» Korpus Tekstów i Korespondencji Jana Dantyszka
Copyright © Pracownia Edytorstwa Źródeł i Humanistyki Cyfrowej AL UW

Wszelkie prawa zastrzeżone. Zabrania się kopiowania, redystrybucji, publikowania, rozpowszechniania, udostępniania czy wykorzystywania w inny sposób całości lub części danych zawartych na stronie Pracowni bez pisemnej zgody właściciela praw.

List #3865

[Ioannes DANTISCUS] do Bona Sforza
Heilsberg (Lidzbark Warmiński), 1539-03-03

Regest polski:

Dantyszek z uwagą wysłuchał tego, co przekazał mu Fabian Wojanowski. Zapewnia, że zawsze gorliwie dopełniał wszystkiego, czego królowa [Bona Sforza] żąda. Boleje, że nastawiona przeciw niemu królowa wierzy, iż wszystkie listy od Rady Pruskiej są pisane pod jego dyktando. Dantyszek ufa, że czas odsłoni prawdę, a królowa wróci do dawnego, lepszego o nim mniemania.




Rękopiśmienne podstawy źródłowe:
1kopia kancelaryjna język: łacina, ręką pisarza, AAWO, AB, D. 7, k. 106v (c.p.)

Publikacje:
1CEID 1/2 Nr 44, s. 178-179 (in extenso; angielski regest)

 

Tekst + aparat krytyczny + komentarzZwykły tekstTekst + komentarzTekst + aparat krytyczny

 

Serenissima Reginalis Maiestas et Domina, domina clementissima.

Humillimam orationum servitiorumque meorum commendationem.

Quae Serenissima Maiestas Vestra mihi per nobilem dominum Fabianum Woynowski referri iussit, atte[n]te et reverenter audivi idipsumque, quod Serenissima Maiestas Vestra a me postulat, quantum in me fuit, praestit[i] semper. Neque umquam accuratius atque fidelius a me praestari poterit, quam factum est a me hucusque.

Quod autem Serenissima Maiestas Vestra ... se contra me induci sinit creditque omnes a dominis consiliariis harum terrarum litteras ad serenissimam maiestatem regiam dari solitas a me confici ad meumque arbitrium conscribi, quam oppido dolenter sustineam, mens recti sibi conscia novit, cuius integritas et candor me consolatur. Fore aliquando sperans, cum temporis filia veritas emerserit, quae iam aliquoties apud Serenissimam Maiestatem Vestram contra clandestinos pestilentesque adversarios meos mihi patrocinata est, quod rectiorem et clementiorem de me et eam, quam olim habuit, opinionem concipiet meque gratia sua, quod suppliciter oro, prosequi dignabitu[r].

In quam me, quantum demissius impensiusque possum, commendo, dominum Deum orans, ut eandem Serenissimam Maiestatem Vestram diutissime florentem prosperrimeque valentem conservet.

Ex Heilsberg, III Martii MDXXXIX.