Magnifice Domine, A[m]ice carissime ac plurimum honorande. S[a]lutem et omnis felicitatis accessum .

Scribi nequit, quam gratae mihi fuerunt litterae Magnificentiae Vestrae, q[uas] is nuntius meus mihi a Magnificentia Vestra retulit, quandoquidem singul[a]rem favorem et benevolentiam in me Magnificentiae Vestrae habun[de] declarabant. Pro qua amica propensione Magnificentiae Vestrae quas possum gratias habeo, vicissim omnem operam daturu[s], ut me amicum in omnibus obsequentem et, quantum praestare possum, non inutilem cognoscat atque experi[a]tur, habiturusque sum eandem Magnificentiam Vestram in ea observant[ia] in posterum, qua olim illustrem avunculum Magnificentiae Vestrae, cui a domino D[eo] aeternam precor beatitudinem, prosecutus sum semper. Ceterum parvum hoc cancellarii mei negotiolum ad praesens se mihi off[ert] , quemadmodum ex scheda intelliget , quae per Magnificentiam Vestram apud serenissimam maiestatem regiam sub sigillo mih[i] peto expediri, et cum hoc nuntio meo mitti . Hoc ipsum initium gratificationis Magnificentiae Vestrae omni amico officio et studio et promereri, et respondere curabo sedulo. Quam diutissime feliciter valere cupio ex animo.

Datae ex castro meo Lubaviensi, XVII Aprilis 1537