» Korpus Tekstów i Korespondencji Jana Dantyszka
Copyright © Pracownia Edytorstwa Źródeł i Humanistyki Cyfrowej AL UW

Wszelkie prawa zastrzeżone. Zabrania się kopiowania, redystrybucji, publikowania, rozpowszechniania, udostępniania czy wykorzystywania w inny sposób całości lub części danych zawartych na stronie Pracowni bez pisemnej zgody właściciela praw.

List #2002

Nicolas PERRENOT de Granvelle do Ioannes DANTISCUS
Toledo, 1538-11-28
            odebrano [1539]-03-21

Rękopiśmienne podstawy źródłowe:
1czystopis język: łacina, ręką pisarza, podpis własnoręczny, UUB, H. 154, k. 189-190

Pomocnicze podstawy źródłowe:
1regest język: angielski, XX w., CBKUL, R.III, 30, Nr 112

Publikacje:
1DE VOCHT 1961 Nr DE, 391, s. 304, 308-309 (angielski regest)

 

Tekst + aparat krytyczny + komentarzZwykły tekstTekst + komentarzTekst + aparat krytyczny

 

Reverendissimo in Christo Pat<r>i, Domino Ioanni Dantisco, episcopo Varmiensi suo domino observandissimo

Fuit mihi, Reverendissime atque Amplissime Domine, perquam iucunda pristinae inter nos consuetudinis et longo usu firmatae amicitiae ex alto repetita commemoratio, quae profecto nisi tam alte radices egisset, non potuisset inter tam magna locorum intercapedine disiunctos tam diu inconcussa perstare, sed animus loco non concluditur neque eius coniunctio intervallo dirimi potest.

Est igitur, quod eo nomine Reverendissimae Dominationi Vestrae gratias agam. De me vero, cum nos principio potius deus aliquis quam casus coniunxit, usu deinde iudicium confirmavit, pollicear non alium eidem fore absentem, quam coram sit experta, id est solide vereque suum, et abs quo pro suo iure possit quidvis, quod a me vel ad eius dignitatis ornamentum vel nominis amplitudinem proficisci posset, expectare. Quem animum, ut cupio, ut etiam absens re ipsa possem confirmare, ita sane quam ex animo Dominationis Vestrae eas virtutes congratulor, quae illi eum dignitatis et eruditionis gradum compararint, quo nihil a quoquam nedum adiici a me posset.

Quod Petrum olim vestrae nunc meae familiae dispensatorem tam benigne approbatis, iudicio moribus arbitrata sit commendandum. Valet id quidem apud me, quantum debent Dominationis Vestrae omnia et quamquam ipse Petrus me sibi vel eo solo nomine, quod ita se gesserit, ut eum Dominatio Vestra sua commendatione dignum duxerit, ..., deberem certe eius causa omnia cupere. Nunc vero cum neque meam exspectationem, neque Dominationis Vestrae iudicium fefellerit, non illi possum non ex animo bene consultum velle.

Bene valeat Reverendissima Dominatio Vestra.

Toleti, IIII Calendas Decembres M D XXXVIII.

Eidem Reverendissime Dominationi Vestrae deditissimus Perrenotus