Reverende Domine et Patrone observandissime.

Salutem et commendationem.

Scripsi novissime ex Granata Dominationi Vestrae Reverendae 14 Octobris praeteriti dedique illi omnium rerum mearum facultatem, fretus amicitia nostra superioribus annis inter nos contracta, nescius adhuc, si id Dominationi Vestrae molestum fuerit, nec ne, cum ab eo tempore et longe antehac nullas Dominationis Vestrae litteras acceperim. Confido tamen virtuti et dexteritati Dominationis Vestrae, licet nihil rescripserit, quod hunc laborem non gravate susceperit, quandoquidem, cum mihi, ut hic remanerem, persuasisset, se negotiorum et rerum mearum patronum futurum pollicebatur, neque etiam ambigo, quin adhuc in ea sententia perseveret, quo me sibi perpetuo reddet devinctissimum.

Scripseram item de 150 ducatis, quos Wulgango Haller, Fuccarorum factori, debeo: Georgio Hegel persolverentur, quo iterum aliquid in mutuum denuo accipere possem soluto priori, quod etiam iam esse factum arbitror. Sic in hoc servitio proventus mei transeunt, quo tamen parum angor, modo honeste mihi ad vos redire liceat. Nihil ex iis aerumnis et laboribus meis aliud vel peto, vel spero lucri et praemii, quam ut cum gratia principum nostrorum mihi detur reditus. Id, quod reliquum vitae est, Deus curabit et enutriet, in quem omnem sollicitudinem et spem meam reposui, non dabit pro immensa benignitate sua etiam iniquo perpetuam fluctuationem.

De exspectativis meis, cum sim exspectans in aeternum, non multum pendeo animi neque etiam in eis haereo, fiat voluntas Domini. Si tamen se quid offeret, non deerit mihi Dominationis Vestrae vigilantia et cura, quam pro <me> suscepit. Iam aperte video post tot apud nos sacerdotiorum mutationes, cum nihil mihi cesserit in iis tribus, immo in 27 annis, quibus servio, quod me Deus adhuc non vult habere in ecclesiasticis, forsan saeculo reservor, quod iam in dies me deserit aetasque illi non bene convenit provectior. S <u> p <e> ris permittam expendere numinibus, quid mihi conveniat. Carior est illis homo quam sibi, quod certe, recte et Christiane Iuvenalis dixit. Neque possum dicere lutum figulo: fac me hoc vel illud. Is qui scit figmentum nostrum, operetur in nobis voluntatem suam etc.

Reliquit me hic Dominatio Vestra Reverenda intrusum in hunc labyrinthum, ex quo adhuc non reperio exitum, unde mihi coram Deo et hominibus debet subsidium et adminiculum suum, ne in eo sic perpetuo errem inclusus. Qua de re maximopere rogo et obtestor, ubi commode potest, det operam, ut saltem in quarto anno ad vos redire valeam cum bona tamen voluntate et gratia principum nostrorum, sine qua ne vita quidem mihi grata esse possit. Iam fere omnia negotia circa finem versantur; modo terminus impetitoribus status praefigendus transivisset, maiestas reginalis habitura est suum arcis capitaneum, si fratrem Scipionis de Summa, qui statum gubernat, nominaverit, in quem prius consensit. Unde cur mihi ulterius sit i <m> morandum, non video. Quod reliquum est, per quempiam alium levioribus impensis expediri posset. Nulla me hic res adeo in animo destructum et taediosum facit, quam tanta pecuniarum profusio, quam hic sub persona facere cogor, quippe cum hic tam cara sint omnia, ut apud no <s> vix credi possit, et cum etiam multa extraordinarie pereunt, de quibus omnibus calculi mei, Deo dante, sine nota respondebunt.

