List #1905
Ioannes DANTISCUS do Tiedemann GIESEHeilsberg (Lidzbark Warmiński), 1538-08-16
Regest polski:
Dantyszek cieszy się, że przesłana rocheta jest dobrego rozmiaru; nie wie kto jej poprzednio używał, jednak na pewno nie biskup Maurycy [Ferber], dla którego byłaby za krótka; wysyła krawca z dalmatyką i tuniką w tym samym rozmiarze. Jeśli wydałyby się one Giesemu zbyt staroświeckie, mogą posłużyć jako forma wykroju dla nowych. Ani w biskupstwie warmińskim, ani w chełmińskim nie ma innych szat pontyfikalnych.
Dantyszek relacjonuje Giesemu swoją korespondencję z Aleksandrem [Scultetim] w sprawie odprawienia konkubiny wraz z bękartami. Sculteti napisał do Dantyszka zupełnie co innego niż do Giesego. Przyczynę gniewu Dantyszka upatruje w oskarżeniu, które rzucił na [Stanisława] Hozjusza. Poprosił, by sprawę odłożyć do czasu spotkania, nie zamierza jednak odstąpić od swojego prawa. O ile dojdzie do konfrontacji, Dantyszek zdecydowanie użyje swojej władzy.
O dogodnych czasie i miejscu konsekracji [Giesego] porozmawiają w czasie sejmu grudziądzkiego.
Po opieczętowaniu listu Dantyszek otrzymał nowy list Giesego. Zgadza się z jego radą, aby z powodu zarazy przełożyć jesienny sejm [Prus Królewskich] na wiosnę. Żałuje, że nie był świadom sytuacji dwa dni wcześniej, kiedy wysyłał swojego posła [na dwór]. Prosi Giesego, aby przygotował ich wspólny list w tej sprawie do króla [Zygmunta I] i zebrał pod nim także pieczęcie wojewodów [pruskich]. On sam nie może zająć się tym, ponieważ właśnie wyrusza na objazd diecezji w celu odebrania przysięgi wierności od jej mieszkańców. Obiecuje natomiast zatroszczyć się o ekspedycję listu do króla.
Rękopiśmienne podstawy źródłowe:
Publikacje:
| ||||||
Tekst + aparat krytyczny + komentarzZwykły tekstTekst + komentarzTekst + aparat krytyczny
BCz, 245, p. 62Reverendissimo Domino Tidemanno Gise, confirmato Culmensi, fratri et amico carissimo et honoran(do) or honoran(dissimo)⌈honoran(do)honoran(do) or honoran(dissimo)⌉
BCz, 245, p. 59Reverendissime Domine, frater et amice carissime ac honoran(de) or honoran(dissime)⌈honoran(de)honoran(de) or honoran(dissime)⌉.
Salutem et fraterni amoris commendationem.
Quod rocheta iusta longitudine Dominationi Vestrae Reverendissimae respondeat, gratum est. Cuius fuerit, nescio, illam vero reverendissimus olim dominus Mauritius in usu habere non potuit, vix enim, aestimata proceritate, sub umbilicum se extendisset. Cum itaque illa mensurae Dominationis Vestrae Reverendissimae satisfecit, mitto dalmaticam cum hoc sartore et tunicellam, quae, ni fallor, etiam convenient parique dignitate ... illegible⌈...... illegible⌉unt cum eo, qui illas in sacrificiis aliquando habuit, Dominationem Vestram Reverendissimam ornabunt. Si ob vetustatem non placuerint, dabunt tamen novis formam. Ego hic in tam conspicuo et fama existimato episcopatu pontificias pro sacris vestes non inveni alias et in priori, cui Dominatio Vestra Reverendissima feliciter successit, nullas.
Dominus Alexander longe mihi aliud quam Dominationi Vestrae Reverendissimae scripsit. Ad illum litteras dederam et revera paternas, ut concubinam cum nothis, quae eius se esse gloriatur legitimam coniugem, abigeret mihique hoc scandalum publicum advenienti videndum non praeberet. Ille non satis placite ms. placete(!) ⌈placiteplacite ms. placete(!) ⌉ hanc officii mei commonitionem accepit, putans ob malam illam doctoris Hosii exceptionem me esse in se exasperatum. Unde petiit, ut haec usque in mutuum colloquium differrem, ius vero suum scribit se non esse deser text damaged⌈[r]r text damaged⌉turum, et hoc verbis affectione plenis. De indutiis ne hilum quidem. Si ad harenam deventum fuerit, experietur longas regibus esse manus neque me contemnendum sentiet colluctatorem.
De die et loco consecrationis in conventu Graudentino, Deo bene favente, conferemus. Est utique habenda ratio, ut cum decore Dominationis Vestrae Reverendissimae, praesentibus ad sacrorum et Dominationis Vestrae Reverendissimae honorem utrisque nostris bonis amicis, caeremoniae istae absolvantur, et hoc eo tempore, quo pro hominibus et iumentis omnia haberi possunt commode.
Dominationi Vestrae Reverendissimae omnia fausta precor illamque diutissime bene valere cupio ex animo.
Dat(ae) or Dat(um)⌈Dat(ae)Dat(ae) or Dat(um)⌉ Heilsberg, XVI Augusti MDXXXVIII.
Reverendissimae Dominationis Vestrae frater integerrimus Ioannes episcopus Varmiensis scripsit
Postscript:
BCz, 245, p. 32Obsignatis iam iis litteris ad Dominationem Vestram Reverendissimam accepi eas, quas mihi puer iste reddidit. Quod si consilium Dominationis Vestrae Reverendissimae, priusquam nuntium meum 14 huius hinc absolvissem, cognitum mihi superinscribed⌈mihimihi superinscribed⌉ fuisset, quemadmodum in praesenti mihi non displicet, et tum mihi gratum fuisset atque, ut arbitror, non gravate obtinuissemus, quod maiestas regia iustis rationibus, maxime ob pestem, consensisset, quo conventus noster usque ad vernum tempus potuisset protrahi.
Opus est igitur, ut ea de re quidam domini palatini nobiscum ad serenissimam maiestatem regiam scribant. Dominatio Vestra Reverendissima litteras conficiat curetque, ut idem superinscribed⌈idemidem superinscribed⌉ quidam palatini sigilla apponant. Meum non gravate addam proprioque nuntio meis expensis ad serenissimam maiestatem regiam mittam. Illa molestia Dominationem Vestram Reverendissimam non morassem, si non cras summo mane mihi hinc in Ressel et inde ad alia oppida et subditos meos esset eundum ad percipiendum ab illis, quod hodie Heilsbergenses praestiterunt fidelitatis iuramentum.
Quod scripsi cum sartore me missurum, is puer Dominationi Vestrae Reverendissimae reddet.
Quae iterum atque iterum feliciter valeat etc.