List #5376
Ioannes DANTISCUS do Samuel MACIEJOWSKIHeilsberg (Lidzbark Warmiński), 1541-11-16
Regest polski:
Dantyszek przesyła Maciejowskiemu kopię swojego listu do króla [Zygmunta I] z intencją zachowania pokoju na ziemiach pruskich. Prosi także adresata o udzielenie wsparcia posłom księcia [Albrechta Hohenzollerna] i delegatom stanów [Prus Książęcych] w sprawach, które przedstawią królowi.
Dantyszek mniema, że Maciejowski został już poinformowany przez książęcego kanclerza [Johanna von Kreytzen] o niewłaściwym potraktowaniu sprawy granic [Prus Książęcych] z Wielkim Księstwem Litewskim przez to ostatnie. Wobec rosnącego zagrożenia ze strony niewiernych, nie ma, jego zdaniem, nic bardziej pożądanego, niż pokój.
Rękopiśmienne podstawy źródłowe:
Publikacje:
| ||||||||
Tekst + aparat krytyczny + komentarzZwykły tekstTekst + komentarzTekst + aparat krytyczny
GStA PK, HBA, C 1, No. 807, f. 2r
Reverendissime etc.
Mitto iis inditum exemplum litterarum mearum, ex quo Reverendissima Dominatio Vestra intelliget, quid serenissimae maiestati regiae ob id maxime, ut vel saltem sub eius maiestatis temporibus pace in iis terris nobis frui liceat, scripserim. Cumque sciam Dominationem Vestram Reverendissimam suapte sponte rebus hic illustrissimi domini ducis singulari quodam studio esse propensam, non ambigo, quin et ad meam commendationem illi Dominatio Vestra non sit defutura. Quam impense oro, ut nuntiis eius dominationis illustrissimae et illis, qui ab omnibus ordinibus ditionum illius mittuntur, opera sua velit esse praesto apud serenissimam maiestatem regiam, ut id, quod iure petunt, assequi possint.
Quam inciviliter negotium limitum nuper ex Magno Ducatu tractatum sit, existimo iam Dominationem Vestram Reverendissimam ab illustrissimi domini ducis cancellario accepisse. Nobis hoc tempore, quo infidelium vires, peccatis nostris exigentibus, adeo invaluerunt, nihil pace et ad illam conciliandos animos sollicitudine deberet esse desiderabilius, ne gravius in nos Dei iram concitemus. Ut igitur ad ea, quae ad communem tranquillitatem conservandam pertinent, Dominatio Vestra Reverendissima, quantum licet et potest, intendat, quantum studiosius possum oro.
Illique commendatissimus esse cupio atque omnia faustissima precor.
Ex Heylsberg, XVI Novembris MDXLI.