List #5379
Ioannes DANTISCUS do Sigismund I JagiellonHeilsberg (Lidzbark Warmiński), 1542-11-09
Regest polski:
Na prośbę księcia [Albrechta Hohenzollerna], którego list otrzymał z rąk powracającego od niego posła królewskiego, Dantyszek odnosi się do kwestii układów w sprawie konfliktu Prus z mistrzem Zakonu Krzyżackiego [Waltherem von Cronberg].
Dowiedziawszy się od Albrechta, że król rzymski [Ferdynand Habsburg] poprosił króla Zygmunta I o wysłanie na sejm Rzeszy w Ratyzbonie komisarzy, Dantyszek (zastrzegając, że nie jest dość kompetentny, by ferować wiążące opinie), doradza Zygmuntowi, aby zażądał od Ferdynanda instrukcji (modos et articulos), jak doprowadzić do zgody. Na tej podstawie Zygmunt będzie mógł odpowiednio pokierować działaniami swoich komisarzy.
Zważywszy na działania Cronberga podczas poprzedniego sejmu Rzeszy w Norymberdze, Dantyszek wyraża jednak wątpliwość, czy negocjacje w ogóle mają sens. Sugeruje również, że warto w tej sprawie grać na zwłokę.
Dantyszek usprawiedliwia się, że z powodu słabości ręki dyktuje list sekretarzowi, co wyjaśniał już w liście, wysłanym do króla trzy dni wcześniej przez własnego posłańca.
Rękopiśmienne podstawy źródłowe:
Publikacje:
| ||||||||
Tekst + aparat krytyczny + komentarzZwykły tekstTekst + komentarzTekst + aparat krytyczny
Serenissima Regia Maiestas etc.
Humillimam perpetuae servitutis meae commendationem.
Rediens cubicularius hic ab illustrissimo domino duce in Prussia, vicino meo, reddidit mihi ab eo litteras. Quibus scribit se a Serenissima Maiestate Vestra accepisse, quod serenissimus Romanorum rex Serenissimam Maiestatem Vestram rogaverit, ut, quos posset ferre, in causa terrarum Serenissimae Maiestatis Vestrae Prussiae cum magistro ordinis Teutonici commissarios indicaret, quemadmodum in conventu imperii Ratisbonensi pro conciliatione illius causae constitutum habetur, postulans a me, ut si quid mihi in ea re esset consilii, id Serenissimae Maiestati Vestrae et sibi notum facerem.
Cuius licet pro hebetatione mea nihil, vel admodum parum, mihi inesse agnoscam, ut tamen eiusmodi postulationi vel aliqua ex parte satisfiat, perpendens ea, quae ipse illustrissimus dominus dux Serenissimae Maiestati Vestrae nuper in conventu imperii Nurnbergensi a magistro ordinis facta et ducta esse descripsit, non abs re esse putarem post designationem commissariorum, quos Serenissima Maiestas Vestra ad eam causam adhiberi velit, ut a serenissimo Romanorum rege posceret modos et articulos, quibus magister ordinis per placabilem tractationem sibi satisfactum iri petat. Ad illum enim pertinet, cum actor sit, proponere, quibus de rebus commissarii inter se deliberare et transigere debeant.
Iis propositionibus habitis, consilium inire suaeque partis commissarios, quid facto sit opus, exacte instruere Serenissima Maiestas Vestra posset. Quae, inquam, propositiones si negabuntur, ut iam in conventu Nurmbergensi magister ordinis declaravit, ignorabitur, quid agendum tranctandumve sit, supervacaneaeque expensae et commissariorum inutiles conventus fierent; sin vero Serenissimae Maiestati Vestrae dabuntur, tum primum consultandum erit, quid per commissarios partis Serenissimae Maiestatis Vestrae per eiusdemque nuntios opponi responderique oporteat; in eoque cum temporis decursu non parum temporis causa lucrabitur. Quod pro mea simplicitate ad postulationem illustrissimi domini ducis, cui morem gero libenter et obsequor, non praescribendo, quod manus mea praestare nequit, veluti ex meis, quas per meum tabellarium nudius tertius a<d> Serenissimam Maiestatem Vestram dedi, intellexit, sed dictando fideliter et sincere in notitiam eiusdem Serenissimae Maiestatis Vestrae deducendum existimavi.
Cui me supplicissime commendo et a Domino Deo aetatem valetudinemque prosperam atque omnium felicium successuum perpetuam precor accessionem intime atque animo cupidissimo.
Datae Heilsberg, IX Novembris 1542.