Reverendissime Domine maior honorande. Salutem et commendationem plurimam.

Accepi hic novissimas Dominationis Vestrae Reverendae litteras Cracoviae 5 Aprilis datas, quibus hucusque respondere non potui, cum ob varias occupationes, vel potius passiones, quibus discemus, trac<t>us, tum etiam quod Fabianum, quem hinc prima mensis praeteriti misi, propter insecuritatem multis scriptis onerare non ausi, dabit igitur tarditati pro sua in me benevolentia veniam, quandoquidem pro re et tempore aliud non potui. Habeo Dominationi Vestrae Reverendae, quas possum, gratias pro ea cura, quam de rebus meis gerit, et quod labores meos reginali maiestati legendo illi litteras meas tam longas commendaverit et expensas mihi ampliari effecerit, cum illis profecto vix me per mensem ordinarie continere possum et extraordinariae non pauca exponuntur estque hic alius vivendi modus, quam fuit in Valleoleti et aliis locis Castiliae Veteris, quemadmodum ipse Fabianus coram latius refret.

Condolui certe ex animo aegritudini Dominationis Vestrae Reverendae, cuius salus non secus mihi cordi et curae est atque mea propria. Deus Optimus Maximus illam in longa incolumitate conservet ac augeat, faciatque quod aliquando domi una esse possimus, ubi observantiam et gratitudinem erga se meam in effectu cognoscet atque experietur. Ea, quae mihi scribit de fratro meo Georgio, quod mavult adventum {adventum} meum praestolari, quam curiam sequi, certe me de illo male habuit, quod si adhuc reverendissimo domino meo Cracoviensi non inservit, velim, quod vel domi ageret apud parentes, qui in eum superintenderent, vel, si commode fieri posset, quod a reginali maiestate huc ad me mitteretur, nam post Fabianum discessum paucos habeo, quibus tuto fidere possem. Si vero addictus est curiae Domini Reverendissimi, id quod illi in vestibus aulicis pro eius condicione deest, posset ex meis sa <e> cularibus, quae sunt in arcis, rependi et, si quid pro illius necessitate Dominatio Vestra Reverenda exponeret, hoc ego in reditu summa cum gratitudine persolverem.Nollem certe, quod deberet in Golanbia sine superintendente vagari, unde, si nihil horum fieri posset, quod vel reginali maiestati vel reverendissimo domino Cracoviensi serviret, mallem illum apud parentes domi agere, ubi non posset fieri dissolutior vel, quod maxime cupio, ut ad me mitteretur. Rogo itaque Dominatio Vestra Reverenda ad hoc meum desiderium apud reginalem maiestatem operam suam impendat.

Quod Dominatio Vestra Reverenda accepit solutionem gratum mihi est plurimum, sed quod Lazarus praefectus meus personaliter Dominationem Vestram non accesserat non potest mihi non displicere, scripseram enim illi et iniunxeram, ut Dominationem Vestram in absentia mea pro domino suo haberet et ad illam omnem pecuniam proventuum meorum una cum calculo deferret, et ad Dominationis Vestrae arbitrium se in omnibus dirigeret, illique non minus atque mihi ipsi obsequeretur. Id si hucusque non fecit, do Dominationi Vestrae Reverendae vigore praesentium in omnia mea omnimodam facultatem, Lazarum scilicet deponendi a praefectura et alium substituendi, et quod cum illo et cum omnibus bonis et rebus meis idem, quod ego ipse, facere possit, usque ad meum reditum, qua de re ipsi etiam Lazaro scripsi, ne aliud unquam, quam id, quod Dominatio Vestra voluerit, faciat, rogoque hanc a me provintiam suscipiat Dominatio Vestra, cum neminem alium habeam, ad quem confugi possim.

Scripsi 24 Iulii praeteriti Dominationi Vestrae Reverendae de centum quinquaginta ducatis, quos Wolfgangho Haller debeo, ut nomine illius domino Georgio Hegel ex meis proventibus persolverentur, quod si hucusque factum non est, adhuc rogo det operam, ut fiat, et si quid ad eam solutionem deerit, velit id Dominatio Vestra aut Georgius Hegel usque ad meum reditum apponere, quod cum digna gratitudine me soluturum polliceor. Praeter istos 150 accepi hic iterum in usus huius servitii, ne reginali maiestati in tantis expensis sim molestior, ab eodem amico meo Haller alios 50 ducatos, quod in exitu hinc illi solvere sum pollicitus, saltem ne sinistra suspicione sum obnoxious, et credo, quod paulo post, modo 150 sint soluti, iterum ab illo aliquid in mutuum accipiam. Ego certe ex hac legatione et pro tantis meis laboribus ac periculis nihil commodi vel spero vel cupio, modo salvo honore et re bene confecta redire possim. Deus providebit.

De testudine mea, in qua res meas reliqui, faciat Dominatio Vestra ordinem, quod hospite census solitus 5 marcae Polonicales persolvatur, et ubi illam cum filiabus benevolentia sua prosequet[ur], id omne mihi ipsi impensum arbitrabor etc.

Pro novitatibus, quas eo tempore Dominatio Vestra Reverenda ad me perscripsit, habeo Illi immensas gratias. Hic hoc temore non habemus alias, quam quod iterum pro novis pacis conditionibus, ut obsides liberari possint, tractatur, quod si quid boni se obtulerit Dominationem Vestram Reverendam non latebit.

Castrum Barense ex manibus Ferdinandi Alarconis recuperavimus sub ea conditione, quod reginalis maiestas iuxta prius decretam remotionem sequestri insertum castellanum deputare debeat caesari aut viceregi gratum donec aliter cognitum fuerit et quod idem castellanus reginae iurare debeat fidelitatem et caesari nihil aliud, quam ne hoc castrum in manus hostiu[m] tradat aut tradi permittat. Quid in his per vice regem fiet, experiemur.

Alia, quae hic aguntur, ex longo iterum volumine ad maiestatem regiam et reginalem Dominatio Vestra Reverenda intelliget. Scripsit etiam mihi reginalis maiestas in novissimis, quod pro Cracoviensi et Varmiensi ecclesia nominationes mihi obtinuerit. Si quid se offeret in rem meam ad acceptandam vel alias, cum Dominatio Vestra Reverenda sit procurator meus cum facultate substituendi in Madrillis constitutus, agat strenue causam meam, cui numquam futurus sum ingratus, sed Dominationi Vestrae Reverendae semper devinctissimus. Commendo me maximopere et rogo reverendis dominis et amicis meis, quos prius saepius litteris meis descripsi, me commendet et illis obsequia mea offerat.

Datae celerrime in ipsius postae discessu, 14 Octobris anno Domini 1526

Dominationis Vestrae Reverendae deditissimus Ioannes Dantiscus