Accessit mihi praeterea novus sumptus, quo prius carui: pharmacopolae, aromatarii et medici mihi sunt alendi. In Granata circa finem exitus nostri correptus fui dextro pede podagra, quae cum mihi esset insolens, exitialiter me cruciabat. Ea demum liberatus in pessimo itinere et tempore hiemis durissimo per totum ho[c] longum iter mille incommoditatibus affectus huc post integrum mensem applicui et ex capite graviter lab[o]rare coepi, quocirca aquam coctam longo tempore bibi, quae cum materie, quae caput inflammabat, aliment[a] detraxisset, illam ad extrema deiecit et in hanc manum defluxit iuncturamque et omnes articulos obsedi[t], sic quod longo tempore ne calamum quidem attingere potui. Ad praesens vero, Deo gratia, et paulo ante rursus hanc manum, malagmatis tamen circumligatam, pro[m]overe coepi. Haec sunt praemia et mercedes, quae diu agentibus in Hispania dari solent; neque sum solus, m[ul] tos mecum in eadem condemnatione habeo. Dominus comes de Nassaw, item noster dominus propositus de Walkyrch, imperii vicecancellarius, et plerique alii eodem fluxu mecum laborant. Gaudium est miseris.

Haec hactenus de meis difficultatibus. Quae alias hic aguntur, sic habent. Discessit hinc ex curia paenultima Martii dominus cancellarius traiecturus in Italiam, non pro suis bene meritis a caesare expeditus. Post istius optimi senis discessum hic rerum vero omnium est confusio. Nihil apud caesarem per istos officiales potest expediri. Ego iam a multis diebus hic laboro in negotiis mihi a regia et reginali{s} maiestate commissis et nullam expeditionem consequi possum. Imponitur mihi ab omnibus, de uno ad {ad} alium traducor et nihil perficitur. Adhuc ea laboratur, qua prius, penuria et fortassis maiori. Discedu <n> t multi, pauci remanent contenti. Doctor Brantnar et dominus comes de Monfort, qui mihi fuerunt coniunctissimi, dimissa curia, abiere; sequenter et alii, ne fame moriantur, cum nemini solvitur. Quae in Italia inter pontificem et viceregem Neapolitanum facta sunt et de iis indutiis, seu potius insidiis, et quid dux Burbonensis moliatur, Dominationem Vestram Reverendam, quae proximior, latere non arbitror.

Nolui itaque esse prolixior neque possum, cum ad alias longiores scriptiones sit haec aegra manus apponenda. Quod reliquum est, Dominationi Vestrae Reverendae me ex corde commendo et rogo, quemadmodum coepit, res et negotia mea cura et sollicitudine prosequatur. Reverendissimo communi domino nostro Cracoviensi me sedulo commendatiorem efficiat et reverendis dominis et amicis nostris, domino vicario Bedlinsky, domino proposito Carnkawskÿ, domino Olesniczkÿ, domino et veteri amico meo domino Goreczky, dominis scholasticis Conarsky, Opolinczky, domino Ioanni Ferberio et omnibus reliquis, quos amicos cognoverit, obsequia mea offerat et aliquando de omnibus, quae apud nos aguntur, rescribat.

Expedivi nuper privilegium Dominationi Vestrae Reverendae, quo cum ampla facultate maiestas caesarea Dominationem Vestram creat in comitem palatinum, et cum sua maiestas hoc idem privilegium subscribetur, dixit mihi doctor Brantnar, quod diligenter de Dominatione{m} Vestra quaesivisset dixissetque, quod adhuc bene Dominationis Vestrae recordaret, quodsi huc aliquando redibit, sciat, se nondum ex memoria maiestatis caesareae excidisse. Discessit hinc paulo ante doctor Brantner, absolutus ab hac curia; hoc idem cras dominus comes de Montffort facturus est, qui se una cum domino proposito de Waltkirch, imperiali vicecancellario, Dominationi Vestrae Reverendae petierunt commendari.

Datum ex Valleoleti, 1 Maii 152[7].

Dominationi Vestrae Reverendae deditissimus Ioannes Dantiscus