Letter #2129
Ioannes DANTISCUS to Tiedemann GIESEHeilsberg (Lidzbark Warmiński), 1539-04-01
English register:
Dantiscus discusses the planned reply to the Duke’s [Albrecht I von Hohenzollern-Ansbach’s] letter regarding the envoys to the [Royal Prussian] Diet. The opinion of the town councillors of Gdańsk (Danzig) and Elbing (Elbląg) is the same as his own. If the addressee and the [Prussian] lords do not hold a different view, he proposes that once they present him with their letter to the Duke, he will have his own messenger deliver it.
Dantiscus is outraged by reports on Alexander’s [Sculteti’s] doings. He is said to have returned to Frauenburg (Frombork) from Giese’s in a cheerful mood, dispatched mail to Rome, and also accused Dantiscus of unlawful action in writing to the [Ermland (Warmia)] Chapter. Alexander’s wife has no intention of leaving the house [belonging to the Chapter] despite the threat of excommunication (censurae).
Dantiscus cannot believe that Giese is more sympathetic towards Alexander than towards him. He reminds Giese of the benefits of having his friendship. He asks him not to break it off and to support him.
Dantiscus is doubtful whether his poem [Carmen paraeneticum ad Constantem Alliopagum] will be printed, but is sending an epigram that he added to it following Giese’s remarks.
| received 1539-04-04 Manuscript sources:
Prints:
| ||||||||
Text & apparatus & commentaryPlain textText & commentaryText & apparatus
Reverendissimo in Christo Patri et Domino, domino Tidemanno Dei gratia episcopo Culmensi, fratri et amico carissimo et honorando
Reverendissime in Christo Pater et Domine, frater et amice carissime et honorande.
Salutem et fraternam commendationem.
Post novissimas, quas ad Dominationem Vestram Reverendissimam dedi, accepi a dominis Gdanensibus et Elbingensibus responsum, quo illustrissimo domino duci esset ratione conventus et nuntiorum rescribendum. Quorum sententia, in qua et ego fui, mihi satisfecit, nisi Dominationi Vestrae Reverendissimae et aliis dominis quippiam aliud commodius videbitur. Quod si placebit ad eum modum rescribere vel quovis alio, ad quem non gravate sum accessurus, mittantur mihi litterae, quas per proprium nuntium dabo ad principem etc.
Non possum mihi temperare, quin id, quod ad me delatum est de domino Alexandro, Dominationi Vestrae Reverendissimae significem. Qui, fertur, magno cum gaudio nuper a Dominatione Vestra Reverendissima redisse Varmiam et multa spe suam uxorem, quod passim et ab illa auditur, implevisse, ad Urbemque misisse, quodque Thais illa satis impudenter se iactat ex aedibus non excessuram, etiam si omnes censurae proferantur. Item et supplicatio contra me data est venerabili capitulo, in qua contra omnia divina et humana iura egisse et nescio quae alia fecisse arguor. Quorsum ista tendunt, satis intelligo. Curabo, quod et illi, qui rem tractant, paulo post intelligant etc.
Induci non possum, ut credam plus Alexandrum quam me apud Dominationem Vestram Reverendissimam habere favoris, cui utique, ut existimo, maioris ac commodioris usui quam ille esse possum. Proinde plurimum oro, ne coeptum inter nos sincerum amorem ob unius lenonis, qui in Urbe diu et hucusque apud communem ecclesiam nostram fuit, intermittat mihique contra illum pro Dei et ecclesiae iustitia, tuitione, consilio et adminiculo sit, ut impostor et atheos iste ad resipiscentiam et in ordinem redigi possit. Animae illius rem apprime necessariam et mihi plurimum gratam factura etc.
Quamvis versiculos meos vix umquam sim editurus, inductus tamen amicissima Dominationis Vestrae Reverendissimae censura, hoc illis in scheda adscribi epigramma iussi etc.
Quod reliquum est, coepto inter nos fraterno amori me commendo Dominationemque Vestram Reverendissimam diutissime feliciter valere cupio ex animo.
Datae Heilsberg, prima die Aprilis MDXXXIX.
Reverendissimae Dominationis Vestrae frater integerrimus Ioannes episcopus Varmiensis etc. scripsit