Reverendissimo Domino, domino Iohanni, Dei gratia episcopo Culmensi et administratori Pomesaniensi, domino semper colendissimo

Reverendissime Domine, domine semper colendissime.

Post obsequiorum meorum indefessam promptitudinem.

Optaverat prioribus litteris Reverendissima Vestra Dominatio animi mei in ipsam declarationem, tum trigintarum marcarum, per dominos exactores retentarum, meam sententiam enodarem. Unum nempe scrupulum trigintarum marcarum ea ex re hucusque distulerim, cum notarius Ludovicus, qui regestis praeest, eo tempore ad maiestatem regiam, dominum meum clementissimum, missus, domi non fuerat, apud quem et regestum exactionum occlusum, ad amussim doceri non potuerim, quid mihi ab illis datum aut reddendum. Nunc vero, cum rediit, regestis inveni omnium exactionum summam a subditis Reverendissimae Vestrae Dominationis, clero, monialibus earumque subditis exactam iuxta eorum oblata regesta, quingentas triginta sex marcas, decem grossos cum medio non excedere. Quam summam, Reverendissimae Vestrae Dominationi offerendam, illis reddidi integre. Si vero Reverendissima Vestra Dominatio ab eius subditis, clero et aliis, quorum contributio eidem a maiestate sua donata est, plus exactum computaverit, id meo iudicio non vendico, qui id, quod accepi, reddidi, ut litteris dominorum exactorum recognitionis et quitantiae mihi precavi. Aliud vero, nempe animi mei in Dominationem Vestram Reverendissimam enucleationem, propterea distuli, ne variis uno tempore optatis diversis litteris responderem, quod nunc facio.

Animus meus semper [in] Reverendissimam Vestram Dominationem candidus et ad obsequend[um pro]pensus, quod ingenue fateri licet. Quod vero aut fato, aut osorum persuasu a Reverendissima Vestra Dominatione spernitur, nihil est, quod ego inculpar, cum et quiqui boni, quibus ego conversor, non aliter testabuntur, quam me resque meas votis Reverendissimae Vestrae Dominationi subiectas, tantum abest, quod insignes illi susurrones, quiqui sint, non verentur me ad Reverendissimam Vestram Dominationem deferre in illam in descensu ex praetorio Graudentino gladium vibrasse a[ut] manibus arripuisse, cum nec fas est dicer[e] se eo tempore me in plateis vidisse, cum Reverendissima Vestra Dominatio praetorium descendit et quamvis illata iniuria mordet nec tamen ita torquet, quin honoris mei et Dominationis Vestrae Reverendissimae amicitiae, quam semper magni facio, rationem habeam.

Et nec diffido, si id a Reverendissima Vestra Dominatione impetravero, ut s[i] quando osores fucatis eorum stratagematibus me ad Reverendissimam Vestram Dominationem deferre laboraverint, expurgandi facultas concederetur, salvam semper Reverendissimae Vestrae Dominationis gratiam mihi futuram. Quod et nunc peto, ut illos resciam, qui me Reverendissimae Vestrae Dominationi famae aut honori oblatrasse aut iurisdictionem ecclesiasticam episcopique auctoritatem vendicass[e] aiunt, quantum par erit, me expurgabo.

Quamvis et id animum addit, ut illis Reverendissima Vestra Dominatio nec sinceram fidem praebere, quin prius a me investigari dignata, quod ut in posterum fia[t], sedulo oro. Nuper cum in Golubensi capitaneatu fueram, a burgrabio inquisivi de decem marcis a plebano in Kurkoczin acceptis. Nega[t] [se] ullum accepisse denarium sicque si pleba[nu]s institerit, faciam quid iuris, tum omnibus rebus pro votis Reverendissimae Vestrae Dominationis adero, ut nec conquerendi adversum ipsum habeat ullus aliquam occasionem.

Quibus me Reverendissimae Vestrae Dominationi commendo. Quam diu bene valere opto.

Ex Marienburgk, 8 Ianuarii anno 1534.

Eiusdem Reverendissimae Vestrae Dominationi obsequentissimus Stanislaus Kostka de Stangenbergk terrarum Prussiae thesaurarius etc.