogowie będą mieć raczej powody do ubolewania niż do radości. Dantyszek obiecuje działać w porozumieniu z Giesem i nie zaniedbać niczego, co posłuży szybszej konfirmacji Giesego. Zapewnia Giesego o swojej przyjaźni i życzliwości.
By nie trudzić więcej siebie i koni, spośród których wiele musiał pozostawić po drodze, zatrzymał się w Olsztynie u prepozyta [Pawła Snopka?], ten zaś przyjął go bardzo życzliwie.
Dantyszek żartem domaga się podania ceny otrzymanego prezentu.
Wysyła Giesemu projekt reformy Kościoła autorstwa pewnych kardynałów wraz z komentarzem pewnego Luteranina [Johannesa Sturma]. Prosi o odesłanie tekstu przy sposobności.
Rękopiśmienne podstawy źródłowe:
Publikacje:
| ||||||
Tekst + aparat krytyczny + komentarzZwykły tekstTekst + komentarzTekst + aparat krytyczny
Reverendissimo Domino confirmato Culmensi, fratri et amico carissimo et honorando
Reverendissime Domine, frater et amice carissime ac honorande.
Salutem fraternique amoris commendationem.
Quod Dominatio Vestra Reverendissima me litteris suis adeo amice redeuntem exceperit, gratiam habeo maximam. Gratissimum mihi vicissim est, quod intellexerim, Dominationem Vestram Reverendissimam feliciter bene valere.
Heri ex Hohenstein in compendio, quomodo res nostrae habeant, scripsi. Dominatio Vestra Reverendissima securi bonique sit animi, osores non habituri sunt, quo gaudeant, sed quo paulopost vehementer doleant. Habitis bullis, quae expeditae diu in itinere esse nequeunt, nihil mutuo inter nos consilio omittemus, quo temporius Dominationis Vestrae Reverendissimae consecrationi sit consultum.
De me, quod coepit, indies sibi firmius persuadeat in amando Dominatione Vestra Reverendissima me cessurum nemini. In iis paulopost diffusius a me scribetur Dominationi Vestrae Reverendissimae. Quam diutissime optime valere cupio ex animo.
Venerabilis dominus hic praepositus, communis amicus et frater noster, me hic tractavit humanissime. Ad quem ob id potissimum diverti, ne graviore itinere me et equos, iam alioqui fessos, fatigarem impensius. Non paucos reliqui intereundum, paucos mecum integros reduxi.
De munere mihi donato velim mihi Dominatio Vestra Reverendissima numeraret pretium, quod fratri meo Georgio pollicita est. Sed haec ioco.
Dominationem Vestram Reverendissimam iterum felicissime valere precor et opto.
Ex Allenstein, XIII Iulii MDXXXVIII.
Dominationis Vestrae Reverendissimae frater integerrimus, Ioannes episcopus Varmiensis etc. scripsit
Postscript:
Mitto „Consilium quorundam cardinalium de reformanda ecclesia” et cuiusdam Luterani glossam, quam per oportunitatem peto remitti.