Regis honos venerande pii, cui dulce sonantum
Barbitos argutis tinnit in auriculis
, Cuius temporibus et laurus et infula certant,
Haec premat ut sacras et premat illa comas.
Sit tibi vita diu, nec te, Dantisce, malignis
Involvat tenebris illa nec illa dies.
Inviolata tuos extendat fama labores,
Atque alia, atque alia in saecula serpat anus.
Fragmina qui pius et cineres legis extinctorum,
Corpora de tumulis et rediviva vocas,
Per te Mercurium Scaldis post fata canentem
Audiet, attonitas et revocabit aquas.
Per te Mercurium noscet, notumque loquetur,
Quaeque riget cano pallida turba gelu,
Quaeque trahit nigrum vicino sole colorem,
Quaeque poli tepida sub regione iacet.
Vive diu, praesul venerande, et vive suave,
Inque levem flatum cum tenuatus eris,
Ipse tibi Phoenix iteratae tempora vitae
Produc, magnanima mente, canore pio.