List #2129
Ioannes DANTISCUS do Tiedemann GIESEHeilsberg (Lidzbark Warmiński), 1539-04-01
Regest polski:
Dantyszek omawia planowaną odpowiedź na list księcia [Albrechta Hohenzollerna] w sprawie posłów na sejm [pruski]. Opinia rady Gdańska i rady Elbląga jest zgodna z jego własną. Jeśli adresat oraz panowie [pruscy] nie są innego zdania, proponuje, że list, który mu przekażą, wyśle do księcia przez swojego posłańca.
Dantyszek jest oburzony doniesieniami o działaniach Aleksandra [Scultetiego]. Miał on wrócić od Giesego do Fromborka w radosnym nastroju, wyprawić pocztę do Rzymu, a także oskarżyć Dantyszka na piśmie przed kapitułą [warmińską] o bezprawne działanie. Małżonka Aleksandra nie zamierza opuścić [należącego do kapituły] domu pomimo groźby ekskomuniki (censurae).
Dantyszek nie może uwierzyć, że Giese jest bardziej przychylny Aleksandrowi niż jemu. Przypomina Giesemu o pożytkach ze swojej przyjaźni. Prosi, by ten jej nie zrywał i udzielił mu wsparcia.
Dantyszek powątpiewa w publikację drukiem swojego poematu [Carmen paraeneticum ad Constantem Alliopagum], przesyła jednak epigramat, który dodał do niego pod wpływem uwag Giesego.
| odebrano 1539-04-04 Rękopiśmienne podstawy źródłowe:
Publikacje:
| ||||||||
Tekst + aparat krytyczny + komentarzZwykły tekstTekst + komentarzTekst + aparat krytyczny
Reverendissimo in Christo Patri et Domino, domino Tidemanno Dei gratia episcopo Culmensi, fratri et amico carissimo et honorando
Reverendissime in Christo Pater et Domine, frater et amice carissime et honorande.
Salutem et fraternam commendationem.
Post novissimas, quas ad Dominationem Vestram Reverendissimam dedi, accepi a dominis Gdanensibus et Elbingensibus responsum, quo illustrissimo domino duci esset ratione conventus et nuntiorum rescribendum. Quorum sententia, in qua et ego fui, mihi satisfecit, nisi Dominationi Vestrae Reverendissimae et aliis dominis quippiam aliud commodius videbitur. Quod si placebit ad eum modum rescribere vel quovis alio, ad quem non gravate sum accessurus, mittantur mihi litterae, quas per proprium nuntium dabo ad principem etc.
Non possum mihi temperare, quin id, quod ad me delatum est de domino Alexandro, Dominationi Vestrae Reverendissimae significem. Qui, fertur, magno cum gaudio nuper a Dominatione Vestra Reverendissima redisse Varmiam et multa spe suam uxorem, quod passim et ab illa auditur, implevisse, ad Urbemque misisse, quodque Thais illa satis impudenter se iactat ex aedibus non excessuram, etiam si omnes censurae proferantur. Item et supplicatio contra me data est venerabili capitulo, in qua contra omnia divina et humana iura egisse et nescio quae alia fecisse arguor. Quorsum ista tendunt, satis intelligo. Curabo, quod et illi, qui rem tractant, paulo post intelligant etc.
Induci non possum, ut credam plus Alexandrum quam me apud Dominationem Vestram Reverendissimam habere favoris, cui utique, ut existimo, maioris ac commodioris usui quam ille esse possum. Proinde plurimum oro, ne coeptum inter nos sincerum amorem ob unius lenonis, qui in Urbe diu et hucusque apud communem ecclesiam nostram fuit, intermittat mihique contra illum pro Dei et ecclesiae iustitia, tuitione, consilio et adminiculo sit, ut impostor et atheos iste ad resipiscentiam et in ordinem redigi possit. Animae illius rem apprime necessariam et mihi plurimum gratam factura etc.
Quamvis versiculos meos vix umquam sim editurus, inductus tamen amicissima Dominationis Vestrae Reverendissimae censura, hoc illis in scheda adscribi epigramma iussi etc.
Quod reliquum est, coepto inter nos fraterno amori me commendo Dominationemque Vestram Reverendissimam diutissime feliciter valere cupio ex animo.
Datae Heilsberg, prima die Aprilis MDXXXIX.
Reverendissimae Dominationis Vestrae frater integerrimus Ioannes episcopus Varmiensis etc. scripsit