Reverendissimo in Christo Patri et Domino, domino Ioanni Dei gratia episcopo Varmiensi, domino amico observantissimo

Reverendissime in Christo Pater, domine et amice observantissime.

Salutem cum mei diligentissima commendatione.

Longe sit a me ea opinio, ut Reverendissimam Dominationem Vestram eorum de numero esse putem, qui nisi utilitatis causa facile absentium amicorum oblivionem inducere solent. Novi siquidem et exploratissimam habeo Reverendissimae Dominationis Vestrae erga me fidem atque in amicitia constantiam, quibus rebus confirmato animo sum omni metu solutus, ne quando Reverendissima Dominatio Vestra etiam in summo silentio memoriam amicitiae nostrae excutere possit. Quod enim perraro ad me scribat, cum illi per locorum intervalla non aliter liceat, contra rationem officii non facit, alioquin et ego eius cessationis in amicitiae officio eadem culpa non carerem, ut qui illi rarissime scribam.

Quod vero res ita tulit, ut Reverendissima Dominatio Vestra litteras proprio famulo ad me mitteret meque salutatum de quodam benemerito suo posceret, ut illi operam meam non denegarem, utroque nuntio non mediocriter sum exhilaratus, quod et valetudini, et rebus meis omnibus, si prospere et ex sententia cedunt, gratuletur, et officium ex me requirit, quo illi operam meam commendare et non postreme gratificari possem, quorum in altero quantum mihi faveat, in altero quantum sibi de me persuaserit, non obscure testificatur.

Ego vero Reverendissimae Dominationi Vestrae immensas ago gratias non modo pro ea benevolentia, quod tantos successus mihi faveat, sed quod occasionem mihi dederit sibi utcumque nunc in hac detenti liberatione gratificandi. Certe cuperem in multo maioribus officiis meam illi perpetuam et gratam voluntatem declarare.

Domino Nipsicz, amico meo, qui mecum in cotidiano convictu est, in officio huius eliberandi usus su[m] tamquam instrumento. Qui suam operam atque diligentiam Reverendissimae Dominationi Vestrae debitam commendari petit. Quod scire cupia[t], quid apud illustrissimum dominum marchionem electorem effecerim. Primum recte coniciebat me illius domini religionis causa all[o]cutum esse, sed in eo nihil profecit legatio mea, cum respondi[sset] sibi non esse integrum ex ea persuasione cedere, donec consilium generale vel particulare, non tamen partiale, de controversi[is] religionis statuerit. Aliter se res habet de illustrissima domina Hedwigi, quae magna animi constantia nec minore fide atque integritate receptam a maioribus de religione sententiam et tuetur, et retinet, nec dubium est, quin ad extremum in ea perseveret. Si quis vero in minus grata atque minus plausibili legatione benigno umquam principe atque tractabili usus est, ego profecto isto principe sum usus, apud quem una septimana, et honorificentissime, habitus sum et donatus liberaliter.

De ceteris novis, quae mihi Reverendissima Dominatio Vestra impartita est, nihil antea audivi. Quod edicta attinet, s[unt] quidem et illa apud me ceterum in executione iisdem de causis, quarum Reverendissima Dominatio Vestra meminit, habita etiam perturbati temporis ratione totus dubio animo pendeo.

Epigrammat[a], quibus Reverendissima Dominatio Vestra antagonistae illi, quisquis est, respondit, non possunt mihi non vehementer placere, videlicet quibus indignum convicium utrique ascriptum prudenter et diserte removet.

Commendo me Reverendissimae Dominationi Vestrae et opto illam incolumem diutissime valere.

Datum Posnaniae, IX Augusti M-o D-o XL-o.