Reverendissimo domino Iohanni Dantisco electo et confirmato ecclesiae Culmensis, oratori serenissimi [Poloniae] etc. regis apud cae[saream maiestatem, d]omino amico et [fratri in Christo carissimo] et honorando

Reverendissime domine amice et frater in Christo carissime et honorande. Salutem in Domino et optatam felicitatem.

Nos hic sacra maiestate regia sana exsistente comitias celebramus, futuris periculis, quae undequaque oriri videntur, quantum divina clementia permiserit, prospecturi. Nam negotiatores, qui ex Turcia veniunt, testantur Turcum mirum apparatum bellicum instruere pro aestate ventura. Cavendum igitur est dominiis Christianorum vicinioribus, cum a principibus Christianis male prospicitur crudelibus periculis. Eam igitur ob rem indutias putamus necessarias inter serenissimum regem Ferdinandum et Ianussium, indutiis enim stantibus, inspiratione divina possent principes Christiani imperialis maiestatis ductu et opera aliquid firmum constituere ad defensionem. Hungari enim partium Ianussii pollicentur, quod Turcus approbaturus sit eas indutias, quae condictae sunt inter reges dissidentes. Quia tamen Ianussius obsidione vallatus est, non potuit declarare suam voluntatem serenissimo regi nostro, an ne ratas habere velit eas condictas indutias. Consulitur itaque denuo serenissimus rex Ferdinandus, si easdem acceptare velit tempore praefinito praeterito, si etiam Ianussius susceperit, credibile namque est, quod Turcus easdem amplectetur, ut ex obsidionis angustiis liberetur. Hic dicitur, quod exercitus serenissimi regis Ferdinandi civitatem Budensem receperit, si vero civitate potitur, superior erit illis, qui in arce inclusi sunt. Sed pernecessarium, ut utrimque istae indutiae amplectantur, ut illis durantibus sanguis Christianus securus sit et nostri principes, populi sui miserti, se concordia inter se constituta fortiter arment. Nihil enim dubitari debet, quod hostis frangeretur et semel fractus non statim resurgeret. Revera serenissimus rex noster integerrimo amore et affectu curat res serenissimi regis Ferdinandi et non sine suspicione partis adversae. Cum vero magnificus dominus comes de Nogarolis venisset repente huc, miratus sum, quod nullas a te habuerit litteras. Res Vestrae Reverendissimae Dominationis in bono statu sunt, sed iam possessio accipienda esset episcopatus, postquam litteras apostolicas adepta sit, quas quidem mittat, et ubi nostra opera opus erit, non deerimus. Nepos noster sit commendatus Vestrae Dominationi et Vestrae Dominationis Reverendissimae opera serenissimo regi Ferdinando in notitiam inferatur. Nam sua maiestas litteris suis et mihi et nepoti meo pollicetur gratiam suam et serenissimus rex noster contentus est, ut mores et actiones istas exoticas percipiat et addiscat. Vestra autem Dominatio me amet, ut assolet. Nam cum tota domo mea in eius beneplacita sum paratissimus. Et bene valeat, posta properante.

Ex Pyotrkovia, 12 Decembris 1530.

Mathias Drevitius Dei gratia episcopus Cuyaviensis