Reverendissimo in Christo Patri et Domino, domino Ioanni Dei gratia episcopo Varmiensi, domino colendissimo

Reverendissime Domine, domine colendissime.

Officiosissimam servitutis meae commendationem.

Mittitur ad caesaream maiestatem dominus palatinus Marienburgensis magis iam de pace conficienda, quam de proscriptione abroganda. Absolutis enim imperii comitiis incassum de proscriptione actum iri putant.

Ceterum scripsit ad maiestatem reginalem dominus Culmensis episcopus de Alexandro, ita ut eum oppressum potius quam per sententiam condemnatum significaret. Ut ego miratus sim, ita ab eo scriptum esse, sed magis id mirabar, quod cum cardinales et regni proceres nihil profecerint hactenus, illius litterae tantum pondus apud maiestatem reginalem habuerint, ut omnino dari ei salvum conductum iusserit. Quem scribendi provincia mihi fuit mandata. Tum ego reduxi in memoriam reverendissimo domino, quid esset Reverendissimae Dominationi Vestrae per utramque maiestatem promissum, quam foret res indigna, cum semel atque iterum scriptum illi sit, quod nonnisi opera Reverendissimae Dominationis Vestrae salvum conductum hunc Alexander obtinere deberet, nunc contra fieri, quam fuit promissum. Quae per dominum Gorscki, qui ea de re mandata attulerat, reverendissimus dominus renuntiari maiestati reginali iussit, utque persuaderet illi, quo exitum causae et litteras a Reverendissima Dominatione Vestra exspectaret. Haec ante dies quindecim acta sunt. Ecce autem hodie coram regia maiestate, quae male habet, vociferata est iterum, auctoritate maiestatis regiae deterritos esse in urbe causidicos, quominus causam pro illo dicerent. Quod ne cogitare quidem nobis in mentem venit. Sed nihilominus ad mandatum reginalis maiestatis scriptae sunt patentes litterae hac ipsa hora, quibus testatum facit maiestas regia, quod neque impediverit, neque impediat etiamnum, quominus in urbe qui volet causam pro eo dicendam, quatenus id iura permittunt, suscipiat. Num haec ita, ut scripta sunt a me, maiestas reginalis approbatura sit, nescio, sed Vestram tamen Reverendissimam Dominationem certiorem de his reddendam putavi.

Cuius me gratiae commendo ac Deum precor, ut Reverendissimam Dominationem Vestram diu servet incolumem.

Cracovia, 12 Calendas Septembres 1546.

Eiusdem Reverendissimae Dominationis Vestrae servitor deditissimus Stanislaus Hosius cantor et canonicus Varmiensis