List #2467
Gemma Frisius do Ioannes DANTISCUSLeuven (Lovanium), 1541-07-20
odebrano Heilsberg (Lidzbark Warmiński), 1541-09-09 Rękopiśmienne podstawy źródłowe:
Pomocnicze podstawy źródłowe:
Publikacje:
|
Tekst + aparat krytyczny + komentarzZwykły tekstTekst + komentarzTekst + aparat krytyczny
Reverendissimo in Christo Patri et Domino, domino
Varmiae
Videris, Praesul ornatissime, non iniuria queri de me, quod postremis Dominationis Tuae litteris ne brevi ms. gri(!) ⌈brevibrevi ms. gri(!) ⌉ quidem responderim. Neque ego commode me umquam purgare possem, si aut negligentia aut quodam animi fastu id commisissem. Verum quandoquidem animus mihi bene conscius est, quantis quamque variis distractus fuerim hactenus curis, maiori longe animo minorique verecundia rursus audeo ad Dominationem Tuam Reverendissimam importunius scribere, si tamen importunum dici meretur, quod ipse pro tua humanitate prior poscis.
At quas (inquies) curas mihi narras homuncio? Cui neque res publica commissa est, neque principis valetudo? Sane non minori cura passer sibi nidum exstruit pullosque educat, quam vel aquila vel struthiocamelus. Maiori interim negotio rusticus casulam exstruit humilem, quam princeps sumptuosa quantumvis palatia. Id adeo mihi evenit, ut mea quamvis exigui momenti negotiola tantum mihi facessant negotii, quantum forte Dominationi Tuae Reverendissimae gravissimi rerum status. Haec eo dico, Praesul ornatissime, ut tanto facilius tibi sim purgatus persu, persuasumque Dominationi Tuae sit, non ex negligentia commissum esse, cur minus quicq(uam) or quu(m)q(ue)⌈quicq(uam)quicq(uam) or quu(m)q(ue)⌉ amantissimis Dominationis Tuae litteris rescripserim, sed variis multisque et mihi saltem gravibus curis id adscribas velim. Profecto non admodum sunt exigui momenti (mea sententia) tot hominum valetudines, quas in dies curare habeo. Quamquam enim non sint principes aut heroes omnes, non tamen minus diligentiae illis debeo quam vel maximis ducibus, cum aeque magno constet
At nunc Dei benignitate remissa est nonnihil saevities morborum, qui hic et maximi et non pauci grassati sunt annum fere totum multosque e medio sustulerunt, quamquam ne decimus quisque succubuerit eorum, qui morbo detenti gravissime decubuerunt. Itaque nunc et copiosius et liberius scribo Reverendissimae Dominationi Tuae, quo et possem damnum resarcire (si quod passa est illa in me tua benevolentia), deleaturque posthac omnis negligentiae suspicio: quamvis etiam nunc novus incumbat labor novaque molestia anhelanti ad doctoratus lauream, quae, Deo favente, tertio (ante) Kalend(as) Septembr(is) or Septembr(es)⌈Septembr(is)Septembr(is) or Septembr(es)⌉ celebrabitur. Atque utinam ita tulisset rerum conditio, ut huic festo licuisset adesse Reverendissimae Dominationi Tuae, Deum immortalem, quantum claritatis habiturus fuisset dies ille! Sed ferendum est quod mutari non potest.
Atque ut de aliis nunc taceam, ipsa sane Urania sedes ibi fixit novas, novosque suos excitavit cultores, qui novam nobis terram, novum Phoebum, nova astra, immo totum alium apportabunt orbem. Et quid ni novum, cum hactenus ignotum prorsus et incertis depictum limitibus orbem iam deinceps tamquam e caelo asportatum notissimum simus habituri! Quot enim erroribus, involucris, labyrinthis, quot denique aenigmatibus plus quam Sphyngicis involutam habuimus nostram astrologiam! Ego sane multa possem enumerare, quae numquam mihi satisfacere potuerunt. Quale est, quod Martis motum saepe a calculo vel exactissimo, secundum tabulas, tribus signiferi partibus abesse observaverim; quod Lunae magnitudo non tantum varietur ad nostrum conspectum, quantum notant gravissimi huius artis auctores; quod anni quantitas numquam inventa sit exacte conformis veritati. Nihil nunc dicam de motu firmamenti et apogiorum, qui, ut ne umbram quidem habuit veritatis, ita omnibus ridiculus approbatur; omitto etiam plura alia de omnium fere stellarum longitudine et latitudine, ne Dominationi Tuae Reverendissimae obstrepam incivilius.
Haec si reddiderit
Quod superest, me Dominationi Tuae Reverendissimae quam commendatissimum esse cupio, precorque Deum Optimum Maximum, ut Dominationem Tuam Reverendissimam dignetur quam diutissime sospitem servare.
D(ominationi) or D(ominationis)⌈D(ominationi)D(ominationi) or D(ominationis)⌉ Vestrae Reverendissimae deditissimus