Magnifico Domino Cornelio Duplicio Sceppero equiti, sacratissimae caesareae et catholicae maiestatis consiliario, amico et fratri

Magnifice Domine, amice et frater carissime.

Salutem et omnem felici[tatem].

Cum hunc nobilem Carolum de Tautenberg, quem, mihi ut inserviret quinque annos , in exitu meo Bruxellis serenissima Hungariae [re]gina commendavit, cum bona gratia [a] me dimitterem, has in omnem eventum ad Magnificentiam Vestram, [cui] pauloante mea manu scripsi, dare statui testarique hu[nc] adulescentem mihi honeste et fideliter per totum hoc temporis spatium ins[er]vivisse.

Ceterum ab eo Magnificentia Vestra omnem vitae fortunarumque me[aru]m statum et ordinem, utpote qui mecum in conclavi meo egit sedulo, abunde cognoscet. Hunc i[psum] litteris meis serenissimae reginae Hungariae commendatum, s[ed] etiam <Magnificentiae> Vestrae plurimum commendatum esse cupio, ab eaque im[pense] rogo atque pro mutuae nostrae amicitiae iure postulo, ut, qua in re illi Magnificentia Vestra ope et consilio prodesse ac [pa]trocinari possit , non gravate apud omne[s], maxime autem apud serenissimam Hungariae reginam, cui de meliori nota et ego commendari peto, suum ei praestet adminiculum. Quod omni fraterno amore et stu[dio] Magnificentiae Vestrae, cui unacum dulci sua coniuge et liberis omni[a] fausta precor, rependere curabo.

Ex castro meo L[u]baviensi, XIIII Aprilis MDXXXVII.